«Για το καλό του τόπου»

«Για το καλό του τόπου» 

 Tου Παντελη Μπουκαλα

Ας πούμε ότι σε κάποιο τηλεκουίζ, από αυτά που υπόσχονται ότι θα προσφέρουν στο κοινό τους ό,τι τους στερεί το Μνημόνιο, τίθεται το ερώτημα: «Τι έγινε στη Βουλή στις 12 Φεβρουαρίου 2012;» ή, για να διευκολυνθεί ο παίκτης, ας πούμε πως ερωτάται πόσοι βουλευτές διαγράφτηκαν τότε. Παρότι δεν έκλεισαν εννιά μήνες, όσα δραματικά έχουν συμβεί μάς κάνουν να πιστεύουμε ότι πέρασαν δύο και τρία βαριά χρόνια. Πολλοί μάλιστα ίσως νιώθουν ότι πέρασε ολόκληρη ζωή από τις μέρες εκείνες, γιατί βρέθηκαν βίαια από τη σχετικώς ομαλή όχθη στην απότομη και επικίνδυνη: έχασαν τα δικαιώματά τους, τη δουλειά τους, τον αυτοσεβασμό τους. 

Κι αν δεν έχασαν και τη μνήμη τους, σίγουρα τραυματίστηκε ο ειρμός της, όπως και ο ειρμός τής υπό βομβαρδισμό σκέψης τους. Γιατί λοιπόν να θυμούνται τι έγινε στις 12 Φεβρουαρίου; Μια ζωή πριν; Κι ωστόσο, εκείνη η μέρα της Βουλής δεν ήταν μία απ’ όλες. Δεν ήταν ασήμαντη. Ψηφιζόταν το Μνημόνιο ΙΙ. Και λόγω των διαρροών, την επομένη διαγράφτηκε περίπου το ένα έκτο των βουλευτών: είκοσι δύο διέγραψε το ΠΑΣΟΚ, είκοσι έναν η Ν.Δ. και δύο ο ΛΑΟΣ, τον κ. Βορίδη και τον κ. Γεωργιάδη, οι δηλώσεις του οποίου («δεν θα φύγω ποτέ των ποτών από τον ΛΑΟΣ») παίζονται ακόμα στο ραδιόφωνο, αλλά ο σαρκασμός αδυνατεί να περάσει το παχύ δέρμα της αδωνικής φιλαυτίας. Αρκετοί από τους διαγραφέντες διασώθηκαν στις εκλογές του Ιουνίου, πολιτευόμενοι υπό άλλες σημαίες. Κι άλλοι, μετά το θεατρικό αντάρτικό τους, επανέκαμψαν στο μητρικό τους κόμμα.

Εις εκ των ανταρτευσάντων και ταχέως επανακαμψάντων είναι ο κ. Μανώλης Κεφαλογιάννης. Μην αναζητήσετε πάντως στο επίσημο διαδικτυακό βιογραφικό του αναφορά στη στάση του τη βραδιά εκείνη και στη διαγραφή του. Τι να γράψει. Οτι για να μην ψηφίσει, κοτζάμ κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματός του τότε, προτίμησε τις βόλτες πέριξ της Βουλής; Τον θυμήθηκα επειδή η περίπτωσή του αποδεικνύει πόσο βαθιά κληρονομική είναι η δημοκρατία μας, αλλά και πόσο κούφια τα κλισέ των επαγγελματιών πολιτικών. «Για το καλό του τόπου», τον Φεβρουάριο ο εν λόγω βουλευτής έπαιξε ακινδύνως τον αντάρτη (εγώ δεν καταψήφισα; μα τι λέτε, απλώς ήμουν έξω...). Τώρα, τιμηθείς κατόπιν «ανταρσίας» με το αξίωμα του γραμματέα της Ν.Δ., πρόσταζε τους βουλευτές να υπερψηφίσουν μέτρα πολύ σκληρότερα από το Μνημόνιο ΙΙ, πάλι «για το καλό του τόπου».

Δεν είναι ο μόνος που άλλα λέει, άλλα εννοεί, άλλα ψελλίζει όταν πιέζεται κι άλλα πράττει. Αλλά να. Είναι από τους λίγους που επιβραβεύτηκαν τόσο πλούσια για τον οπορτουνισμό και την ανακολουθία τους. Για τους ίδιους λόγους επιβραβεύτηκε ο κ. Γεωργιάδης, που ορίστηκε εισηγητής της Ν.Δ, για το πολυνομοσχέδιο, στο οποίο αναφέρθηκε μισό λεπτό. Αλήθεια, δεν υπάρχουν στη Ν.Δ. βουλευτές ικανότεροι από τον νεοπροσήλυτο; Και πώς νιώθουν όλοι τους που αναγκάζονται να χειροκροτούν ως προνομιούχο εκπρόσωπό τους τον μέχρι χθες πολέμιό τους;

 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_08/11/2012_500951