Ας μιλήσει και ένας "κακός", γιατί σαν πολλοί καλοί μαζευτήκανε σ' αυτή την ιστορία

Ας μιλήσει και ένας "κακός", γιατί σαν πολλοί καλοί μαζευτήκανε σ' αυτή την ιστορία

από Βάντα Τσέλιου*

Αυτό το γράμμα απευθύνεται σε όποιον ακόμα πιστεύει ότι η πραγματικότητα είναι μια πιο σύνθετη υπόθεση από μια ιστορία με "καλούς" και "κακούς".
Όποιος, πάλι, δεν πολυκαταλαβαίνει τις  πολύπλοκες καταστάσεις και  προτιμάει τα παραμύθια με δράκους, ας μη συνεχίσει την ανάγνωση.

 Λοιπόν, το 46 είναι ένα σχολείο που φιλοξενεί 250 παιδιά από του Γκύζη και από τη Νεάπολη Από αυτά το 55% είναι παιδιά μεταναστών, οι πιο πολλοί αλβανοί, αλλά και παιδιά από Γεωργία, Φιλιππίνες, Πολωνία, Νιγηρία, Αίγυπτο, Συρία κλπ,κλπ.

Εδώ και δέκα χρόνια στο σχολείο αυτό έχει αρχίσει μια μεγάλη προσπάθεια όχι μόνο για την εκπαιδευτική ενίσχυση των αλλοδαπών παιδιών, αλλά και για την ολόπλευρη στήριξη των παιδιών και των οικογενειών τους και την ανάπτυξη της διαπολιτισμικής επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη της σχολικής κοινότητας.

Αυτό περιλαμβάνει συνεχώς επί δέκα χρόνια ποικίλες δράσεις όπως : προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας για τους αλλοδαπούς μαθητές, ψυχοκοινωνική στήριξη σε παιδιά με οικογενειακά προβλήματα ή με ελλειπή ή ανύπαρκτη κηδεμόνευση, εθελοντική διάθεση ωρών από καθηγητές και καθηγήτριες του σχολείου μας για τον αλφαβιτισμό παιδιών που φτάνουν στο γυμνάσιο χωρίς τις βασικές δεξιότητες ανάγνωσης και γραφής, διαπολιτισμικές γιορτές και πάρτυ που έχουν αφήσει εποχή.

Παράλληλα, έχει γίνει προσπάθεια για ενδοσχολική επιμόρφωση του προσωπικού σε ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων που μας απασχολούν στην καθημερινή μας πρακτική.

Οι μαθητές και οι καθηγητές του 46 δε θα ξεχάσουν ποτέ τα συναισθήματα που ένιωσαν όταν διοργάνωσαν το ανεπανάληπτο αποκριάτικο πάρτυ με καλεσμένους τους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου κωφών, ούτε την ημέρα που είχαμε καλεσμένους στο σχολείο μας τους νέους με ψυχικές παθήσεις από το Κέντρο Ημέρας Αθηνών και τα παιδιά μας μαγείρεψαν για τους καλεσμένους μας και φάγαμε και διασκεδάσαμε μαζί. Ούτε την αδελφοποίηση και την αλληλογραφία που αναπτύξαμε με το πάμφτωχο σχολείο της Ουγκάντας και τις φιλίες που χτίσαμε μαζί τους. Ούτε τις παρεμβάσεις και τις συλλογικές δράσεις για διαβάσεις πεζών στην Ασκληπιού και καθαρισμό της υπόγειας διάβασης της Αλεξάνδρας. Ούτε τα προαιρετικά προγράμματα, ούτε τις εκδρομές, ούτε τις ομάδες, ούτε , ούτε , ούτε....
Αλλωστε γι' αυτό οι τελειόφοιτοι μαθητές μας χρόνια μετά μας επισκέπτονται μόλις βρουν ευκαιρία για να μας δουν και να μας πουν τα νέα τους, αλλά πιο πολύ για να πάρουν μια εικόνα , μια μυρωδιά από το αγαπημένο τους 46. 

Επίσης, για να συμπληρώσουμε κάπως την εικόνα αυτόύ του σχολείου που κάποιοι θέλουν να το φαντάζονται σαν κάτεργο και σαν το άντρο του φασισμού και του ρατσισμού, το  46 είναι το μόνο δευτεροβάθμιο σχολείο της ευρύτερης περιοχής που εδώ και 4 χρόνια ζήτησε και ενέταξε στη δομή του τμήματα ένταξης για παιδιά με ειδικές ανάγκες κι έτσι τώρα παιδιά και οικογένειες (από την Κυψέλη, το Γαλάτσι, του Ζωγράφου κλπ.) που αλλιώς θα αντιμετώπιζαν τεράστιο πρόβλημα, βρίσκουν σ' εμάς μια φιλόξενη αγκαλιά.
Στα επίμαχα γεγονότα τώρα και στις ανακρίβειες που γράφτηκαν γι' αυτά.

Στις 2/10 πράγματι έγινε ένα απαράδεκτο επεισόδιο. Ένας καθηγητής ο οποίος μόλις είχε έρθει στο σχολείο μας με μετάθεση (και όχι νεοδιόριστος όπως γράφτηκε) και δεν είχε προφτάσει να προσαρμοστεί στη δική μας σχολική κουλτούρα και παράδοση, σε μια στιγμή απόγνωσης και θυμού απέβαλε έναν αλλοδαπό μαθητή από την τάξη. Κάποιοι συμμαθητές αντέδρασασν γιατί θεώρησαν την αποβολή άδικη και ο καθηγητής τους απέβαλε και τους τρεις λέγοντας τα περί Χ.Α. Οι τρεις μαθητές κατέφυγαν στο γραφείο μου διαμαρτυρόμενοι. Η αλήθεια είναι ότι μόλις πληροφορήθηκα τι έγινε δεν πίστευα στ' αυτιά μου και ΑΜΕΣΩΣ τους είπα ότι αυτά  είναι σοβαρή παραβίαση των αρχών και των κανόνων του σχολείου και εγώ τους ζητώ συγνώμη εκ μέρους του σχολείου. 

Αμέσως μετά κατέβηκε και ο καθηγητής από την τάξη, ο οποίος δεν αρνήθηκε το γεγονός ήταν όμως φανερά ταραγμένος και επαναλάμβανε συνέχεια: "πώς έφτασα εγώ να πω τέτοιο πράγμα! Τι βλακεία έκανα! Αφού δεν είναι αυτή η ιδεολογία μου" Μπροστά μου και μπροστά στην υποδιευθύντρια ζήτησε συγνώμη από τα παιδιά και στη συνέχεια του ζήτησα να μείνει λίγο να ηρεμήσει και μετά να ξαναπάει στην τάξη και να πει και στα υπόλοιπα παιδιά ό,τι είπε και σε μας.

 Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν οι εξής ενέργειες από την πλευρά μου:
Αναφορά στο θέμα μπροστά σε όλους τους μαθητές του σχολείου, όπου τους είπα ότι σαν σχολείο ζητούμε συγνώμη για το περιστατικό που παραβιάζει τις αρχές της συνύπαρξης , της συνεργασίας και του αλληλοσεβασμού που προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε. Ότι ο αγώνας μας αυτός στις σημερινές συνθήκες είναι δύσκολος και η έκβασή του δεν είναι εγγυημένη. Ότι το γεγονός αυτό ήταν σαφώς μια ήττα στην προσπάθειά μας και ότι, αν θέλουμε να κερδίσουμε, πρέπει να είμαστε ενωμένοι και αλληλέγγυοι κι όχι εκδικητικοί. Κάποια παιδιά που πήραν το λόγο μετά δεν αναφέρθηκαν καν στο επεισόδιο αυτό αλλά επισήμαναν άλλα προβλήματα, όπως για παράδειγμα ότι μερικοί καθηγητές δείχνουν αδιαφορία για τα προβλήματά τους ή ασυνέπεια στις υποχρεώσεις τους. Μετά από συζήτηση νομίζω ότι καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα ωφέλιμα για όλους.
 

Αναφορά του θέματος στη συνεδρίαση του συλλόγου των καθηγητών, ο οποίος εξέφρασε επίσης την αντίθεσή του προς τη συμπεριφορά του συναδέλφου και αποφάσισε να γίνει ανακατανομή των μαθημάτων , ώστε ο συγκεκριμένος καθηγητής να μην ξαναμπειί στο τμήμα που έγινε το επεισόδιο, αφού δεν θα μπορούσε να αποκατασταθεί πλήρως η παιδαγωγική σχέση.

Αναφορά του θέματος και συζήτηση στη μηνιαία συγκέντρωση γονέων που γίνεται στο σχολείο μας, και όπου οι γονείς επικρότησαν σε γενικές γραμμές το χειρισμό που ακολουθήσαμε.

Με άλλα λόγια ΟΛΟΙ οι παράγοντες της σχολικής κοινότητας καθηγητές, μαθητές και γονείς και ενημερώθηκαν και είχαν την ευκαιρία δημόσια να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Και κανένας δεν ζήτησε ούτε αίμα ούτε ανθρωποθυσίες.
Αυτό στ' αληθεια ποιον ενοχλεί και γιατί;;;;

Μετά από 17 μερες ξεσηκώθηκε μια μιντιακή θύελλα γεμάτη ανακρίβειες και συκοφαντίες που έδωσε σε διάφορους απίθανους την χρυσή ευκαιρία να πουλήσουν τζάμπα αντιφασισμό. Βέβαια, για να είναι αυτοί αντιφασίστες έπρεπε σώνει και καλά να είμαστε εμείς οι φασίστες. Κι έτσι επιστρατεύτηκαν τα ψέματα. (παλιά μου τέχνη κόσκινο)

Ψέμα πρώτο: ο φερόμενος σαν χρυσαυγίτης καθηγητής που τρομοκρατεί μαθητές, βεβαίως δεν είναι κανένα παιδοβουβαλο με φαλτσέτες αλλά ένας ένας μοναχικός άνθρωπος από την επαρχία με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας που δεν έχει ούτε ιδεολογική ούτε οργανωτική σχέση με συμμορίες, παρά σε μια στιγμή αδυναμίας έπεσε σε ένα σοβαρό σφάλμα.
Ψέμα δεύτερο: η διευθύντρια, δηλαδή εγώ, όχι μόνο δεν τιμώρησα κανένα μαθητή αλλά ούτε επικύρωσα την ωριαία αποβολή που είχε δώσει ο καθηγητής, αντίθετα ζήτησα αμέσως συγνώμη και έκανα ότι μπορούσα για να ηρεμήσουν και να αιστανθούν ασφάλεια οι μαθητές μας.
Ψέμα τρίτο: Το κριτήριο των αποφάσεων μας, λένε, ήταν η συντεχνιακή αντίληψη που μας διέπει και η κακώς νοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη. Αλλά σίγουρα πρέπει να είναι τρελός όποιος διακινδυνεύει ό,τι με μεγάλο προσωπικό μόχθο χτίζει επί δέκα χρόνια για να προστατεύσει κάποιον που δεν του είναι ούτε φίλος, ούτε συγγενής, ούτε ομοιδεάτης ούτε καν τον γνώριζε μέχρι πριν από δύο μήνες. Ε, όχι βέβαια! Το μόνο μας κριτήριο ήταν οι παιδαγωγικές και ανθρώπινες αρχές μας. Το αν είναι σωστές ή λάθος μπορεί να συζητηθεί...

Μετά λοιπόν από μια βδομάδα εξακολουθητικής συκοφάντησης την Πέμπτη 25/10, μόλις είχαμε γυρίσει στο σχολείο από περίπατο στο Λυκαβηττό, ΜΠΟΥΚΑΡΑΝ μέσα στο σχολικό χώρο καμιά 25αριά άγνωστα σε μένα άτομα αγνοώντας και απωθώντας βίαια τη σχολική φύλακα. Γενικά δε συμπαθώ ιδιαίτερα τους μπουκαδόρους. Ειδικά δε μόλις άκουσα το εξωφρενικό τους αίτημα "δείξτε μας αμέσως ποιος είναι ο Β." ομολογώ ότι κυριολεκτικά έγινα έξαλλη. Είναι απολύτως ακριβές και ότι αρνήθηκα να τους μιλήσω και ότι άρχισα να τους σπρώχνω προς την έξοδο και ότι μοίρασα όσες κλωτσιές μπόρεσα και ότι τους αποκάλεσα αναρχόμπατσους και ίσως και μερικά ακόμα που μου διαφεύγουν. Επίσης έχω να πω ότι οποιοσδήποτε και να έρθει αυθαίρετα και ετσιθελικά στο σχολικό χώρο στο μέλλον με όπλο την απειλή και με στόχο να του "δωσουμε" τον οποιονδήποτε θα έχει την ίδια ή και χειρότερη υποδοχή.

Αντίθετα το σχολείο μας θα είναι πάντα ανοιχτο σε οποιαδήποτε πρόσωπα, συλλογικότητες και φορείς μπορούν και θέλουν σε συνεννόηση και συνεργασία με τους δασκάλους να προσφέρουν με τις ιδέες τους ή τη δουλειά τους κάτι χρήσιμο για την εκπαίδευση και την ανάπτυξη της δημιουργικότητας των μαθητών μας.

Τις μέρες αυτές άκουσα πολλά από πολλούς. Εντύπωση μου έκανε πώς οι περισσότεροι έδειχναν ότι κατέχουν την αλάνθαστη συνταγή για την καταπολέμηση των φασιστικών ιδεών και σκέφτομαι πώς με τόσες έτοιμες λύσεις δεν έχουμε ακόμα ως κοινωνία καταφέρει να τελειώνουμε μια για πάντα με αυτές.

σταχυολογώ μερικές από αυτές τις προτεινόμενες απλές λύσεις:

α) βγάζουμε ένα καταδικαστικό ψήφισμα και το στέλνουμε για δημοσίευση στο Ριζοσπάστη.ή
β) φωνάζουμε τον εισαγγελέα (διότι, λέει, το θέμα έχει ποινική διάσταση)ή

γ) ενημερώνουμε το Υπουργείο Παιδείας (και προφανώς μετά περιμένουμε εντολές από τον υπουργό τις οποίες ευπειθώς διεκπεραιώνουμε)ή
δ) πλακώνουμε έναν ανθρωπάκο στο ξύλο ώστε στο μέλλον να είναι σωστός και δίκαιος πολίτης και να μάθει να μη χρησιμοποιεί φραστική βία ενάντια σε μαθητές. 

Όλα αυτά ή κάποια από αυτά μπορεί πράγματι να είναι πολύ αποτελεσματικά. Δυστυχώς όμως δεν τα σκέφτηκε και δεν τα πρότεινε κανένα μέλος της σχολικής κοινότητας.
 

Είναι τόσο αδιανόητο για μερικούς να αφεθεί μια κοινότητα να λύσει μόνη της τα προβλήματά της;;;;;;;;;;

 *διευθύντρια του 46ου Γυμνασίου 

**Το κείμενο αποτελεί  απάντηση  στο  δημοσίευμα   και τα σχόλια του athens.indymedia   με τίτλο :Αντιφασιστική παρέμβαση στο 46ο Γυμνάσιο Εξαρχείων - Νεάπολης από Αντιφασίστες/ Αντιφασίστριες 21:17, Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012