Ο ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ
Φωταγωγός αχόρταγος. Ρουφάει την καθημερινότητα του καθένα μας. Τα κορίτσια στο διπλανό διαμέρισμα δέχονται διακριτικά πελάτες αργά τη νύχτα. Σπάνια ακούς γελάκια από το μπάνιο τους. Συνήθως ρώσικες λέξεις και το νερό τους ντους, που το «κάνεις» και βροχή μέχρι να σταματήσουν την ψευδαίσθηση τα γκρακ γκρουκ και χρσσστ που συνοδεύουν το κλείσιμο της ντουζιέρας και το συμμάζεμα του καλωδίου.
Η μεγαλοκοπέλα, δυο ορόφους επάνω, λέει όλα τα μυστικά της στον σκύλο
της όποτε τον μπανιαρίζει. Και τον μπανιαρίζει συχνά. Τόσο συχνά, που
δεν έχει μυστικά. Ο φωταγωγός τα ξέρει όλα. Έτσι και δεν έχεις κλείσει
το παραθυράκι στην τουαλέτα σου, κάνει ντελίβερι κουτσομπολιά. Ο μπέκρας
ξερνοβολάει πάλι. Κάθε Φθινόπωρο έχει το έλκος του. Αυτή με την ξανθιά
καούκα που φοράει όλο εμπριμέ, τραγουδάει Αρβανιτάκη στο μπάνιο. Και
κάνει αχχχχχ.
Όταν τσιρίζουν τα παιδάκια του χοντρού με το μαύρο φιατάκι ανοιγοκλείνω
δυνατά τρεις φορές το παραθυράκι του φωταγωγού. Τα λάστιχα που «φοράει»
για τη μόνωση αντέχουν ακόμη και κάνουν τον ήχο να μοιάζει με άνοιγμα
σαμπάνιας. Αλλά όποτε το κάνω σωστά, τα παιδιά σωπαίνουν.
Έξι όροφοι. Κανείς δε μιλάει με κανέναν. Ούτε αν συναντηθούμε στο ασανσέρ. Κανείς δε γνωρίζει κανέναν κι όλοι γνωριζόμαστε.
Κάποια μέρα θα ορμήξω σ’ αυτόν από τον 4ο για να σταματήσει τα χαρ χουρρ
φτου, τουλάχιστον το πρωί. Μ’ αναγουλιάζει. Ξέρω ποιος είναι. Τον είδα
να το κάνει και σ’ εκείνα τα σκαλάκια, μόλις στρίβουμε για να πάρουμε
την ανηφόρα. Αμέσως τον κατάλαβα.
Θα ήθελα πολύ, κάποια μέρα να τους μαζέψω όλους και να τους κάνω
παρατηρήσεις για το πώς φέρονται στο φωταγωγό. Όμως κρατιέμαι. Φοβάμαι
ότι θα μου πουν «κι εσύ όταν χέζεις ηρωικώς, να μη λες μετά “ααααα,
ωραίιιααααα”».
Παραγνωριστήκαμε στο φωταγωγό. Κι ας μη λέμε μεταξύ μας ούτε καλημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου