Μισά λεφτά, μισοί φοιτητές;

Μισά λεφτά, μισοί φοιτητές;

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Έχω μείνει άφωνος από την πρόταση των πρυτάνεων των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να μειωθεί περίπου στο μισό ο αριθμός των νέων φοιτητών που θα εισαχθούν στις σχολές που διοικούν.

Ελπίζω να υπάρχουν και άλλα επιχειρήματα, εκτός από τη μείωση των πιστώσεων που χορηγεί η κεντρική κυβέρνηση στα ΑΕΙ για να ασκούν την εκπαίδευση των μελλοντικών επιστημόνων.

Συμφωνώ με την κριτική των πανεπιστημιακών σε ό,τι αφορά την κυβερνητική πολιτική. Ποιος διαφωνεί ότι είναι θλιβερή η πολιτική των διατεταγμένων κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου σ’ ό,τι αφορά τις περικοπές στην εκπαίδευση (έως και 50% στα ΑΕΙ), όταν η Εκκλησία (εννοώ την επιχειρηματία Εκκλησία) και ο στρατός (εννοώ τις προμήθειες στρατιωτικού υλικού και τις παροχές στην ελίτ των αξιωματικών) μένουν περίπου στο απυρόβλητο;

 

Άρα δεν είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Είναι ότι τα έστω λίγα χρήματα εξακολουθούν και κατευθύνονται στους πυλώνες των συντηρητικών κυβερνήσεων, τον στρατό (μαζί με τα σώματα ασφαλείας) και τις στρατιές των ρασοφόρων προπαγανδιστών.

Παρακάμπτω για την ώρα αυτό το θέμα και μένω στην πρόταση των πρυτάνεων: μισά λεφτά, μισοί φοιτητές; Βέβαια, οι πρώτοι εισαγόμενοι είναι συνήθως τα παιδιά με εύπορους γονείς, γονείς που αντέχουν -ακόμη- να πληρώνουν το αίσχος της παραπαιδείας. Οι άλλοι; Οι μη έχοντες; Που έχουν ήδη αβγατίσει χάρη στους εθνικούς ευεργέτες Παπανδρέου, Βενιζέλο, Σαμαρά και Καρατζαφέρη;

Δεν θα υποκύψω στο εύκολο επιχείρημα των στατιστικών (αναλογία διδασκόντων προς φοιτητές). Αλλά, άραγε, είναι λαϊκισμός να θυμίσω ότι και με 50 μόλις καθηγητές η Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης έριχνε στην εκπαίδευση και στην έρευνα, αν όχι καλύτερους, αλλά πάντως ισάξιους με τους σημερινούς κλασικούς φιλολόγους, αρχαιολόγους, νεοελληνιστές κ.λπ.;

Δηλαδή, όταν π.χ. ο κλασικός φιλόλογος Δημήτρης Μαρωνίτης τα έδινε όλα για τη στήριξη και εξέλιξη του νεοελληνικού τμήματος του ΑΠΘ, μέτραγε κονδύλια και αριθμό φοιτητών; Όταν ο Χρύσανθος Χρήστου δίδασκε Ιστορία Τέχνης στους φοιτητές όλων των τμημάτων της Φιλοσοφικής, του Ινστιτούτου Ξένων Γλωσσών και της Αρχιτεκτονικής δεν μέτραγε κονδύλια, αριθμό φοιτητών και ώρες της δικής του προετοιμασίας και διδασκαλίας.

Δεν ισχυρίζομαι ότι και τότε δεν υπήρχαν οι αερομεταφερόμενοι, οι μονίμως απόντες από τον χώρο εργασίας τους, η οικογενειοκρατία, η προώθηση ημετέρων. Κάθε άλλο.

Αλλά η πρόταση / απειλή για τα νέα παιδιά, που βλέπουν τις ελπίδες τους και στη σπουδή να κόβονται στη μέση, πού κολλάει; Σε ποια ηθική, σε ποια λογική;

Άλλο πράγμα η ανερμάτιστη πρώην υπουργός, που αφού έπαιξε με τις εκτυπώσεις αναγκαίων μέσων (βιβλίων, τετραδίων εξετάσεων) ώστε να κάνει τη... δέουσα ανάθεση, την έκανε με βαριά μεσόκοπα βήματα και άλλο η ζωή αυτών των παιδιών που τους έχουμε ήδη μαυρίσει την ψυχή.

Εμείς τους την έχουμε μαυρίσει, ναι. Άλλοι με τη φαυλότητα και τη βουλιμία και άλλοι με την αυτιστική επιμονή σε καλογερίστικες ιδεοληψίες την ώρα που η κοινωνία, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι και οι πενόμενοι, αλλά και οι εξαθλιωμένοι μικροεπιχειρηματίες απαιτούν τη στοιχειώδη συνεννόηση και την ενότητα στη δράση.

Και άντε εμείς που έχουμε δει την πολιτική σαν πεδίο διαρκούς σύγκρουσης των βένετων με τους πράσινους.

Οι δάσκαλοί μας; Οι επιστήμονες, που πάντα ήταν το αποκούμπι της νεολαίας στα δύσκολα; Είναι δυνατόν να μην έχουν άλλα μέσα πίεσης και να ζητούν αυτό για το οποίο πασκίζει και το υπουργείο του σοσιαλ-ακροδεξιού τοξικού αμαλγάματος που μας κυβερνά;

Ελπίζω να κατάλαβα λάθος. Αλλά το δικαίωμα στη δουλειά το κόψανε. Θα συνεργήσουμε, μαζί με τον άκρως συντηρητικό και εξίσου θεούσο με την προκάτοχό του, Μπαμπινιώτη, να κοπεί και το δικαίωμα στη μόρφωση;

 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=674678