Η Χ.Α. κάνει τους άντρες

Μιχάλης Αποστολίδης

Επισκέφτηκα από περιέργεια ακροδεξιά μπλογκς και έπεσα πάνω σε ένα διαμαντάκι. Ο αρθρογράφος ειρωνεύεται με ευφυή δήθεν αλλά χυδαίο στην πραγματικότητα τρόπο τη λεσβία Λιάνα που πρέπει να ευχαριστήσει τον Ηλία για το χαστούκι. Την έκανε να αισθανθεί γυναίκα κάτι που κανένας σπαγκοραμμένος κομμουνιστής δεν κατάφερε. Αυτό που με εντυπωσίασε στο κείμενο του νεοναζί ήταν ο στίχος της Πλαθ με τον οποίο ξεκινούσε: «Κάθε γυναίκα λατρεύει ένα φασίστα». Άνανδροι όταν δέρνουν γυναίκες και μετανάστες, άνανδροι και οι πιο έξυπνοι από δαύτους όταν ξεκουράζουν τα ποντίκια τους στο χαρτί. Ο στίχος είναι από το περίφημο ποίημα της Πλαθ για το ναζιστή πατέρα της που όπως λέει ήθελε να σκοτώσει. Στο τέλος του ποιήματος ανακοινώνει ανακουφισμένη ότι τον ξεπέρασε. 

Από το τέλος που έδωσε στη ζωή της, ωστόσο, μάλλον ο μπάσταρδος, όπως η ίδια τον ονομάζει, είχε προλάβει να απλώσει το χεράκι του στη μοίρα της. Ο αρθρογράφος αυθαίρετα επίσης και εξίσου άνανδρα θεωρεί μόνο τους φίλους του Κασιδιάρη αρσενικά. Μόνο εκείνοι καυλώνουν και ξέρουν να φερθούν στη γυναίκα όπως στ’αλήθεια επιθυμεί: τη βαράνε αλύπητα και εάν επιζήσει της ρίχνουν και ένα παθιασμένο φιλί για να την επιβραβεύσουν για το γερό σαγόνι της. Οι γυναίκες ωστόσο δεν μας καλούν να γίνουμε νεοναζί για να τις κατακτήσουμε. Δε χρειάζεται να μισήσουμε τόσο τον εαυτό μας. Προτιμούν να είμαστε καθημερινά ποιητές και εραστές που ξέρουν τι θα πει χιονιάς, με ικανότητες χαμόγελου και επικοινωνίας. Εκτός από τους φούρνους και τα τάγματα ασφαλείας, επιτρέπεται ακόμα να εμπνεόμαστε από τον έρωτα, τη δημιουργία, τις τέχνες, την ελευθερία, την ιδέα της Δημοκρατίας, την ίδια τη θυσία και την προσφορά. Θέλω να πιστεύω ότι οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να ανάψουν διαβάζοντας ένα πρόστυχο ποίημα του Αντωνάκου, του Σταυρόπουλου ή του Νιάρχου, παρά με καλέσματα μίσους διαφόρων υπανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια. Αν είναι να μας πουλήσουν έρωτα για να τους ψηφίσουμε όσοι δε τυφλωθήκαμε ακόμα από την ομαδική μαλακία που τραβάνε στα κανάλια καθημερινά παρά το εμπάργκο, ας είναι. Ελπίζω ότι θα προτιμήσετε τελικά τον αδυσώπητο Ομάρ των Απαράδεκτων και εύχομαι να το κάνετε γρήγορα. Όπου υπάρχουν άνθρωποι που δικαιολογούν καθημερινά την παρουσία τους, δεν υπάρχει κόλαση, παρά τη βία που μετράει τη γη, παρά την αδικία από την οποία δεν γλίτωσε κανείς.

Υ.Γ. Εάν η Χρυσή Αυγή θριαμβεύσει ξανά, θα υποστηρίξω με σθένος την ανεξαρτητοποίηση της Κρήτης. Στο Κοινοβούλιο δε θα έχουμε τα φασισταριά γιατί το δίλημμα παραείναι σαφές για τους μερακλήδες του νησιού. Μουντάκης ή τανκς! Ευτυχώς, οι μερακλήδες το ‘χουνε και ξέρουνε πως γλεντούνε, ξέρουνε να πεθαίνουνε μα ξέρουνε και να ζούνε, γι’αυτό στον ίδιο το Θεό παράκληση θα κάνω, μη τσι πειράζει όσους γλεντούν στον κόσμο τον απάνω, Θε μου Πανάγαθε Θεέ κοίταξε να βρεις τρόπους, να παίρνεις μόνο ψεύτικους και τσι κακούς αθρώπους, ξεδιάλεγε τσι τσ’ άχρηστους και τσι ψευτονταήδες, να αφήνεις μόνο στη ζωή αθρώπους μερακλήδες, που ξέρουνε και τραγουδούν και παίζουνε και χορεύουν, και αγαπούν και χαίρονται και δε σε κοροιδεύουν, να ξαναρχίσει μια ζωή γεμάτη καλοσύνη, αγάπη και καλή καρδιά στον κόσμο να πομείνει, κάμε το Θε μου ετούτο να μην επαναστήσω, κι όλους τσι μερακλήδες μου θα τσι μονοπαντίσω, να αρχίξω γλέντι και χαρά και όπου το βγάλει η βράση, ή που θα σιάξει ο ντουνιάς ή που θα σιοχαλάσει. Αυτά. Μετά από 10-20 χρόνια και αφού πρώτα έχει συμβάλει στο αιματοκύλισμα της πατρίδας, θα υποδεχτούμε στην παρέα μας τον μετανάστη Ηλία που δεν θα έχει χαρτιά. Αφού προκληθεί ένας μικρός πανικός όταν κάποιος προσπαθήσει ανεπιτυχώς να μαχαιρώσει τον «ξένο», θα σηκωθεί να χορέψει όπως τόσο του άρεσε κάποτε να κάνει. Τρυφερή είναι η ήττα, μου άρεσε πάντα ο τίτλος εκείνου του βιβλίου.

 http://www.parallaximag.gr