Με «ενιαία ταυτότητα»

Μπορεί το γερμανικό περι­οδικό «Spiegel» να κατέ­ταξε τον Τσίπρα δεύτε­ρο στη λίστα των δέκα πιο «επικίνδυνων» πολιτικών της Ευρώπης, ωστόσο στο εσωτε­ρικό της χώρας μεγάλο τμήμα του εκλογικού ακροατηρίου εναποθέτει τις ελπίδες του για διέξοδο από την κρίση πάνω του, καθώς και στον υπό μετασχηματισμό ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.

Η προετοιμασία που κάνει αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο κρίσιμα σκέλη: από τη μία το υψηλό πολιτικό παιχνίδι στο πλαίσιο της άσκησης αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την άλλη την εμβά­θυνση και παγίωση των δεσμών με την κοινωνία.

Ανασύνθεση

Ξεκινώντας από το δεύτερο, ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ μετράει κάποιους μήνες εντα­τικοποίησης της «καθόδου στον λαό» με περιοδείες, λαϊκές συνελεύσεις, αδιάλειπτες επαφές με κοινωνικούς φορείς - με τους οποίους επιδιώκεται όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνεργα­σία για τη διαμόρφωση των προτάσε­ών του -, με την ενίσχυση των πρωτοβουλιών κοινωνικής αλληλεγγύης (έχει παραχωρήσει το 20% της κοινοβουλευτικής αποζημίωσης για σχετι­κές δράσεις) κ.λπ.

Εν ολίγοις, με τον ίδιο τον Τσίπρα να δίνει τον τόνο της άμεσης επαφής με το λαϊκό ακροατήριο ο ΣΥΡΙΖΑ οικοδομεί τα κοινωνικά του στηρίγματα, γνωρίζο­ντας ότι, εφόσον κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας αργά ή γρήγο­ρα, ο δρόμος δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Κάθε άλλο...

Στο επίκεντρο αυτής της διαδικα­σίας βρίσκεται η ανασυγκρότηση του σχήματος, μέσα από την οποία επιχει­ρείται ο ΣΥΡΙΖΑ να ανασυνθέσει υπό την ομπρέλα του όλες τις κοινωνικο­πολιτικές δυνάμεις που συγκλίνουν στον χώρο του. Είναι ενδεικτική η ανα­φορά του Τσίπρα σε συνέντευξή του (www.rednotebook.gr, 29.7):

«Πρέπει λοιπόν να συνθέσουμε όλα τα ρεύματα που συγκλίνουν πια στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ, από την αρι­στερή σοσιαλδημοκρατία έως τη ρι­ζοσπαστική Αριστερά και τη ριζοσπα­στική οικολογία, σε μια νέα, ενιαία, αριστερή ριζοσπαστική ταυτότητα». Μια ταυτότητα, όπως προσθέτει, «το βάρος της οποίας δεν θα βρίσκεται πια στην προέλευση, ούτε στη διαφο­ροποίηση από άλλες ταυτότητες, αλλά στην εναλλακτική προοπτική».

Γι’ αυτό, συνεχίζει, «ο μετασχηματι­σμός του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ πρέπει να είναι μια βαθύτατα πολιτική διαδικασία» που θα ενισχύει «όχι μόνο τα πολιτικά, αλλά και τα κινηματικά μας χαρακτηριστικά», θα μπορεί «να υπερβαίνει προβλήματα που κουβαλάμε από παλιά» και, το κυ­ριότερο, «να κερδίζει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που αναζητούν προοπτι­κή και διέξοδο».

Ο Τσίπρας φαίνεται να υπογραμμίζει με έναν τρόπο ότι η έμφαση στο ενιαίο σχήμα θα δίνεται στο πολιτικό - κοινωνι­κό πεδίο και όχι τόσο στο ιδεολογικό, το οποίο στο παρελθόν μπορεί να αποτέλε­σε πηγή εσωστρέφειας.

Αφετηρία... ο πάτος

Τι είναι όμως αυτό που ανησυχεί σή­μερα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Το ότι, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει την ευρύτερη δυνατή στήριξη, η προοπτική της χώρας είναι η χειρότερη δυνατή. Ο Τσίπρας μπορεί να υπόσχεται την ανασύνταξη της χώρας μέσα από ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, γνωρίζει όμως ότι αυτό θα έχει ως αφε­τηρία... τον πάτο.

Ως εκ τούτου δεν είναι τυχαία, ούτε ακριβώς «μικροκομματική» όπως του καταλογίζουν οι αντίπαλοί του, η επίθε­ση που εξαπολύει απέναντι στην κυβέρ­νηση και η διαρκής υπογράμμιση των συνεπειών της συνέχισης υλοποίησης του Μνημονίου. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κοιτώντας μπροστά επιχειρεί:

♦ Να προδιαγράψει το πλαίσιο και τους φορείς των ευθυνών, για τις οποίες το σχήμα εκτιμά ότι δεν είναι μόνο πολιτι­κές, αλλά και ποινικές.

♦ Να περιγράψει το αποτέλεσμα των πράξεων και παραλείψεων των υπευθύ­νων, το οποίο θα επωμιστούν στις πλά­τες τους τόσο ο λαός όσο και η επόμενη κυβέρνηση.

Έτσι ο αρχηγός της αξιωματικής αντι­πολίτευσης εντοπίζει και αναδεικνύει συνεχώς τις ευθύνες του Σαμαρά, του Βενιζέλου και πλέον και του Κουβέλη, προκειμένου αφενός να αντικρούσει τη δική τους προσπάθεια να στιγματίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως υπονομευτή της «εθνικής προσπάθειας» και αφετέρου να γίνει κτήμα του λαού το ποιος φέρει ακεραία την ευθύνη.

Οι ευθύνες των τριών

Κωδικοποιώντας κάποια από τα ση­μεία αυτά, μπορεί κανείς να διακρί­νει ότι ο Τσίπρας χρεώνει στον Σαμα­ρά (και δευτερευόντως στους άλλους δύο εταίρους):

♦ Την εγκατάλειψη και τη γελοιοποίηση της επαναδιαπραγμάτευσης, καθώς και

τον κίνδυνο να επωμιστεί μονομερώς η ελληνική πλευρά την πλήρη ευθύνη για την επερχόμενη καταστροφή, και όχι η τρόικα ή η Μέρκελ, αν τα πράγ­ματα οδηγηθούν σε σύγκρου­ση, στιγματίζοντας ολόκληρη τη χώρα μέσα σε ένα πλαίσιο αρνητικών αλυσιδωτών εξελίξε­ων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

♦ Την απουσία πρωτοβουλιών για τη συγκρότηση συμμαχιών με τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

♦ Την «αγκίστρωση» σε μια υφεσιακή πολιτική, που όχι μόνο εξοντώνει την κοινωνία, αλλά οδηγεί στο σημείο που υποτίθεται ότι προσπαθεί να απο­φύγει, τη χρεοκοπία και τη δραχμή, μό­νο και μόνο για να μην αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους οι δανειστές.

♦ Το ότι ναρκοθετεί το μέλλον της χώ­ρας  καταστρέφοντας τον  κοινωνικό ιστό, την οικονομία και τα όποια κρίσι­μα παραγωγικά και αναπτυξιακά εργα­λεία διαθέτει, κάνοντας πιο δύσκολο το έργο της επόμενης κυβέρνησης.

«Θα αφήσουν συντρίμμια»

Είναι χαρακτηριστικό πως τόσο ο Τσίπρας όσο και κορυφαία κοινοβου­λευτικά ή κομματικά στελέχη τονίζουν διαρκώς ότι το Μνημόνιο είναι «οδι­κός χάρτης» προς τη χρεοκοπία και τη δραχμή ή ότι η τρικομματική κυβέρνη­ση «θα αφήσει πίσω της συντρίμμια».

Ειδικά όσον αφορά τις ιδιωτικοποιή­σεις, για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «στα κάγκελα» όλο το καλοκαίρι, υπογραμ­μίζεται διαρκώς ότι το ξεπούλημα των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, κερ­δοφόρων οργανισμών και γης, στε­ρεί από τη χώρα κρίσιμα αναπτυξιακά εργαλεία που θα της επιτρέψουν στο μέλλον να ανασυνταχθεί και να ανα­πτυχθεί και τα οποία βεβαίως θα μπο­ρούσε να αξιοποιήσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Σχετική είναι η πρόσφατη αναφο­ρά του γραμματέα του ΣΥΝ Δημήτρη Βίτσα, ο οποίος σε ραδιοφωνική του συνέντευξη τόνισε ότι οι τρεις κυβερ­νητικοί εταίροι «ξεπουλούν τις δυνα­τότητες ανάπτυξης ή σχεδιασμού της χώρας από μια άλλη κυβέρνηση».

Επίσης, κατά την ομιλία του στην Κατερίνη, ο Τσίπρας σημείωνε για μια ακόμη φορά, με αφορμή τις τρέχου­σες εξελίξεις, ότι «η Αγροτική Τρά­πεζα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, η ΔΕΗ και οι άλλοι στρατηγικής σημασί­ας δημόσιοι οργανισμοί είναι θεσμοί στήριξης της ευημερίας του ελληνι­κού λαού».

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ, προετοιμα­ζόμενος να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας υπό τις πιο «μαύρες» προ­ϋποθέσεις στη σύγχρονη Ιστορία της, στοιχειοθετεί από τώρα το επιχείρημα «παραλάβαμε χάος», το οποίο όμως αυτήν τη φορά, όπως διαφαίνεται, θα είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικό...

http://topontiki.gr/article/39124