Η ΣΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΚΡΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

   Η ΣΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΚΡΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

 

Ο Μονόλογος του Μώμου

Λοιπόν παίρνουμε ένα νεκρό μοναχό κι αφού τον αφήσουμε θαμμένο για καμιά δεκαπενταριά χρόνια τον ξεθάβουμε. Αφού τον ξεθάψουμε προσεκτικά, κοιτάζουμε  αν το πτώμα μοιάζει με πτώμα, αν μυρίζει σαν πτώμα κι αν φέρεται σαν πτώμα. Σε περίπτωση που κάτι από τα τρία δεν ισχύει, ενημερώνουμε τα κανάλια, τις τοπικές αρχές, την μητρόπολη και προαιρετικά έναν ιατροδικαστή. Στην περίπτωση που η κλήση ιατροδικαστού κρίνεται απαραίτητη, θα πρέπει η επιλογή επιστήμονος να γίνεται με χριστιανικά κριτήρια.
Στη συνέχεια ντύνουμε το πτώμα που στο εξής θα αποκαλούμε ιερό σκήνωμα, με χρυσά άμφια κι αφού το βάλουμε να κρατάει  μια Καινή Διαθήκη ή ένα σταυρό και σιγουρευτούμε ότι έχουν ήδη στηθεί οι πάγκοι των μικροπωλητών περιξ του ναού, ανοίγουμε τις πύλες στον λαό.  Όταν η προσέλευση του λαού μειωθεί  οργανώνουμε τουρνέ, με διάφορα happenings σε κεντρικούς ναούς ανά την Ελλάδα, φροντίζοντας για την επαρκή κάλυψη του γεγονότος  από τα τηλεοπτικά κανάλια, έχοντας βρει πάντα και τους κατάλληλους χορηγούς επικοινωνίας. 

ΠΡΟΣΟΧΗ! Τα ανωτέρω πρέπει να γίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα γιατί υπάρχει περίπτωση η Αγιότητά Του να αρχίσει να λειώνει  και να μείνουμε με το χωνάκι  τα άμφια στο χέρι (βλ. Βησσαρίων). Το  «γλύψε γρήγορα γιατί θα λειώσει» οδηγεί σαν μπούσουλας εκτός από τις γνωστές και τέτοιες περιπτώσεις . Η αλήθεια είναι ότι μετά τη μαζική εμφάνιση λειψάνων κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πανούκλας που θέρισε την Ευρώπη τον Μεσαίωνα, ελάχιστα έχουν δείξει συνέπεια στο καθήκον της αφθαρσίας τους.

   Στην περίπτωση που το πτώμα μοιάζει πράγματι με πτώμα, μυρίζει σαν πτώμα και φέρεται σαν πτώμα  δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε. Υπάρχει πάντα η ελπίδα ο εκλειπών ως ζων, να υπήρξε φλύαρος  και ταυτόχρονα συμπαθής . Όταν λέμε συμπαθής, εννοούμε ότι κατά τη διάρκεια της φλυαρίας του, φλυαρούσε λέγοντας αυτά που ήθελε να ακούσει το ακροατήριό του. Το προφανές, όταν ειπώνεται από Γέροντα, μπορεί να εκληφθεί ως «από καρδιάς θείος λόγος» αφού ένα «αγαπάτε αλλήλους» παραπάνω δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, εκτός των περιπτώσεων  του «Αγαπάτε αλλήλους ρε μουνιά» επίδοξων σταυροφόρων. Επίσης το «έχει συννεφιά θα βρέξει»  όταν ειπώνεται από λαϊκό μπορεί να θεωρηθεί  μια τυχαία πρόβλεψη στηριγμένη στο φαινόμενο συγκέντρωσης νεφών. Αντίθετα η ίδια πρόταση από χείλη Γέροντα αποτελούν προφητεία και εμφανέστατη απόδειξη αγιότητας του ομιλούντος .  Αν πάλι δε βρέξει, αποδεικνύεται περίτρανα η σοβαρότητα  της προφητείας, αφού προκάλεσε σκοτεινές δυνάμεις να  κάνουν το παν για τη μη πραγματοποιησή της. Όμως ο Θεός είναι μεγάλος και αργά ή γρήγορα θα βρέξει. Αν ζούμε καιρό ξηρασίας, θα πάρουμε την προσωπική επιθυμία του γέροντα για βροχή, που λόγω της θρησκευτικής του πίστης μετατρέπεται σε βεβαιότητα και μετά το θάνατό του θα την εκδώσουμε  και θα την πουλήσουμε. Αν η «δίψα» αποδειχθεί μεγαλύτερη των αρχικών προσδοκιών, θα την ξαναεκδώσουμε και θα «ανακαλύψουμε» κι άλλους μάρτυρες  των προφητειών του κι άλλες «προφητείες»  ξεχασμένες που τώρα ξαναβγήκαν στο φως.

   Προφανώς το είδος των απαντήσεων που δίνει ένας φλύαρος Γέροντας έχουν να κάνουν κατά κύριο λόγο με το είδος ερωτήσεων που του γίνονται. Το είδος των ερωτήσεων πάλι, που γίνονται σε ένα Γέροντα, αντικατοπτρίζουν  την προσωπικότητα και το είδος των ανθρώπων που προσεγγίζουν κάποιον «Γέροντα» για να «μάθουν». Στην περίπτωση του διασημότερου κεκοιμημένου Γέροντα της ελληνικής επικράτειας, τις τελευταίες  δεκαετίες, η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου  ήταν το «αν θα πάρουμε την Πόλη».  Η καούρα των εν Ελλάδι προσκυνητών έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με το μέλλον της γείτονος χώρας και με τον Μεγαλοιδεατικό επεκτατισμό της Ελλάδος  προς Ανατολάς. Προσπερνώντας τα συμπεράσματα που βγαίνουν για την ιδιοσυγκρασία των προσκυνητών, αναρωτιέμαι αν η τύχη των Γερόντων που θα απαντούσαν «Μπα!...»θα  ήταν ανάλογη με του καθρέφτη της μητριάς της Χιονάτης, όταν έπαψε να της  λέει ότι είναι η ομορφότερη, ή του ανυποψίαστου ναυτικού που απάντησε στη γοργόνα ότι ο Αλέξανδρος τα κακάρωσε ένα καλοκαίρι στη Βαβυλώνα. Στην καλύτερη περίπτωση δε θα γνωρίζαμε την ύπαρξη τέτοιων Γερόντων. Όμως μια προφητεία ορίζεται ως τέτοια, εάν και εφόσον ικανοποιεί την επιθυμίες του διαδίδοντος. Στην εποχή της εικόνας, σε αντίθεση με την εποχή της Πυθίας, μια προφητεία πρέπει να περιέχει και τις πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της πραγματοποίησής της.

 Στην προαναφερθείσα περίπτωση οι λεπτομέρειες ικανοποιούν το ακροατήριο περισσότερο και από το ίδιο το τελικό αποτέλεσμα. Τα ερωτήματα που προκύπτουν μπροστά από τα καταστροφικά αποτελέσματα ενός πολέμου λύνονται με παστρικές λύσεις. Την Πόλη θα την πάρουν οι Ρώσοι, οπότε και οι Έλληνες  δε θα εμπλακούν σε έναν καταστροφικό πόλεμο και οι προηγούμενες προφητείες περί ξανθού γένους θα εξιλεωθούν από το φιάσκο του 1821.  Τα δε  εκατομμύρια Τούρκων που θα διωχθούν είναι λεπτομέρειες, αν και δίδεται λύση και σε αυτό το θέμα. Το 1/3 θα σκοτωθεί μόνο (!), το 1/3 θα διασκορπιστεί σε μια ερημωμένη χώρα όπου εκτός των άλλων θα πληγούν και από λοιμό,  ενώ ένα άλλο 1/3 θα εκχριστιανιστει αφού κατα βάθος χρόνια τώρα επιθυμεί τα πράγματα να πάρουν αυτήν την τροπή. Και η πίτα γερή και ο σκύλος χορτάτος.

Δείγμα  της διορατικότητας του Γέροντα θεωρείται από πολλούς, το ότι τους ανάφερε το ερώτημα που θα του έθεταν, πριν το θέσουν. Περιέργως το ερώτημα που προέβλεπε σχεδόν πάντα ήταν το γνωστο «Θα την πάρουμε την Πόλη;». Προφανώς μετά τον εκατοστό επισκέπτη ο άνθρωπος ήξερε τι να περιμένει.  Επίσης το οτι έλεγε σε κάποιον της τρίτης ηλικίας οτι δε θα προλάβει τα περιγραφόμενα  γεγονότα,  σε αντίθεση με τους νεώτερους  θεωρείται ακόμα ένα δείγμα προφητικών ικανοτήτων. Αυτό το σχηματικό «Εσείς θα τα ζήσετε» , από τη συνεχή επανάληψη άρχισε να συγκεκριμενοποιείται.  Η αποδοχή που γευόταν από τους πιστούς  που πολλές φορές άνηκαν σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα, τον έκανε να νιώθει την ανάγκη να τους κολακέψει ακόμα περισσότερο με μοίρασμα των ρόλων που θα έχουν στην κατεχόμενη Πόλη. «Εσύ θα είσαι που θα την οικοδομήσεις, εσύ που θα μπεις ως σημαιοφόρος κλπ» και εκείνοι ξέροντας μέσα τους εδώ και καιρό ότι δε μπορεί παρά να έχουν μια θεϊκή αποστολή  ανάλογη της σπουδαιότητάς τους, το πίστευαν με δέος. Παράλληλα μια απλή ευχή που αντικατόπτριζε την προσωπική του επιθυμία, μετά την κοίμησή του,  μπορεί να θεωρηθεί  κορυφαία διόραση: «Όπως προχωρούσαμε , δεξιά του ήμουν εγώ και αριστερά του ο Γέροντας , ο οποίος κάποια στιγμή είπε στον αξιωματικό :
-Άντε , εύχομαι με το καλό να είσαι σημαιοφόροςκαι στην Πόλη (Κων/πολη) , που θα μπούμε :
Και γυρνώντας προς τα εμένα μου είπε :
- Άκουσες τι είπα ;
- Ναι , Γέροντα το άκουσα . Αμήν του απάντησα .
Τότε γέλασε εκείνος και πρόφερε το χαρακτηριστικό του επιφώνημα .
- Α! (εντάξει , δηλαδή) ».

   Η ανάδειξη των επιθυμιών μιας μερίδας ανθρώπων σε προφητεία, είναι πολύ παλιά ιστορία. Όπως παλιά ιστορία είναι το πως χρησιμοποιείται αυτό με σκοπό την καθοδήγηση του ποιμνίου. Ένα μικρό παράδειγμα αυτού του φαινομένου, πραγματοποιήθηκε στις τελευταίες εκλογές, κάτω από την μύτη όλων αυτών που δεν ασχολούνται στενά με την εκκλησιαστική ή παραεκκλησιαστική θεματολογία. Πρόσφατα διέρρευσε πως ο προαναφερθείς Γέροντας, σε επαφή που είχε με ανώτατο αξιωματικό του στρατού, όταν αυτός ήταν ακόμα νέος, είχε προβλέψει ότι θα είναι ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων κατα τη διάρκεια της κατάληψης της Πόλης. Ο αξιωματικός αυτός έχει ήδη διατελέσει αρχηγός στρατού και έχει ήδη ολοκληρώσει την υπηρεσία του προς την πατρίδα, ενώ στην Κωνσταντινούπολη εξακολουθούν να γυρίζονται κοσμοπολίτικες, τούρκικες σειρές. Έτσι δε θα μπορούσε να εκπληρώσει την αποστολή του, παρα μόνο αν κάποιος τον πρότεινε για Υπουργό Αμύνης. Αυτός ο κάποιος βρέθηκε πριν και κατα τη διάρκεια του παιχνιδιού των διερευνητικών εντολών και λόγω αυτού διάφορα παπαγαλάκια του διαδικτύου, καλούσαν το ποίμνιο να στηρίξει το «Ανεξάρτητο» κόμμα που έκανε την πρόταση, ωστε να πραγματοποιηθεί η προφητεία και  να πάρουμε την Αγιά Σοφιά. Η γνησιότητα της "προφητείας" αμφισβητήθηκε έντονα μετεκλογικά.

      

       Συμπερασματικά μπορούμε να συνοψίσουμε στα τι μπορείς και τι δε μπορείς να κάνεις με έναν νεκρό μοναχό στον παρακάτω πίνακα:

ΜΠΟΡΕΙΣ:	ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ:
Να λες με χαρά ότι κάποιος Γέροντας προφήτεψε τη γενοκτονία αλλόθρησκου γείτονα λαού.	Να λες με χαρά ότι κάποιος Γέροντας δεν προφήτεψε τη γενοκτονία αλλόθρησκου γείτονα λαού.
Να ντύνεις και να στολίζεις ένα λείψανο και να το γυρνάς στα πανηγύρια.	Να θεωρείς μακάβρια την περιφορά ενός νεκρού αιώνες μετά τον θάνατό του και τη δημιουργία γκαρνταρόμπας σα να είναι παιδική κούκλα
Να πουλάς βιβλία με υποτιθέμενες προφητείες του συγχωρεμένου, μέσω τηλεόρασης.	Να αμφιβάλλεις και απλά να ανέχεσαι  χωρίς να αποδέχεσαι
Να καλείς τα κανάλια και να διοργανώνεις θρησκευτικές εκδρομές  για να τον δείχνεις σαν σε freakshow στο τσίρκο.	Να γίνονται σκωπτικά σχόλια για αυτό που στον δικό σου τρόπο σκέψης φαίνεται παράλογο, ανάμεσα σε εσένα και τη φυσική ή διαδικτυακή σου παρέα.
Να βγάζεις λεφτά με οποιονδήποτε τρόπο εις βάρος του συγχωρεμένου, αρκεί να τον εκθειάζεις παράλληλα	Να καταδικάζεις και να γελοιοποιείς την κερδοσκοπία εις βάρος πιστών και νεκρών.
Να εκμεταλεύεσαι για πολιτικούς σκοπούς την πίστη του ποίμνιου.	Να καταδικάζεις και να γελοιοποιείς την εκμετάλευση της θρησκευτικής πίστης για πολιτικούς λόγους.
Να λες  πως ο  Γέροντας πέταξε μια γριά  από τον γκρεμό επειδή είχε φέρει την Πανούκλα (π.χ. ο Αγ. Σπυρίδωνας στην Κέρκυρα). Επίσης ότι το βράδυ περπατάει στα καντούνια και χαλάνε τα παπούτσια του, τα οποία στη συνέχεια πωλούνται ως φυλαχτό στους πιστους.	Να λες ότι το  γυρτό κεφάλι του λειψάνου του  Αγ.Σπυρίδωνα οφείλεται στο ότι μικρός έπαιζε  βιολί.

Υ.Γ.1 Η πρόσφατη σύλληψη μέσω ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης είναι απλά μια προειδοποίηση προς πολλές κατευθύνσεις και προετοιμασία της κοινής γνώμης  ωστε να αποδεχθεί και τις μέλλουσες διώξεις, βελούδινα.

Υ.Γ.2 Πλησιάζει η στιγμή  που θα μας τραγουδούν οι ΧΑυγίτες "Στην πυρά στην πυρά με τις ξενέρωτες"

Υ.Γ.3. «Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ θὰ ἀνεβαινοκατεβαίνουν κυβερνήσεις, θὰ ἐναλλάσσονται τὰ κόμματα, θὰ ἀνακαλοῦνται διατάγματα, θὰ ψηφίζονται νόμοι καὶ θὰ καταργοῦνται ἄλλοι, καὶ θὰ ἐπικρατεῖ σύγχυση καὶ ταραχή. Τότε, ὅμως, θὰ ἀντιδράσουνλίγοι πιστοὶ Χριστιανοὶ ἀλλὰ καὶ τὸ Κ.Κ.Ε..» Γ. Παϊσιος 1983.

 http://themomusmonologue.blogspot.gr/