Αργύρης Κωστάκης
Αυτά
που θα διαβάσετε τα αντίκρισα στο δρόμο μέσα σε μόνο δύο ώρες.
Αντιλαμβάνεστε τι βλέπουν τα μάτια μου οδηγώντας τη μοτοσικλέτα μου και
φαντάζομαι και τα δικά σας κάθε μέρα. Ζω από θαύμα. Το ξέρω. Ευχαριστώ
το Θεό που με προστατεύει. Το εννοώ. Φαντάζομαι και όλοι οι νοήμονες
άνθρωποι που γνωρίζουν ότι κάθε μέρα επιβιώνουν από έναν «πόλεμο». Δεν
είναι, λοιπόν, να απορεί κανείς που η Ελλάδα είναι στις πέντε πρώτες
θέσεις του μαύρου καταλόγου στα τροχαία δυστυχήματα και ατυχήματα σε όλο
τον πλανήτη, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και μόνιμα
αναπήρους τον τελευταίο αιώνα.
Πανηλίθιος πατέρας με σαράβαλο αυτοκίνητο –
κινούμενο φέρετρο, έχει στριμώξει μεταξύ της κοιλιάς του και του
τιμονιού ένα αγοράκι και οδηγεί καπνίζοντας κιόλας με το ένα χέρι στη
λεωφόρο Μαραθώνος. Ο πολυεγκληματίας αυτός είχε κάνει το παιδάκι φυσικό
αερόσακο και, φυσικά, έριξε και δυό τρία κορναρίσματα χωρίς λόγο στα
λίγα μέτρα που είχα την ατυχία να τον συναντήσω.
Άλλος ελεεινός πατέρας σε «παπάκι», είχε στριμώξει
στη σέλα την ευτραφή συζυγό του και αναμεσά τους είχε χώσει και το
κοριτσάκι τους. Εννοείται και οι τρείς χωρίς κράνος, ενώ η λεπτομέρεια –
«κερασάκι» είναι η οδήγηση μόνο με σαγιονάρες.
Ηλικιωμένος λίγο παρακάτω (δεν έχω κανέναν ηλικιακό
ρατσισμό, το αντίθετο) «οδηγούσε» αυτοκίνητο με τρεμάμενα χέρια,
φορώντας γυαλιά μυωπίας υψηλότατου βαθμού χωρίς να μπορεί να στρίψει το
κεφάλι του. Ή οδηγούσε με ληγμένο δίπλωμα (ξέρετε μετά τα 65 έτη τα
διπλώματα χρειάζονται ανανέωση) ή κάποιος απατεώνας γιατρός του είχε
δώσει τα απαραίτητα έγγραφα για την ανανέωση. Ότι από τα δύο και να
συμβαίνει, άλλος ένας υποψήφιος ακούσιος αυτόχειρας ή μελλοντικός
δολοφόνος κάποιου παιδιού κυκλοφορεί ελεύθερος στους δρόμους.
Λίγο παρακάτω, υπερφορτωμένος με μπάζα και χώματα – χωρίς επικάλυψη μουσαμά – οδηγός φορτηγού
αφήνει στο διάβα του ένα πέπλο σκόνης «τυφλώνοντας» τους οδηγούς
μοτοσικλετών και αυτοκινήτων που ακολουθούσαν. Σε λίγο ένα παλιόπαιδο
(απ’ αυτά που κυκλοφορούν κατά χιλιάδες στους δρόμους) γκαζώνει στη
Μαραθώνος στα 160 με 170 για να πουλήσει μούρη στο γκομενάκι που έχει
δίπλα του και μασάει τσίχλα, χωρίς να ξέρει λόγω του νεαρού της ηλικίας
της ότι ο οδηγός που εμπιστεύεται τη ζωή της έχει την πραγματική τσίχλα
στο μυαλό.
Κυράτσα – απ’ αυτές τις νεόπλουτες – έχει
αποσβολωθεί στη συνομιλία που έχει, ίσως, με φιλενάδα της για τη νέα
τσάντα που κυκλοφόρησε ο διάσημος Οίκος και οδηγεί μηχανικά το θηριώδες
τζιπ. Μία από τις (ή τους) εκατομμύρια Έλληνες οδηγούς που, δυστυχώς, η
τροχαία κάνει τα στραβά μάτια.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα πιστέψτε με – ή τουλάχιστον πιστέψτε
τους επιστήμονες – να οδηγείς και ταυτοχρόνως να μιλάς στο κινητό. Είναι
χειρότερο από το να οδηγείς μεθυσμένος! Η τροχαία θα έπρεπε κάθε μέρα
να στήνει δεκάδες μπλόκα σε όλη τη χώρα, και ιδιαίτερα στην Αθήνα, για
όλους αυτούς τους ασυνείδητους που σκοτώνουν κόσμο. Δεν ξέρω γιατί η
τροχαία δεν έχει δώσει το βάρος που πρέπει σε αυτή την τρομακτική
καθημερινή παράβαση.
Το πνεύμα τα χάνει όταν πρέπει να ξεχωρίσεις κάποιο περιστατικό με πρωταγωνιστή ταξιτζή.
Η απόλυτη ζούγκλα. Η χειρότερη μορφή του Έλληνα οδηγού. Οι μισοί οδηγοί
ή ιδιοκτήτες ταξί κάνουν ό,τι τους γουστάρει στους δρόμους. Αυτό τα
λέει όλα και το ξέρουν και οι ίδιοι. Αυτό που είδα, όμως ξεπερνά κάθε
επινοητικότητα. Οδηγός ταξί σταμάτησε για κούρσα (ο αθεόφοβος) στη
μεσαία λωρίδα της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο
να το συλλάβει ο νους, αλλά λίγα μέτρα μετά την εκκίνηση του πράσινου κι
επειδή η δεξιά λωρίδα που αργούσε να έχει ροή, επέλεξε να το κοκαλώσει
όπως ήταν για να πάρει διπλοκούρσα έξω από τον ´Αρειο Πάγο τον
κουστουμαρισμένο δικηγόρο που βιαζόταν.
«Εσύ ρε που τα γράφεις αυτά δεν κάνεις παραβάσεις;» είσαι άγιος, θα
αναρωτηθείτε. Δεν έχω απαίτηση και, κυρίως, ανάγκη σε αυτή την ηλικία να
με πιστεύει κανείς. Υπάρχουν και κανονικοί άνθρωποι σε αυτή τη ζωή. Στη
συγκεκριμένη περίπτωση άνθρωποι που αγαπάνε τη ζωή τους. Και σέβονται
τους συνανθρώπους τους. Δεν περνάω – και δεν το έκανα ποτέ – με κόκκινο.
Ακόμη και αν είναι νύχτα και δεν κυκλοφορεί στους δρόμους ούτε μύγα.
Εδώ και τέσσερα χρόνια κατάφερα να μην απαντάω στο κινητό όταν χτυπάει
και οδηγώ ή κάνω αμέσως δεξιά και σταματώ όταν περιμένω κάτι επείγον.
Δεν έχω κάνει ούτε ένα μέτρο χωρίς να φοράω κράνος, τα τελευταία πέντε
χρόνια. Άρα δεν ήμουν άγιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου