Η κραυγή ενός Έλληνα πολίτη για τη λευτεριά και την αξιοπρέπεια

Η κραυγή ενός Έλληνα πολίτη για τη λευτεριά και την αξιοπρέπεια

Του Σπύρου Πετρόπουλου

Τότε... η θυσία αποτελεί αctio vitae (πράξη ζωής) καί honoris gradus (βαθμό τιμής)

Όταν έγραφα το παραπάνω κείμενο θλίψης, πόνου και ανείπωτης οργής για το τι προσφέρουν τα σεμινάρια στην κατανόηση της οικονομικής κρίσης, είχα στον νου μου εκατοντάδες περιστατικά, που σαν κινηματογραφικό καρούλι ξετύλιγαν μπροστά μου εικόνες απίστευτης ντροπής για τη σημερινή «ελληνική δημοκρατία». Τότε, όμως, δηλαδή δυο βδομάδες πριν περίπου, δεν μπορούσα να διανοηθώ -δεν το χωράει ο νους μου- αυτό που προχθές συνέβη στην πλατεία Συντάγματος. Γιατί αν, όταν γραφόταν το προηγούμενο κείμενο, η οργή ξεχείλιζε, σήμερα, με τη δημόσια πολιτική πράξη της αυτοκτονίας ενός Έλληνα πολίτη, ενός Αθηναίου δημότη, ίσως η πράξη αυτή σταματά και μπλοκάρει τους διασυρμένους και προδομένους θεσμούς, η πράξη αυτή δεν αποτελεί απλά πράξη αυτοχειρίας, αλλά την ύστατη πολιτική κραυγή απόγνωσης, την ύστατη κραυγή απελευθέρωσης του Έλληνα πολίτη που θυσιάζεται σαν άλλη Ιφιγένεια στον βωμό της πολιτικής αναλγησίας, της πολιτικής φάρσας. Δεν είναι προσωπική κραυγή που αποχωρίζεται την ύπαρξή της και το σώμα της ένα σκλαβωμένο ανοιξιάτικο πρωί στο Σύνταγμα, την πλατεία των αγώνων για την ζωή και την αξιοπρέπεια. Δεν λειτούργησε κατά τη «συνήθη τακτική: «δεν εισήλθε εις το ταμιείον του και αφού έκλεισε την θύρα του», εκεί επιχείρησε την υπέρτατη πράξη θυσίας. Δημοσιοποίησε, περιβάλλοντας την πράξη του, σαν σε τραγωδία, με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο.

 

Είναι η κραυγή μιας θυσίας ενός Έλληνα πολίτη για τη λευτεριά, την αξιοπρέπεια και την ατομική αυτοδιάθεση και όχι για μια ζωή μίζερη, απαλλοτριωμένη, στην καλύτερη περίπτωση την απαλλοτρίωση των καρτοδανείων των ανάλγητων τραπεζών, των συνδαιτημόνων των λογαριασμών της ΔΕΗ, των ανεκπλήρωτων σαπισμένων στην καθημερινή τύρβη ονείρων, μέσα από μνημονιακά κάγκελα και νέα "βερολινέζικα" τείχη. Απαλλοτρίωσε το αναφαίρετο δικαίωμα της δικής του ζωής και το έδωσε βορά στα θηρία των καιρών, και τη χάρισε αυτή τη ζωή για τη λευτεριά της ζωής, της ελεύθερης έκφρασης και της αναπαλλοτρίωτης και αδιαπραγμάτευτης ανθρώπινης ύπαρξης. Και δώρισε με την πράξη του τη δική του πνοή δώρο μέγα και στους τους πολίτες όλου του κόσμου, "και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών".

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 20:28.

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=680773