γυρίζοντας από τη δουλειά

γυρίζοντας από τη δουλειά

 risinggalaxy 

 Perceval John - Negroes at night

Περπάτημα συνήθως. Μαγαζιά κλειστά, μόνο κάτι ταβερνεία και ένα κυριλέ με κόσμο. Το γλέντι τελείωσε. Για άλλους τώρα ξεκινάει. Μερικοί ταξιτζήδες βαριεστημένοι. Με τα πόδια γλυτώνεις τον πρόλογο για τη χούντα στο ταξί. Το έχει το δημογραφικό. Είναι σίγουρο πλέον. Εξάλλου όταν κάνουν μπάχαλα οι ταξιτζήδες η αστυνομία προσέχει ιδιαίτερα. Βράδυ και κάνεις τέτοιες σκέψεις. Δεν ξεκολλάς ε; Καλά να πάθεις. Εσωτερικός μονόλογος στα χρόνια του χρέους. Τι να πρωτοσκεφτείς και τι να αγνοήσεις.. Άσε που ξανάρχονται πίσω. Τα γιατί είναι τα πιο επίμονα. Αυταπάτες και μια υποψία αυτογνωσίας. Τώρα σωθήκαμε. Βαριέσαι.

 

 Άδειοι δρόμοι. Κάνουν τα τσιμέντα να φαίνονται όμορφα. Χωρίς ανθρώπους τα τσιμέντα δείχνουν καλύτερα. Το κάνει αυτό η ιδιοκτησία. Περί ομορφιάς στο κέντρο των Αθηνών ο λόγος. Υγρασία βέβαια. Φέτος μας τσάκισε όλους. Σκέφτεσαι την Πάρνηθα. Από τότε που κάηκε σαν κάτι να άλλαξε στην Αττική. Ε και τι έγινε. Προλάβαμε να αγοράσουμε τα κλιματιστικά με δόσεις πριν τη κρίση. Σημασία έχει το σωστό “τάιμινγκ” που λένε και οι σύμμαχοι του έθνους. Άδειοι δρόμοι λοιπόν. Κάθε μήνα και ποιο άδειοι. Το μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο κέντρο της Αθήνας. Επιτέλους το προβλεπόμενο πρόγραμμα τηρείται. Λίγα αμάξια. Πολλοί μπάτσοι. Το μεροκάματο βλέπεις. Τα “δικά μας παιδιά” δεν τα φανταστήκαμε ποτέ ανθρωποφύλακες στο Μπούχενβαλντ. Αυτά είναι για αυτούς που βλέπουν εφιάλτες. Εμείς βλέπουμε ειδήσεις. Πολιτισμός. Πρόοδος. Ψυχή πουθενά. Πάλι μπάτσοι. Από άλλη μεριά του τετραγώνου. Ναι εγώ έχω το κόλλημα. Είναι γιατί “κουνιέμαι”. Όποιος “κουνιέται” βρίσκει το μπελά του. Ξέρεις κάτι;  Δεν κουνιόσουν. Σκεφτόσουν. Αν σκέφτεσαι θα κουνηθείς. Έτσι δεν προβλέπεται; Ανοησίες.

Και οι δρόμοι άδειοι.

Πόσο ακόμα να μισήσω; Άτιμο πράγμα το μίσος. Και η αγάπη δεν πάει πίσω. Πάλι συναισθηματισμοί του πουθενά. Ναι αλλά είναι βράδυ. Το σπίτι δεν είναι μακρυά. Σπίτι σου είναι όπου πληρώνεις για να βρεις την ησυχία σου. Καθαρά πράγματα, οργανωμένα. Τάξη και ασφάλεια. Τα μεγάλα πεδία κερδοφορίας. Οι ασθενείς δεν έχουν σημασία όσο η διοίκηση του νοσοκομείου έχει τον πρώτο λόγο. Αυτοί ξέρουν. Σπουδές, πτυχίο, μεταπτυχιακό. Μετά ανθρωποφύλακας Ά στο Μπούχενβαλντ. Υπερβολικός δεν είσαι; Αφού σε ξέρω, είδες μερικούς μπάτσους παραπάνω και σε έπιασε η γκρίνια.

Η συνάρτηση σε πειράζει.Η Πάρνηθα καμμένη, τα τσιμέντα άθικτα, κανείς στους δρόμους, περισσότεροι μπάτσοι.

Κάτι σου θυμίζει, αλλά η μνήμη είναι ακριβό χόμπυ στην ελληνική χερσόνησο. Όσοι ασχολήθηκαν το πλήρωσαν.

Τα νέα από τον ξάδελφο. Δυο παιδιά, καθόλου λεφτά. Κλάματα και δανεικά. Άλλα νέα από έναν γνωστό, για έναν συγγενή του. Δυο παιδιά καθόλου λεφτά. Κλάματα και δανεικά. Τράπεζες. Όλα τόσο τακτοποιημένα. Η “έρημος του πραγματικού” και η άγρια ομορφιά της. Εκεί που φύτρωνε μέλλον τώρα φυτρώνουν πατριώτες.

Κανείς στο δρόμο.Τα ΜΑΤ στη γωνία. Πλησιάζεις σπίτι. Ανοιχτά πόδια και κλειστό πεζοδρόμιο. Η στάση του εθνοφρουρού. Αντρίλα και κουβεντολόι με ένα όπλο στη ζώνη. Αυτά είναι. Υπερηφάνεια. Εσύ δεν μπορείς να περάσεις. Ευρώπη γίναμε.

Δεν πειράζει. Το πεζοδρόμιο ταιριάζει σε ένα συνολικότερο “κόσνεπτ” ένοπλου επαγγελματικού προσανατολισμού. Και αν κατασκευάσεις και κάνα ένοχο για τη βιομηχανία ενόχων..θα καθαρίσει το Κράτος.

Θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια. Από το χέρι στις πορείες. Κουφαλίτσες… υπάρχει και ο δρόμος.

Από το δρόμο προσπερνάς και ανοίγεις βήμα.

Εξάρχεια. Σπίτι. Κλειδιά. Άστεγους δεν είδες. Ζεστασιά στο σπίτι. Έπιασαν τόπο τα λεφτά.

Αύριο πάλι.

 http://risinggalaxy.wordpress.com