Υπάρχουν αδιέξοδα στη Δημοκρατία;

Υπάρχουν αδιέξοδα στη Δημοκρατία;

Χρήστου Δημήτρης

«Ψήφος στις αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις δεν είναι σοφή επιλογή” μάς συμβουλεύει η διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Απολύτως κατανοητή η αγωνία της για το εκλογικό αποτέλεσμα. Εκπροσωπεί έναν οργανισμό που έχει δανείσει 50 δισ. τη χρεωκοπημένη Ελλάδα και θέλει να κατοχυρώσει τα τοκοχρεωλύσια των κεφαλαίων που έχουν δοθεί ή, στη χειρότερη περίπτωση, τα ισοδύναμα δημόσια περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον με κυβέρνηση Πασοκονουδού. Βενιζέλος και Σαμαράς, έστω και με ισχνή πλειοψηφία είναι η καλύτερη εγγύηση για τους δανειστές.

 

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ αυτά τα δύο κόμματα λειτουργούν πλέον ως αντιπροσωπείες των πιστωτών, δεν έχουν την παραμικρή ανάγκη για ιδέες και προτάσεις εξόδου από την κρίση. Κυνικά μας ενημερώνουν πως όσο συνεχίζεται η ύφεση θα περικόπτουν μισθούς και συντάξεις και ας αυτοκτονούν όσοι θέλουν. Και ενώ σχεδόν πάντα μας λένε πως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, τούτη τη φορά οι αντιπρόσωποι των δανειστών μάς προειδοποιούν πως δεν έχουμε δικαίωμα να ψηφίσουμε ό,τι κρίνουμε σωστό. Πως το μόνο σωστό είναι να ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. Και όχι μόνο είναι σωστό, αλλά και σωτήριο. Διότι αν δεν μπορέσουν να κάνουν από κοινού κυβέρνηση, η χώρα θα βυθιστεί στο χάος και θα καταστραφεί ολοσχερώς. Με λίγα λόγια, στην Ελληνική Δημοκρατία υπάρχει αδιέξοδο. Και οι μόνοι που μπορούν να σώσουν τη χώρα είναι αυτοί που την κατέστρεψαν και μετά την πούλησαν στους τοκογλύφους!

ΞΕΡΕΤΕ εσείς καμία χώρα που να χρεωκόπησε και μετά να τη συσκεύασαν και να τη μετέφεραν αλλού; Ξέρετε εσείς τι απέγινε και πώς ζει σήμερα η Αργεντινή και ο Ισημερινός; Θυμάται κανείς τη ρήση του Κέινς πως αν χρωστάς 100.000 στον δανειστή σου κάηκες, αλλά αν του χρωστάς 100 εκατομμύρια κάηκε αυτός; Κανείς δεν έχει διαβάσει τις δηλώσεις τρόμου των τροϊκανών για την πιθανότητα στάσης πληρωμών ή εξόδου από το ευρώ;

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ανάλυσή του, ο βασικός αρθρογράφος των "Financial Times" Βόλφγκανγκ Μίνχαου με τίτλο “Αναλφάβητοι μιλούν για έξοδο από το ευρώ” σημειώνει: “Μπορώ να φανταστώ μια κατάσταση η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει στη διάσπαση της Ευρωζώνης: έναν γεωπολιτικό και οικονομικό εφιάλτη. Μπορώ επίσης να φανταστώ μια κατάσταση κατά την οποία η Ευρωζώνη παραμένει ενωμένη, αλλά σχεδόν σε μόνιμη απογοήτευση: αυτή είναι η μικρή δημοσιονομική ένωση. Δεν μπορώ, όμως, να φανταστώ μια εικόνα κατά την οποία θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε αποτελεσματικά και σε οικειοθελή βάση την έξοδο ενός κράτους-μέλους από την Ευρωζώνη.”

ΑΛΛΑ ας αφήσουμε το υποτιθέμενο επικίνδυνο και τρομακτικό άγνωστο στην περίπτωση που μαυρίσουμε το Πασοκονουδού. Ας πάρουμε την περίπτωση της υπακοής και την εκδοχή τα δύο μεγάλα κόμματα να ξεπεράσουν τις 151 έδρες. Από πού ξεκινάμε; Ανεργία 25%, ύφεση 2012 πάνω από 7%, εργαζόμενοι με μισθούς 200 και 400 ευρώ, κατάρρευση της οικοδομής, και της μεταποιητικής βιομηχανίας, έμμεσοι και άμεσοι φόροι που ξεπερνούν το εισόδημα των νοικοκυριών, κατασχέσεις κατοικιών και άλλων περιουσιακών στοιχείων, κατασχέσεις μισθοδοσίας για χρέη προς το Δημόσιο, διάλυση της δημόσιας Υγείας και της Παιδείας, μετανάστευση του πλέον δυναμικού τμήματος της νεολαίας, των νέων επιστημόνων, μηδέν γάμοι, υπογεννητικότητα, απελπισία και μαζικές αυτοκτονίες και όλα αυτά χωρίς την παραμικρή ελπίδα αλλαγής έως το 2020. Μπορεί να αντέξουν οι Έλληνες; Ανθρωπίνως αδύνατον.

ΣΤΗΝ πραγματική ζωή δεν υπάρχει το δίλημμα του Πασοκονοδού και των πιστωτών. Η καλύτερη απάντηση είναι η ενίσχυση των προοδευτικών αριστερών ενωτικών δυνάμεων, εκείνων που με συνέπεια και θέσεις μπορούν να αντιπροσωπεύσουν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Είναι πλέον ανάγκη για την εθνική επιβίωση.

 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=681338