Ο "Φορτσάκης" βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία

Ο "Φορτσάκης" βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία

Κυρίτσης Γιώργος

Λοιπόν, έχουν βρει μια πατέντα που εξαφανίζει τη δημοκρατία όπου την πετύχει. Γίνεται διά της αραιώσεως. Το επιχείρημα δεν αντέχει σε σοβαρή συζήτηση, αλλά του γίνεται καλό μάρκετινγκ και περνάει σχεδόν ως αυτονόητο. Το εύρημα είναι η αντιμετώπιση της δημοκρατίας με κάτι που σερβίρεται ως "μεγαλύτερη δόση δημοκρατίας".

Ο Φορτσάκης το κάνει στο πανεπιστήμιο, ζητώντας από τους φοιτητές να αποφασίζουν με ηλεκτρονική ψήφο για τα θέματα για τα οποία τώρα αποφασίζουν οι γενικές συνελεύσεις και να λαμβάνουν αποφάσεις με απόλυτη πλειοψηφία. Ακούγεται κουλ, Ποτάμι κι έτσι, αλλά η αποδοχή μιας τέτοιας πρότασης θα σήμαινε ότι οι πολίτες από μικροί μαθαίνουν ότι η δημοκρατία είναι κάτι που κάνουμε στο ίντερνετ, με like.

Επίσης, δεν γίνεται πρακτικά, παρά μόνο σε οριακές καταστάσεις, να συμμετάσχουν σε ψηφοφορία τόσοι φοιτητές ώστε να υπάρξει απόλυτη πλειοψηφία επί των εγγεγραμμένων. Ύστερα, πώς οργανώνεται η διαδικασία, πώς οργανώνεται ο διάλογος ηλεκτρονικά, πώς γίνονται π.χ. οι συνθέσεις απόψεων, ποιος είναι ο πολιτικός διαχειριστής του συστήματος. Όλα αυτά τα ζητήματα δεν λύνονται με διαδικασίες Eurovision, στείλτε τώρα sms και μπείτε σε κλήρωση για ένα σετ μαχαιροπήρουνα.

Απ' όλα αυτά καταλαβαίνουμε ότι στόχος είναι η αδρανοποίηση των φοιτητών.

Για λόγους συντομίας παραλείπονται θέματα που έχουν να κάνουν με το πολύ βασικό ερώτημα αν η φυσική παρουσία είναι ο προφανής και ευκταίος τρόπος συνάντησης και διάδρασης των ανθρώπων. Ή αν στο μυαλό των εμπνευστών του συστήματος η έννοια "φοιτητικός σύλλογος" είναι κάτι καλό ή κάτι κακό.

Στα συνδικάτα, χώρο στον οποίο επίσης πάει να επιβληθεί αυτού του είδους ο "εκδημοκρατισμός", το πράγμα επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο, καθώς είναι εύκολη η άσκηση πίεσης και ελέγχου εκ μέρους του εργοδότη στον εργαζόμενο. Στον ιδιωτικό τομέα ειδικά, η κατάργηση, τοις πράγμασι, της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης μέσω της άμεσης δημοκρατίας "α λα Φορτσάκης" σημαίνει πλήρη εγκατάλειψη και στοχοποίηση του εργαζόμενου.

Για να καταλάβει κανείς πόσο παράλογη, εν τη πονηρία της, είναι η αντίληψη αυτή, αρκεί να την ανάγει στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Εάν για μια απεργία ή μια φοιτητική κινητοποίηση χρειάζεται η απόλυτη πλειοψηφία των εγγεγραμμένων, τότε αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τις εθνικές εκλογές, στις οποίες, για να κερδίσει ένα κόμμα, θα πρέπει να πάρει το 50% + 1 των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους ψηφοφόρων. Για να τα βάλουμε με νούμερα, στις τελευταίες εθνικές εκλογές του Μαΐου του 2012 οι εγγεγραμμένοι ήταν 9.947.876 και απ' αυτούς ψήφισαν οι 6.216.798. Με βάση τον κανόνα Φορτσάκη, η Ν.Δ., για να κυβερνήσει, θα έπρεπε να πάρει 4.973.938 ψήφους και όχι 1.825.497 που πήρε, δηλαδή άλλα 3 εκατομμύρια ψήφους.

Αλλά και αν ακόμα δεχθεί κάνεις αυτή τη λογική της απόλυτης πλειοψηφίας, ως κορωνίδας της δημοκρατίας, δεν θα έπρεπε μια απόφαση περιβεβλημένη με αυτήν την πλειοψηφία να θεωρείται αυξημένης ισχύος και να γίνεται σεβαστή; Αμ δε. Οι καθηγητές ψήφισαν πέρυσι με αυτήν τη διαδικασία υπέρ της απεργίας και η κυβέρνηση... τους επιστράτευσε, διότι, ως γνωστόν, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα

http://www.avgi.gr