ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΜΑΓΚΙΑ ΜΙΛΑΜΕ

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΜΑΓΚΙΑ ΜΙΛΑΜΕ

kartesios

Εντάξει, το ξέρω, το ξέχεσα. Δεύτερη μέρα Τσίπρας πάει πολύ. Όμως τι να κάνω που διάβασα τη συνέντευξη του εγκληματολόγου Γιάννη Πανούση και βουλευτή, για λίγες ώρες, της ΔΗΜΑΡ;
Δεν ξέρω γιατί κάποιος άνθρωπος μπορεί έτσι εύκολα να θυσιάζει το κύρος που απέκτησε με τόσο κόπο, αλλά μάλλον θα έχει το λόγο του. Δε γνωρίζω προσωπικά τον κ. Πανούση. Τον έχω δει παλιότερα σε κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές, όπου εξέφραζε σοβαρές απόψεις σχετικά με το ακαδημαϊκό του αντικείμενο, την εγκληματολογία. Οπότε σίγουρα ξέρει από εγκλήματα και λογικά θα έπρεπε να θεωρεί ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε την τελευταία τριετία εναντίον των Ελλήνων είναι εγκληματική.
Ως εκ τούτου, μου κάνει εντύπωση ότι και αυτός, όπως και ο αρχηγός του, Φώτης Κουβέλης, αφήνουν κάθε ενδεχόμενο ανοιχτό να συνεργαστούν μετεκλογικά με τα κόμματα που ευθύνονται για το έγκλημα, ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του για όσα λέει και, κυρίως κρίνεται κάθε μέρα. Εγώ θέλω να κρίνω τον κ. Πανούση για τη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Metro και στην οποία λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «χρησιμοποιεί τη μαγκιά που αρέσει στον Έλληνα, η οποία όμως στην Ευρώπη και στα διεθνή fora μπορεί να δημιουργήσει πάρα πολλούς κινδύνους».

Ποια μαγκιά χρησιμοποιεί όμως ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι οι Γερμανοί αυτοί που πουλάνε μαγκιά τρία χρόνια τώρα στην Ελλάδα, λέγοντας ότι μας ταΐζουν με τα δανεικά τους, ενώ έχουν κερδίσει τα 10πλάσσια από εμάς;
Δεν είναι οι Γερμανοί αυτοί που πουλάνε μαγκιά βγάζοντας περιοδικά με εξώφυλλα «διακοσμημένα» με κωλοδάχτυλα; Που βγάζουν περιοδικά με εξώφυλλα να δείχνουν ότι η Ελλάδα γκρεμίζει το ευρώ, την ώρα που η Γερμανία κερδίζει δισεκατομμύρια κάθε φορά που το ευρώ υποτιμάται έναντι του δολαρίου, αυξάνοντας τις εξαγωγές της;
Δεν είναι οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί, οι Φιλανδοί και άλλοι … ευρωζωνικοί λαοί που πουλάνε μαγκιά δηλώνοντας στις δημοσκοπήσεις τους «να πάνε να πνιγούν οι Έλληνες», ότι «οι Έλληνες είναι τεμπελχανάδες, μεθύστακες, καθυστερημένοι»; Γιατί δεν ενοχλήθηκε με εκείνη τη μαγκιά ο κ. Πανούσης;
Κι άραγε ποια «μαγκιά που αρέσει στον Έλληνα χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ»; Είναι μαγκιά να θες τη ζωή σου; Να διεκδικείς την αξιοπρέπειά σου; Να μη θες να ζητιανεύεις; Να απαιτείς να μάθεις πού πήγα όλα αυτά τα δισεκατομμύρια που δανείστηκε η Ελλάδα; Να θες να ελέγχονται οι τράπεζες που πλουτίζουν από τα δανεικά που οι πολίτες χρεώνονται; Αν όλα αυτά είναι μια απλή «μαγκιά του Έλληνα», ναι ρε, είμαι μάγκας. Αφού το θέτει έτσι ο κ. Πανούσης, ας δούμε τις μαγκιές μας.
Και ας δούμε τη δική του μαγκιά. Τη δική του πρόταση. Είναι ξεκάθαρος ο κ. Πανούσης. Η δική του πρόταση είναι η κλανιά. Να φοβηθούμε γι’ ακόμη μια φορά μη μας κατηγορήσουν τα «διεθνή fora» για άτακτους. Ας πάρουν φόρα τα fora του κ. Πανούση κι ας έρθουν να μας τα κλάσουν.
Τι άλλο μπορεί να μας κάνει η «Ευρώπη» τους και τα διεθνή fora τους; Μας εκβίασαν, μας τρομοκράτησαν, μας λεηλάτησαν. Κι ο κ. Πανούσης θέλει και πάλι να μην αντιδράσουμε. Να δεχτούμε ήρεμοι τη μοίρα μας. Να πεθάνουμε αξιοπρεπώς κι ας ζήσουμε αναξιοπρεπώς.
Αν θέλουν οι Πανούσηδες να πάνε να γυαλίσουν με τις γλώσσες τους τα μάρμαρα των αιθουσών που γίνονται τα διεθνή fora, ορίστε. Ελεύθερα. Ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Εμείς θα πουλήσουμε μαγκιά. Και το τομάρι μας ακριβά. Φτάνουν οι εκπτώσεις. Φτάνει η μοιρολατρία ως επίσημη πολιτική πρακτική.
Σε ολόκληρη συνέντευξη ο κ. Πανούσης της ΔΗΜΑΡ δε βρήκε μία λέξη για να κατηγορήσει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον ενόχλησε, αποκλειστικά. Εντάξει, το πιάσαμε το υπονοούμενο. Πιο ξεκάθαρο δε γίνεται.
Κι ας λέει σε κάποιο σημείο της συνέντευξής του «Δεν ασχολούμαστε με άλλα κόμματα. Η ΔΗΜΑΡ λέει τα δικά της, έχει τις δικές της θέσεις, τους δικούς της ανθρώπους…».
Ε, λοιπόν, άντε, ασχοληθείτε επιτέλους με τις θέσεις σας. Αράξτε στο μπαρόκ σαλόνι σας με τις βελούδινες πολυθρόνες και σχεδιάστε το παρελθόν σας. Αλλά προς Θεού, μην αγγίζετε το μέλλον μας, γιατί τότε θα δείτε τι πραγματικά εστί μαγκιά.
Υγ1: Κι αλλάξτε πάνες. Αυτές μύρισαν.
Υγ2: Μπορεί να μην είναι ο ΣΥΡΙΖΑ η μαγκιά. Μπορεί ο Τσίπρας να είναι ο νέος Αντρέας Παπανδρέου, να αποδειχθεί το νέο πουλέν των τραπεζιτών, να αποκαλυφθεί ότι είναι ο νέος σατανάς και ο 666 αυτοπροσώπως. Όμως δεν κυβέρνησε! Ως εκ τούτου είναι γελοίο να του την πέφτουν όλοι μαζί, λες κι ο Τσίπρας κυβέρνησε από το 1974 μέχρι σήμερα. Πίσω από την κινδυνολογία για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, κρύβουν τις ευθύνες τους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να δεχτούν αυτή τη νέα πραγματικότητα που πάει να διαμορφωθεί. Ότι δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η ΔΗΜΑΡ, ο Μάνος είναι εδώ για να μας σώσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ! Ένα κόμμα που δεν κυβέρνησε και που όλες του οι ευθύνες έχουν σχέση με το πώς διαχειρίστηκε τη θέση του στην αντιπολίτευση. Σε αντίθεση, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο Μάνος κυβέρνησαν επί δεκαετίες τον τόπο. Αντί να ψελλίσουν μία «συγγνώμη» και να πάνε στο διάολο, έχουν το θράσος να μας απευθύνονται λες και αυτοί ήταν τόσα χρόνια στην αντιπολίτευση. Αμέτοχοι. Ή ακόμη χειρότερα, υπερασπιστές μας. Λες και δεν κυβέρνησαν. Λες και δεν κατασκεύασαν και διαχειρίστηκαν το σύστημα που μας έφερε ως εδώ. Στέκομαι μπροστά σ’ έναν παραμορφωτικό καθρέφτη της πραγματικότητας, που αθωώνει τους ενόχους και καταγγέλλει ως ένοχες τις πιθανότητες να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές.
Προσωπικά, αρνούμαι να δεχθώ αυτή την εικόνα.
Το ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεκαθαρίσουν κάποτε τις απόψεις τους είναι ηλίου φαεινότερον. Το ότι δεν έχω καταλάβει τί ακριβώς θα κάνουν αν κάποτε γίνουν κυβέρνηση, είναι δεδομένο. Τα προβλήματα όμως του ΣΥΡΙΖΑ δε μπορούν να γίνουν χαλί κάτω από το οποίο θα κρυφτούν οι ευθύνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Διότι αυτό συμβαίνει τώρα. Όλοι την πέφτουν στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή έχει πολλές απόψεις, αλλά αρνούνται να πουν ξεκάθαρα τη δική τους άποψη και την πρόταση διαχείρισης της κατάστασης. Φτάσαμε στο σημείο να καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ψηφοφόροι του να απολογηθούν για κάτι. Και να καλούνται σε απολογία από τους εκτελεστές του ΔΝΤ, των Βρυξελλών και των τραπεζιτών. Ε, λοιπόν, αν θέλουμε να μιλήσουμε για πολιτική με τους όρους του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη, ένα έχω να πω: Μωρ’ δε γαμιέστε από δω, να δούμε μόνοι μας πώς θα ξεμπλέξουμε;