Ο σύντροφος που ενόχλησε

Ο σύντροφος που ενόχλησε

 

Του Νίκου Βούτση

Όσα κι αν γραφτούν και ειπωθούν από τους συντρόφους του αυτές τις μέρες για τον Γιάννη Μπανιά θα είναι σωστά και θα αποτυπώνουν με ενάργεια την αγωνιστική προσφορά του Γιάννη σε όλους τους σταθμούς μιας κοντά πεντηκονταετούς πολύπαθης διαδρομής για την Αριστερά και τον τόπο.

Εκφράσεις όπως «ηγετική, εμβληματική φυσιογνωμία» της Αριστεράς ή και «ιστορική προσωπικότητα του ανανεωτικού κομμουνιστικού κινήματος» δίνουν με ακρίβεια το περίγραμμα μιας ήδη διαμορφωμένης κοινής γνώμης μέσα στην Αριστερά για τον άνθρωπο, τον αγωνιστή, τον γραμματέα του ΚΚΕσωτερικού.

Πιο πέρα όμως και ταυτόχρονα με όλα τα παραπάνω ο Γιάννης υπήρξε για δεκαετίες το ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς που ενόχλησε πολύ πολλούς. Όλους τους αντιπάλους της Αριστεράς, αλλά και ηγετικά στελέχη του ανανεωτικού ρεύματος που διαφώνησαν με τις ριζοσπαστικές του απόψεις.

 

Ακόμα και η απίστευτη συνέπεια με την οποία για δεκαετίες υπερασπίστηκε ο Γιάννης, μέσα από αριστερές συλλογικότητες, την υπόθεση της ενότητας και της ανασύνθεσης της Αριστεράς με συγκρουσιακή αντίληψη απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τα κεντροαριστερά σενάρια, υπήρξε ένα πεδίο που στοχοποιήθηκε πολλαπλά. Μερικές φορές και προσωπικά, όπως συνέβη π.χ. όταν δύο φορές στήθηκαν από ορισμένους μηχανισμοί ώστε να μην εκπροσωπήσει ο Γιάννης το ΚΚΕσωτερικού 1984 και τον ΣΥΡΙΖΑ το 2004 στη Βουλή.

Η μαχητική συμβολή και η επίμονη προσπάθεια για να υπάρξει ο ΣΥΡΙΖΑ και να σταθεί στα πόδια του αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας θετικής πολύχρονης ηγετικής παρουσίας. Ο Γιάννης δεν υπήρξε ποτέ σεχταριστής, αλλά υπηρέτησε τη ριζοσπαστική Αριστερά που ανοίγει δρόμους και μέλλον, δεν φτιάχνει εμφύλια χαρακώματα, ενώ ταυτόχρονα συγχρονίζει τον βηματισμό της με τα κινήματα και τα κόμματα της Ευρώπης μέσα στις οριακά αντίξοες συνθήκες της κρίσης. Γι' αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν ωρύεται το πολιτικό κατεστημένο επί χρόνια, εναντίον αυτού του ΣΥΡΙΖΑ το αντιδραστικό μνημονιακό μπλοκ συγκεντρώνει όλες του τις δυνάμεις, μιντιακές και πολιτικές, καθώς αισθάνεται φόβο από τη δύναμη του λαού που αντιστέκεται.

Ο Γ. Μπανιάς ήταν παρών πάντοτε μέσα στα μαζικά κινήματα και τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα, αλλά και στα μικρά, τα επικίνδυνα, τα στοχοποιημένα κινήματα, χωρίς να υπολογίσει πολιτικό κόστος και χωρίς να «νερώσει το κρασί του».

Μια τέτοια προσωπικότητα και αγωνιστική στάση εθεωρείτο από πολλούς και των νεότερων γενεών, που πέρασαν από τον δικό μας Ρήγα, ως μία συμπεριφορά διακινδύνευσης και ρίσκου, που όμως έπρεπε να απαξιωθεί γιατί, εάν απολάμβανε της κοινής εκτίμησης, θα ήταν ένα επιπλέον εμπόδιο για τις πολλαπλές μεταλλάξεις είτε στο όνομα του εκσυγχρονισμού είτε στο όνομα της «ευθύνης» για την πορεία της χώρας.

Έχουμε καιρό, ή και μπορεί να μην έχουμε, τίποτε δεν είναι δεδομένο, για να σκεφτούμε, να συσκεφτούμε, να αναπολήσουμε και να καταγράψουμε δημόσια ή μόνο στο μυαλό μας τις χιλιάδες στιγμές, τα πολλαπλά συμβάντα και τις προσωπικές διαδρομές δίπλα στον Γιάννη, μέσα στο ανανεωτικό ρεύμα της κομμουνιστικής Αριστεράς.

Η πρώτη, όμως, απότιση φόρου τιμής και σεβασμού για τον φίλο και σύντροφο πρέπει να είναι η αποτίμηση της βαθύτερης ουσίας που τον έκανε να είναι σεβαστός και σημείο πολιτικής αναφοράς σε όλους για χρόνια πολλά. Αυτή η ιδιότητα, κατά τη δική μου κρίση, είχε το χαρακτηριστικό του ενοχλητικού, του συγκρουσιακού, του επικίνδυνου, δηλαδή ενός πραγματικού και πιστού αριστερού της θεωρίας και ιδιαίτερα της πράξης.

 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=679227