Τελειώνουν...
Μόλις τρεις μήνες μετά τις εκλογές, παρ' ότι ακόμη δεν έχει
εκδηλωθεί το κυρίως κύμα των λαϊκών αντιδράσεων, η κυβέρνηση βρίσκεται
σε αποσύνθεση και αποδρομή. Εμφανίζεται ανίκανη να αποφασίσει, συρόμενη
από τις κλιμακούμενες αξιώσεις της τρόικας. Αποδέχεται τη μία μετά την
άλλη τις σκληρές απαιτήσεις των πιστωτών. Χθες, επανήλθε στο τραπέζι το
πακέτο της περικοπής άλλων δύο συντάξιμων μισθών των αγροτών. Επίσης
άνοιξε θέμα για κατάργηση της αποζημίωσης απόλυσης. Την ίδια ώρα,
διαλύεται το ΕΣΥ, συγχωνεύονται τα σχολεία, καταρρέουν τα ασφαλιστικά
ταμεία και εκτοξεύεται το δημόσιο χρέος.
Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει κυβερνητικό κέντρο. Ο αυτόματος
πιλότος του Μνημονίου οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή.
Κι όμως, δεν
συζητείται η αναγκαία αλλαγή πορείας. Το Μαξίμου έχει πανικοβληθεί. Ο
πρωθυπουργός, έρμαιο της φιλομνημονιακής αυτοκριτικής του,
συμπεριφέρεται με μοναδική επιδίωξη τον εξευμενισμό των πιστωτών.
Μοιάζει να παραδίδει.
Στα πολιτικά αδιέξοδα προστίθεται και η ηθικοπολιτική απαξίωση. Η
λίστα Λαγκάρντ έπληξε στην καρδιά την τρικομματική κυβέρνηση.
Επιβεβαίωσε ότι το καταρρέον πολιτικό σύστημα ενδιαφέρεται για την
προστασία των συμφερόντων των μεγαλοφοροφυγάδων και όχι για την
υποστήριξη του λαϊκού εισοδήματος. Ο Βενιζέλος, στο ένοχο παραλήρημά
του, θέτει "όρους" για να έρθουν τα μέτρα στη Βουλή, εκβιάζοντας την
κάλυψη των κυβερνητικών συνεταίρων του.
Η παραθεσμική λειτουργία μετατρέπεται βαθμιαίως σε παρακρατική. Δεν
είναι μόνο η λίστα Λαγκάρντ που έγινε στικάκι και όργανο πολιτικών
διευθετήσεων ή και εκβιασμών. Είναι και η ομολογία Δένδια ότι στην
αστυνομία λειτουργούν ανεξέλεγκτα "θύλακες". Εξαπλώνονται εξαιτίας της
κυβερνητικής υστεροβουλίας πως μπορεί να περιορίσει τη Χρυσή Αυγή
προσχωρώντας στην ιδεολογικοπολιτική ατζέντα της.
Η κυβέρνηση επιστρατεύει τον απροκάλυπτο αυταρχισμό για να
διαχειριστεί την απομάκρυνσή της. Χθες στο Πεντάγωνο τα ΜΑΤ χτύπησαν και
συνέλαβαν τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά επειδή, απλήρωτοι
μήνες, ζήτησαν τα δεδουλευμένα για να ζήσουν. Τους παραπέμπουν σε δίκη.
Όπως μπορούσε κανείς να φανταστεί, η ρητορική περί των "δύο άκρων"
καταλήγει στην επίθεση εναντίον των εργαζομένων και της Αριστεράς.
Οι μέρες που ζούμε θυμίζουν τις αντίστοιχες περσινές, που οδήγησαν
στην αντικατάσταση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μόνο που τώρα δεν θα βρουν
λύσεις τύπου Παπαδήμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου