Για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία

Για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία

Λίλιαν Τσιτσέρκια 

Δημοσιεύουμε σήμερα ένα άρθρο της Λίλιαν Τσιτσέρκια, μεταδιδακτορικής ερευνήτριας φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου, που δημοσιεύτηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2022 στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού Jacobin, με τίτλο “Why Socialists Need to Talk About Justice” [Γιατί οι σοσιαλιστές πρέπει να μιλούν για τη δικαιοσύνη] (jacobin.com/2022/12/capitalism-socialism-liberalism-justice-philosophy-marx). Μέσα στη γενική ιδεολογική αφασία της σύγχρονης ελληνικής κεντρικής πολιτικής σκηνής, όπου η λέξη «σοσιαλισμός» έχει περιπέσει σε αχρησία, το περιεχόμενο του κειμένου μπορεί να φαντάζει «απλοϊκό» και παλιακό. Στους παλιότερους θυμίζει τις αντιπαραθέσεις των δεκαετιών του 1970 και του 1980 μεταξύ της ανανεωτικής και της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς, στην οποία υπό μία έννοια θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε και μεγάλο μέρος της άκρας Αριστεράς (παρά την σφοδρή της αντίθεση στη σοβιετική ορθοδοξία). Η προτροπή της Τσιτσέρκια στους σοσιαλιστές να μιλούν για τη δικαιοσύνη της μετακαπιταλιστικής κοινωνίας είναι, κατά την γνώμη μου, αυτό που κάποτε εννοούσαμε κάποιοι/ες όταν υποστηρίζαμε την ανάγκη κατάκτησης της ηγεμονίας στην κοινωνία και οραματιζόμασταν τον «σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία» (Εξ ου και η «αυθαιρεσία» της αλλαγής του τίτλου του άρθρου). Το γεγονός ότι κυρίως στην Αμερική, όπου εδρεύει το Jacobin, αλλά και σε άλλες χώρες, η ριζοσπαστική νεολαία συζητά πάλι για την υπέρβαση του καπιταλισμού και για έναν μελλοντικό σοσιαλιστικό κόσμο, ας μην μας οδηγήσει σε μελαγχολικές σκέψεις επειδή γίνεται με «καθυστέρηση» μισού αιώνα. Ας το δούμε ως μια ευκαιρία να ξαναρχίσει και στη χώρα μας αυτή η συζήτηση, αντί της άχαρης αποϊδεολογικοποιημένης αντιπαράθεσης για τη νομή της εξουσίας.  Χ.Γο.

Δημοκρατία, κράτος δικαίου και δικαιώματα

Δημοκρατία, κράτος δικαίου και δικαιώματα

Κατερίνα Σακελλαροπούλου

Η σχέση δημοκρατίας και δικαιωμάτων έχει μεγάλο βάθος, θεωρητικό και ιστορικό. Στη μεταπολεμική ανάδυση και εμπέδωση του κράτους δικαίου, μετά την τραυματική εμπειρία των δύο παγκοσμίων πολέμων και ιδίως τη ναζιστική θηριωδία, ο νομοθέτης δεσμεύεται από κανόνες αυξημένης τυπικής ισχύος και τα δικαιώματα συγκροτούν τους πιο ισχυρούς λόγους που μπορούμε να αντιτάξουμε σε κάθε καταπίεση.

ΑΝ Η ΣΚΥΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, Η ΧΑΡΥΒΔΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΧΑΛΙΝΩΜΕΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

 ΑΝ Η ΣΚΥΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, Η ΧΑΡΥΒΔΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΧΑΛΙΝΩΜΕΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

 του Θανάση Καμπαγιάννη* 

«Η συζήτηση για την πορεία του Πολυτεχνείου δεν αφορά μόνο τη 17η Νοεμβρίου. Αφορά συνολικά το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν δημόσια τα αιτήματά τους για τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια (μη γελιόμαστε, ο κορονοϊός έχει πολύ δρόμο μπροστά του). Αφορά τον πυλώνα μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας, που δεν είναι ο κοινοβουλευτισμός (και ο Όρμπαν έχει κοινοβουλευτισμό), αλλά η αυτοτελής δυνατότητα των πολιτών να δρουν συλλογικά εκτός των σχεδιασμών της κρατικής εξουσίας. Ειδικά σήμερα, που πρέπει να εκφραστεί η κοινωνική αντιπολίτευση για τις εγκληματικές επιλογές της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της πανδημίας το τελευταίο εξάμηνο.

Ο (Ευρωπαίος) επαναστατημένος άνθρωπος

Ο (Ευρωπαίος) επαναστατημένος άνθρωπος

Κατέ Καζάντη

«…Πάνω στην πονεμένη γη υπάρχει η ακούραστη ήρα, η πικρή τροφή, ο δυνατός άνεμος που έρχεται από τη θάλασσα, η παλιά και νέα αυγή. Χάρη σ’ αυτή θα ξαναφτιάξουμε, με τις μάχες, την ψυχή τούτης της εποχής και μιαν Ευρώπη που δεν θα αποκλείει τίποτα…»

Αλμπέρ Καμύ

Δυο τρεις δεκαετίες μόλις πίσω, ο Ευρωπαίος άνθρωπος μπορούσε να θριαμβολογεί πως είχε -σχεδόν- τελειώσει με τα αφηγήματα των μεγάλων χειραφετήσεων. Πως είχε, επίσης, ξεμπερδέψει με τα πισωγυρίσματα της Ιστορίας καθώς και με τις τυραννίες εκείνες που στοχεύουν στην υποδούλωση της διάνοιας και στην υπαγωγή της έννοιας του πολίτη σε μιαν αρχαϊκή αντίληψη του ανθρώπινου όντος, σύμφωνα με την οποία μπορεί να αρκείται στα αναγκαία και τα ολίγιστα. Πίστεψε, ακόμα, πως είχε τελειώσει με τα κάθε λογής επαναστατικά προτάγματα.

Εσύ πρόδωσες τη Δημοκρατία!

Εσύ πρόδωσες τη Δημοκρατία! 

Γιώργος Στάμκος

Έδωσες, μέσα στον πανικό σου, τα τιμαλφή σου στον Ριχάρδο. Πίστεψες πως ο Σώρρας θα σου έσβηνε τα χρέη σου. Ψήφισες τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή για να "καθαρίσει για πάρτη σου". Έτρεξες να πάρεις χώμα από τον τάφο του Παϊσιου μπας και σωθείς από τη μαυρίλα σου. Στο τέλος λούφαξες στο λήθαργο του καναπέ σου κάνοντας ζάπινγκ, βρίζοντας μέσα στη συνωμοσιοπαράνοιά σου τους πάντες, και παροτρύνοντας τα παιδιά σου να πιστέψουν πως “η Δημοκρατία πρόδωσε τη Μακεδονία”...

Ο Ριχάρδος και η συμμορία του έσκασε απλά σαν "βόμβα στο βόθρο" της νεοελληνικής σαπίλας. “Άνθισε” ανάμεσα και στα άλλα σαπρόφυτα (Σώρρας, Νεοναζί Χρυσής Αυγής, τηλεμάρκετινγκ εθνικιστές κλπ.), που αναπτύχθηκαν κατά την περίοδο της Κρίσης στην Ελλάδα, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη, την άγνοια και τους φόβους των περισσοτέρων. Όλα αυτά τα σαπρόφυτα αναπτύχθηκαν ενόσω η ελληνική κοινωνία βρισκόταν σε αποσύνθεση, χτυπημένη ανελέητα από την Κρίση και τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, που οδήγησε σε πράξεις απόγνωσης και κοινωνικό κανιβαλισμό. Από τη δυσωδία που εξαπολύθηκε, τώρα που πλέον αρχίζουν όλα αυτά να βγαίνουν στο φως και ενώπιον της Δικαιοσύνης, σε λίγο δε θα μπορούμε να κυκλοφορήσουμε...

Η Ν.Δ. θα καταψηφίσει το κυβερνητικό νομοσχέδιο με τη δικαιολογία ότι έχει δική της πρόταση.

Η αποθέωση του καιροσκοπισμού

Ήταν γνωστό από την πρώτη στιγμή ότι η Ν.Δ. αντιμετώπιζε εσωτερικό πρόβλημα για τη στάση που έπρεπε να κρατήσει απέναντι στο νομοσχέδιο για την αλλαγή ταυτότητας φύλου. Το ακροδεξιό κομμάτι της παράταξης, με τους Γεωργιάδη, Βορίδη κ.ά., ήταν αναφανδόν κατά. Σε αντίθεση με τους φιλελεύθερους, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται και ο αρχηγός του κόμματος, οι οποίοι ήταν υπέρ επί της αρχής του νομοσχεδίου, κάτι το οποίο δηλώθηκε ως θέση του κόμματος στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.

Επιστροφή στο σκοτεινό παρελθόν;

Επιστροφή στο σκοτεινό παρελθόν;

Θανάσης Γιαλκέτσης

Η άνοδος της Ακροδεξιάς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες προαγγέλλει άραγε την είσοδο σε μια σκοτεινή για τη δημοκρατία εποχή, που κυοφορεί ανατροπές ανάλογες με εκείνες της δεκαετίας του 1930; Στο αγωνιώδες αυτό ερώτημα απαντάει με το ακόλουθο άρθρο του ο γνωστός Βρετανός ιστορικός Ιαν Κέρσοου.

Καθώς τα εθνικιστικά και ξενοφοβικά κινήματα ενισχύονται όλο και περισσότερο σε πολλές χώρες, αφού μεγαλώνει η οργή για την αδυναμία του κατεστημένου να προστατεύσει τους πολίτες από τις αρνητικές συνέπειες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, διαδίδεται μια εύλογη ανησυχία για το μέλλον. Τα ευρωπαϊκά φαντάσματα επανεμφανίζονται και μας τρομάζουν: η Ευρώπη επιστρέφει στο σκοτεινό της παρελθόν;

Ενας ορισμός για τον λαϊκισμό

Ενας ορισμός για τον λαϊκισμό

Θανάσης Γιαλκέτσης

O Γιαν-Βέρνερ Μίλερ

Ο Γιαν-Βέρνερ Μίλερ είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Με αφορμή τη γαλλική έκδοση του βιβλίου του Qu’ est-ce que le populisme? (Premier Parallèle, 2016) έδωσε στο περιοδικό L’ Express τη συνέντευξη που ακολουθεί.

• Τι σημαίνει ακριβώς ο όρος λαϊκισμός;

Σήμερα, στην Ευρώπη, επικρατεί η τάση να βάζουν όλους τους λαϊκιστές πολιτικούς, ή όσους παρουσιάζουν σαν τέτοιους, στο ίδιο τσουβάλι. Από τη μια μεριά συγχέουν πολύ διαφορετικά κριτήρια: τη δημαγωγία, τις απατηλές υποσχέσεις, την καταγγελία των ελίτ, μιαν υπερβολικά απλουστευτική πολιτική πρόταση.

Τηλεοπτικές άδειες και η μετριοπάθεια

Τηλεοπτικές άδειες και η μετριοπάθεια

Γιάννης Μπαλαμπανίδης*

«Εμείς έχουμε τώρα την κυβέρνηση. Αργότερα θα πάρουμε και την εξουσία» έλεγε ο Σαλβαδόρ Αλιέντε στον απεσταλμένο του γαλλικού περιοδικού «L’Express», Εντουάρ Μπαλμπί, τον Μάιο του 1971. Μια θεμελιώδης πράγματι πολιτική αλήθεια. Η εξουσία δεν βρίσκεται «κάπου» ώστε να μπορεί κανείς διά μιας να την κατακτήσει (ή να την εκριζώσει), αλλά συνίσταται σε ένα σύνθετο πλέγμα μηχανισμών, σχέσεων, ανθρώπων και ανθρώπινων δράσεων.

Η λατρεία της ιεραρχίας (των ζητημάτων)

Η λατρεία της ιεραρχίας (των ζητημάτων)

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη

Κάθε φορά που τίθεται στην Ελλάδα ένα ζήτημα που με κάποιο τρόπο επηρεάζει ή ενοχλεί την ορθόδοξη εκκλησία (είτε πρόκειται για την περιουσία της είτε για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες είτε, τέλος, για το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, την πρωινή προσευχή και τις εικόνες στα δημόσια κτήρια), υπάρχει ένα τμήμα της Αριστεράς που διαμαρτύρεται. Κατά κανόνα, το κεντρικό περιεχόμενο της διαμαρτυρίας είναι «αυτό είναι το θέμα μας τώρα; δεν υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα;».

Δεξιά δημαγωγία και μετανάστευση

Δεξιά δημαγωγία και μετανάστευση

Σεμπάστιαν Γκέρχαρντ*

Αμέσως μετά τη νίκη του Brexit, ο Νάιτζελ Φάρατζ του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) δήλωσε ότι εκείνος δεν υποστήριξε ποτέ μια κεντρική υπόσχεση της εκστρατείας για την έξοδο από την Ε.Ε.

Τα «350 εκατομμύρια λίρες» που θα μπορούσαν να πηγαίνουν στο κρατικό σύστημα υγείας της Μεγάλης Βρετανίας, με το που θα σταματήσουν τα περιττά εμβάσματα στις Βρυξέλλες, αυτά τα 350 εκατομμύρια λίρες -πάνω από 420 εκατομμύρια ευρώ- δεν θα έρθουν. Ούτε σήμερα, ούτε σε δυο χρόνια, ποτέ. Αλλά αυτό για τον Νάιτζελ Φάρατζ δεν είναι πρόβλημα.

Ο «βέβηλος» υπουργός

Το θέμα δεν είναι ο Φίλης, είναι η δημοκρατία

Ο «βέβηλος» υπουργός. 

Tου Στρατή Μπουρνάζου

Τα πραγματικά περιστατικά. Ξεκινάω από τα πραγματικά περιστατικά. Πάντα έχουν σημασία, και στην περίπτωσή μας, πολύ μεγάλη. Πώς ξεκίνησε όλη η ιστορία; Την Τρίτη το βράδυ, στο τέλος μιας τρίωρης σχεδόν τηλεοπτικής συνέντευξης, ο Νίκος Χατζηνικολάου ρώτησε τον υπουργό Παιδείας αν επιμένει στην (παλιότερη) άποψή του περί «εθνοκάθαρσης», και όχι «γενοκτονίας» των Ποντίων. Δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι η παγίδα είχε ήδη στηθεί. Το δύσκολο είναι να πει πώς μπορούσε να ξεφύγει ο ερωτώμενος. Ο Ν. Φίλης, πιστεύω, έκανε το μόνο αξιοπρεπές: με ηρεμία (και πολύ προσεκτικά, για να μην πω συντηρητικά) εξήγησε την άποψή του, μιλώντας επίσης για τον πόνο και τη σφαγή των Ποντίων, και διευκρινίζοντας ότι δεν αμφισβητεί την απόφαση της Βουλής.

Το όλον ΣΥΡΙΖΑ

Η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι στατική. Ό,τι είναι στατικό πεθαίνει.

Το όλον ΣΥΡΙΖΑ

Του Δημήτρη Ραπίδη*

Σε αυτή την πρόταση μπορούμε να συνοψίσουμε τις εποικοδομητικές συζητήσεις και ζυμώσεις που έλαβαν χώρα το προηγούμενο διάστημα και κορυφώθηκαν με τις εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Υπήρξαν εντάσεις, υπήρξαν ανησυχίες, υπήρξαν ζητήματα που έπρεπε να συζητηθούν από κοντά. Και συζητήθηκαν με πάσα ειλικρίνεια, ωριμότητα και υγιή διάλογο. Η πολιτική απόφαση ψηφίσθηκε με μεγάλη πλειοψηφία.

O Ρωμανός θα μπορεί να σπουδάζει με βραχιολάκι

O Ρωμανός θα μπορεί να σπουδάζει με βραχιολάκι

Xρήστος Μπόκας

Νέα τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης - Προηγήθηκαν διαβουλεύσεις Παπούλια με Σαμαρά και Τσίπρα έπειτα από πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας - Η τροπολογία έχει διανεμηθεί στους βουλευτές - Αναμένεται η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ και η ψήφιση των νέων ρυθμίσεωνΠαράθυρο αισιοδοξίας για εξεύρεση λύσης στην υπόθεση του Νίκου Ρωμανού ανοίγουν οι νέες αλλαγές στην τροπολογία που κατέθεσε ο κ. Χαράλαμπος Αθανασίου.

Ο "Φορτσάκης" βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία

Ο "Φορτσάκης" βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία

Κυρίτσης Γιώργος

Λοιπόν, έχουν βρει μια πατέντα που εξαφανίζει τη δημοκρατία όπου την πετύχει. Γίνεται διά της αραιώσεως. Το επιχείρημα δεν αντέχει σε σοβαρή συζήτηση, αλλά του γίνεται καλό μάρκετινγκ και περνάει σχεδόν ως αυτονόητο. Το εύρημα είναι η αντιμετώπιση της δημοκρατίας με κάτι που σερβίρεται ως "μεγαλύτερη δόση δημοκρατίας".

Πώς να εξοντώσετε έναν κανονικό δημοσιογράφο

Πώς να εξοντώσετε έναν κανονικό δημοσιογράφο

Εγραψε:Pitsirikos

Η Ελλάδα κατρακυλάει στην κατάταξη των χωρών σε ό,τι αφορά την ελευθερία του Τύπου -μετά την χρεοκοπία, πηδάει τις θέσεις δέκα δέκα- αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τους Έλληνες. Αλήθεια, πώς είναι η ζωή ενός δημοσιογράφου που δεν εργάζεται σε καθεστωτικό ΜΜΕ και επιμένει να είναι κανονικός δημοσιογράφος;

Για να αναφέρω κάποιον που μάλλον όλοι γνωρίζετε, θα αναφερθώ στον Κώστα Βαξεβάνη.

Η δημοκρατία βιάζεται και η εξαγορά συνειδήσεων ξεκίνησε

Η δημοκρατία βιάζεται και η εξαγορά συνειδήσεων ξεκίνησε

Κώστας Βασιλάκης

Δεν πρέπει να υπάρχει χώρα στην Ευρώπη και στο λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο στην  οποία να έχει υποστεί τέτοια πλήγματα η Δημοκρατία, με αφορμή μια οικονομική κρίση, όπως η Ελλάδα. Δεν έχει καταγραφεί στα κοινοβουλευτικά χρονικά τέτοια παραβίαση του Συντάγματος και των θεσμών, τέτοια ξεδιάντροπη υποστήριξη των συμφερόντων μια πολύ μικρής ομάδας επιχειρηματιών, οι οποίοι πλουτίζουν εδώ και χρόνια μέσα από τη διαπλοκή με την εκάστοτε «πράσινη» ή «γαλάζια» εξουσία.

Κάρολε, πούλα λίγη ακόμα αντίσταση, ρε…

Κάρολε, πούλα λίγη ακόμα αντίσταση, ρε…

Του Κώστα Εφήμερου

Στα χρόνια της κρίσης εμφανίστηκαν οι δανειστές. Κάποιοι λένε ότι τους περιμέναμε και τους προετοιμάζαμε το έδαφος από καιρό, κάποιοι άλλοι ότι μας προέκυψαν εξ ανάγκης. Τέλος πάντων, ήρθαν και μας στρογγυλοκάθισαν στο σβέρκο.

Οι δανειστές μας είχαν τα δικά τους συμφέροντα και αφού τους φέραμε ίσα με την πόρτα μας τώρα έπρεπε κάπως να τους ικανοποιήσουμε, επειδή είμαστε πολύ φιλόξενος λαός (αν και λίγο τεμπέληδες και με μεγάλο δημόσιο τομέα). Έτσι χρειάστηκε να περάσουν κάτι δανειακές συμβάσεις που παρόλο που ήταν διεθνείς δεν ψηφίστηκαν με 180 βουλευτές όπως όριζε παλιά το Σύνταγμα, προτού δηλαδή το διαβάσει ξανά ο Βενιζέλος με τη δική του πονηρή ματιά. Έπειτα όμως δεν βρίσκονταν πρόχειροι ούτε καν 150 βουλευτές και έτσι αποφασίστηκε τα νομοσχέδια να υπογράφονται κατευθείαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η κακοποίηση των πολιτών

Η κακοποίηση των πολιτών

Του ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ

Τα έγγραφα της NSA αποκαλύπτουν ένα εκπληκτικό εγχείρημα: αυτό της έκθεσης σημαντικών προσωπικών δεδομένων στην κρατική δύναμη, δεδομένα κάθε ανθρώπου που πέφτει στα χέρια του Κολοσσού, δηλαδή κάθε ανθρώπου που συνδέεται με την ηλεκτρονική κοινωνία

Τους τελευταίες μήνες έχουμε λάβει επεξηγηματικά μαθήματα για τη φύση της κρατικής εξουσίας και τις δυνάμεις που προωθούν την κρατική πολιτική, όπως και για ένα άλλο σχετικό θέμα: τη διακριτική και διαφοροποιημένη έννοια της διαφάνειας.

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν

Κώστας Βασιλάκης

«Σε στρατηγικές αποφάσεις της κυβέρνησης δεν μπορεί ο συνδικαλισμός να παρεμβαίνει...», αυτό εκστόμισε η κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σοφία Βούλτεψη, φέρνοντας στη μνήμη μας τις αλήστου μνήμης εποχές του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Γιατί τι άλλο να σκεφθεί κανείς όταν η κυβέρνηση με τέτοιο προκλητικό τρόπο ουσιαστικά καταργεί το συνδικαλισμό. Με απλά λόγια η κ. Βούλτεψη, που διαπρέπει στα τηλεοπτικά παράθυρα με τον αμετροεπή λόγο της, απαγορεύει στα συνδικάτα να επιτελούν το έργο τους. Μπορούν να μείνουν οργανώσεις βιτρίνας ή να χειροκροτούν τις κυβερνητικές αποφάσεις, αλλά δεν μπορούν να διαμαρτύρονται, να αγωνίζονται και ν’ αντιδρούν. Σε διαφορετική περίπτωση πέφτει η επιστράτευση, μέτρο που στη μοναδική Ευρωπαϊκή χώρα που εφαρμόζεται είναι η Ελλάδα.