Νίκος Μιχαλολιάκος, ο αρχηγός: «πεπρωμένο του λαού», «άφθαρτος», «ακατάλυτος» [ντοκουμέντο]
Ένα ντοκουμέντο από το 1987 με το τότε
Καταστατικό της Χρυσής Αυγής που έρχεται στη δημοσιότητα, δείχνει
ξεκάθαρα την ιδεολογική ταύτιση που είχε τότε η οργάνωση του Νίκου
Μιχαλολιάκου με το ναζισμό, καθώς το κείμενο χρησιμοποιεί έννοιες και
φρασεολογία που διαπνέεται από μίσος και αποστροφή για τους
δημοκρατικούς θεσμούς.
Το «ιστορικό» Καταστατικό δημοσιεύει ο
δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς, στο πρόσφατο βιβλίο του «Η Μαύρη Βίβλος
της Χρυσής Αυγής». Στο κείμενο διαβάζουμε ένα τεράστιο πλήθος κοσμητικών
επιθέτων και προσδιορισμών απείρου κάλλους για τον Αρχηγό, δηλαδή τον
Νίκο Μιχαλολιάκο, που πιθανότατα είναι ο ίδιος ο συγγραφέας του:
«αξιότερος όλων των αγωνιστών», «εκλεκτός ταγός», παράκλητος»,
«διερμηνευτής των κρυφών ελπίδων», «η Γονιμοποιός Αρχή», «υπέροχος
απλοποιητής της θεωρίας», «εξαγνιστής της πράξης». Με δύο λόγια, ο κ.
Μιχαλολιάκος γράφει ότι στο πρόσωπο που συμπυκνώνονται «όλες οι λαϊκές
αρετές» και εν τέλει ο ίδιος είναι «ο ίδιος ο Λαός»...
Ακόμα πιο σημαντικό στοιχείο είναι όμως η ολική απόρριψη της δημοκρατίας που διαπνέει το κείμενο του κ. Μιχαλολιάκου. Όπως γράφει, δεν τίθεται δίλημμα: «ο δημοκρατικός τρόπος διακυβερνήσεως, ο βασιζόμενος στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών» δεν έχει θέση στην εθνικοσοσιαλιστική Χρυσή Αυγή. Αντίθετα, ιδεώδης τρόπος διακυβέρνησης ενός έθνους είναι εκείνος που πηγάζει από την επί γης ενσάρκωση όλων των αξιών του κινήματος και του έθνους, δηλαδή τον Αρχηγό. Και ποιο είναι το λαμπρότερο παράδειγμα ενός τέτοιου έθνους; « Η Γερμανία του Χίτλερ είναι φυσικά το λαμπρότερο απ’ αυτά αλλά όχι το μοναδικό», ξεκαθαρίζει ο κ. Μιχαλολιάκος.
Διαβάστε τα αποσπάσματα του Καταστατικού, όπως δημοσιεύονται στο βιβλίο του δημοσιογράφου:
« Εμείς οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής Αυγής εξάπτοντας την ευθύνη και το καθήκον μας [sic] πάνω από το κοινό μέτρο, παραμένουμε υπέροχα πιστοί στη μόνη άφθαρτη κι ακατάλυτη από την παρακμή των καιρών Αρχή, την Αρχή του Αρχηγού.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός δεν είναι ο εκλεκτός της ολιγαρχίας του πλούτου ή του κόμματος που κολακεύοντας τις ταπεινές κι ιδιοτελείς ορέξεις της μάζας ή έρποντας γλοιωδώς στα σκονισμένα σκαλοπάτια της κομματικής ιεραρχίας βολεύθηκε στο θώκο της εξουσίας.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι η ενσάρκωση της ίδιας της ιστορικής συνείδησης της Λαϊκής κοινότητας, ο αξιότερος όλων των αγωνιστών της που με την ενορατική διαύγεια, το πνεύμα θυσίας και το αίσθημα ευθύνης που τον διέπουν αναλαμβάνει να την οδηγήσει στο πολιτικό της πεπρωμένο.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι ο εκλεκτός ταγός που αναδεικνύεται και καταξιώνεται στην πρωτοπορία του Αγώνα, ο παράκλητος που ενσαρκώνει τη μυστική φωνή του Αίματος, ο διερμηνευτής των κρυφών ελπίδων, των βαθύτερων πόθων και των μυστικών ψιθύρων του απλού λαού, ο υπέροχος απλοποιητής της θεωρίας και ο εξαγνιστής της πράξεως. Είναι ο ηγέτης που στο πρόσωπό του συμβάλλουν όλες οι λαϊκές αρετές, αλλά και η συνισταμένη ενιαία βούληση του έθνους.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι ο κατεξοχήν Λαϊκός Ηγέτης. Όχι μόνο γιατί με το παράδειγμα της δράσεώς του εμπνέει και καθοδηγεί τον λαό και τους συναγωνιστές του, αλλά κυρίως γιατί αυτοί αποτελούν τη μοναδική πηγή της δικής του εμπνεύσεως. Στην εκλεκτή προσωπικότητά του ανακλώνται οι προσωπικότητες όλων των συντρόφων του και η μεταξύ τους σχέση είναι ακατάλυτη.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός δεν ίσταται πάνω ή δίπλα στο λαό, δεν βρίσκεται μέσα στο λαό, είναι ο ίδιος ο Λαός, που έχει συνειδητοποιήσει το ιστορικό του πεπρωμένο, είναι η ιστορική του ταυτότητα.
Όπως οι χιλιάδες παραπόταμοι αντλώντας από τις πηγές συγκλίνουν και συμβάλλουν στη δημιουργία της κοίτης του μεγάλου ποταμού, έτσι και οι επιμέρους λαϊκές δυνάμεις, αντλώντας την άφθαρτή του ζωτικότητα από τις πολιτιστικές τους καταβολές, συγκλίνουν και συμβάλλουν στο πρόσωπο του αρχηγού.
Αν οι θρύλοι και οι λαϊκές παραδόσεις είναι οι ρίζες του δέντρου της πολιτιστικής δημιουργίας που χάνονται στο ιστορικό μας παρελθόν, αν ο κορμός του δέντρου είναι ο ίδιος ο λαός στην ιστορική του διαδρομή και κλάδοι του οι εθνικοί και λαϊκοί αγώνες, ο Αρχηγός είναι η Γονιμοποιός Αρχή, που μέσα από την Άνοιξη των Ανθών, δηλαδή των εκλεκτών αγωνιστών, γεννά τους καρπούς της νέας πολιτιστικής συγκομιδής.
[…]
Για μας τους Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές δεν υπήρξε ποτέ κανένα δίλημμα, ο δημοκρατικός τρόπος διακυβερνήσεως , ο βασιζόμενος στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών, δεν είχε θέση στο κίνημά μας. Είχαμε όμως κι άλλους λόγους, πέρα από τα δεινά της δημοκρατίας για να υποστηρίζουμε άλλες μορφές διακυβερνήσεως. Πλάι στα σκωληκόβρωτα ερείπια των δημοκρατικών κρατών βλέπαμε να φαντάζουν επιβλητικά τα οικοδομήματα των εθνών που είχαν την τύχη να οδηγούνται από μια ηγετική φυσιογνωμία. Η Γερμανία του Χίτλερ είναι φυσικά το λαμπρότερο απ’ αυτά αλλά όχι το μοναδικό. Έτσι η επιλογή μας είναι ξεκάθαρη.
Ακόμα πιο σημαντικό στοιχείο είναι όμως η ολική απόρριψη της δημοκρατίας που διαπνέει το κείμενο του κ. Μιχαλολιάκου. Όπως γράφει, δεν τίθεται δίλημμα: «ο δημοκρατικός τρόπος διακυβερνήσεως, ο βασιζόμενος στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών» δεν έχει θέση στην εθνικοσοσιαλιστική Χρυσή Αυγή. Αντίθετα, ιδεώδης τρόπος διακυβέρνησης ενός έθνους είναι εκείνος που πηγάζει από την επί γης ενσάρκωση όλων των αξιών του κινήματος και του έθνους, δηλαδή τον Αρχηγό. Και ποιο είναι το λαμπρότερο παράδειγμα ενός τέτοιου έθνους; « Η Γερμανία του Χίτλερ είναι φυσικά το λαμπρότερο απ’ αυτά αλλά όχι το μοναδικό», ξεκαθαρίζει ο κ. Μιχαλολιάκος.
Διαβάστε τα αποσπάσματα του Καταστατικού, όπως δημοσιεύονται στο βιβλίο του δημοσιογράφου:
« Εμείς οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής Αυγής εξάπτοντας την ευθύνη και το καθήκον μας [sic] πάνω από το κοινό μέτρο, παραμένουμε υπέροχα πιστοί στη μόνη άφθαρτη κι ακατάλυτη από την παρακμή των καιρών Αρχή, την Αρχή του Αρχηγού.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός δεν είναι ο εκλεκτός της ολιγαρχίας του πλούτου ή του κόμματος που κολακεύοντας τις ταπεινές κι ιδιοτελείς ορέξεις της μάζας ή έρποντας γλοιωδώς στα σκονισμένα σκαλοπάτια της κομματικής ιεραρχίας βολεύθηκε στο θώκο της εξουσίας.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι η ενσάρκωση της ίδιας της ιστορικής συνείδησης της Λαϊκής κοινότητας, ο αξιότερος όλων των αγωνιστών της που με την ενορατική διαύγεια, το πνεύμα θυσίας και το αίσθημα ευθύνης που τον διέπουν αναλαμβάνει να την οδηγήσει στο πολιτικό της πεπρωμένο.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι ο εκλεκτός ταγός που αναδεικνύεται και καταξιώνεται στην πρωτοπορία του Αγώνα, ο παράκλητος που ενσαρκώνει τη μυστική φωνή του Αίματος, ο διερμηνευτής των κρυφών ελπίδων, των βαθύτερων πόθων και των μυστικών ψιθύρων του απλού λαού, ο υπέροχος απλοποιητής της θεωρίας και ο εξαγνιστής της πράξεως. Είναι ο ηγέτης που στο πρόσωπό του συμβάλλουν όλες οι λαϊκές αρετές, αλλά και η συνισταμένη ενιαία βούληση του έθνους.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι ο κατεξοχήν Λαϊκός Ηγέτης. Όχι μόνο γιατί με το παράδειγμα της δράσεώς του εμπνέει και καθοδηγεί τον λαό και τους συναγωνιστές του, αλλά κυρίως γιατί αυτοί αποτελούν τη μοναδική πηγή της δικής του εμπνεύσεως. Στην εκλεκτή προσωπικότητά του ανακλώνται οι προσωπικότητες όλων των συντρόφων του και η μεταξύ τους σχέση είναι ακατάλυτη.
Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός δεν ίσταται πάνω ή δίπλα στο λαό, δεν βρίσκεται μέσα στο λαό, είναι ο ίδιος ο Λαός, που έχει συνειδητοποιήσει το ιστορικό του πεπρωμένο, είναι η ιστορική του ταυτότητα.
Όπως οι χιλιάδες παραπόταμοι αντλώντας από τις πηγές συγκλίνουν και συμβάλλουν στη δημιουργία της κοίτης του μεγάλου ποταμού, έτσι και οι επιμέρους λαϊκές δυνάμεις, αντλώντας την άφθαρτή του ζωτικότητα από τις πολιτιστικές τους καταβολές, συγκλίνουν και συμβάλλουν στο πρόσωπο του αρχηγού.
Αν οι θρύλοι και οι λαϊκές παραδόσεις είναι οι ρίζες του δέντρου της πολιτιστικής δημιουργίας που χάνονται στο ιστορικό μας παρελθόν, αν ο κορμός του δέντρου είναι ο ίδιος ο λαός στην ιστορική του διαδρομή και κλάδοι του οι εθνικοί και λαϊκοί αγώνες, ο Αρχηγός είναι η Γονιμοποιός Αρχή, που μέσα από την Άνοιξη των Ανθών, δηλαδή των εκλεκτών αγωνιστών, γεννά τους καρπούς της νέας πολιτιστικής συγκομιδής.
[…]
Για μας τους Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές δεν υπήρξε ποτέ κανένα δίλημμα, ο δημοκρατικός τρόπος διακυβερνήσεως , ο βασιζόμενος στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών, δεν είχε θέση στο κίνημά μας. Είχαμε όμως κι άλλους λόγους, πέρα από τα δεινά της δημοκρατίας για να υποστηρίζουμε άλλες μορφές διακυβερνήσεως. Πλάι στα σκωληκόβρωτα ερείπια των δημοκρατικών κρατών βλέπαμε να φαντάζουν επιβλητικά τα οικοδομήματα των εθνών που είχαν την τύχη να οδηγούνται από μια ηγετική φυσιογνωμία. Η Γερμανία του Χίτλερ είναι φυσικά το λαμπρότερο απ’ αυτά αλλά όχι το μοναδικό. Έτσι η επιλογή μας είναι ξεκάθαρη.
Πιστεύουμε στην Αρχή του
Αρχηγού ως θεμέλιο πολιτειακής νομιμότητας. […] Θέλουμε η πηγή της
πολιτειακής μας νομιμότητας να είναι ζώσα, να έχει σάρκα και οστά, να
είναι η ενανθρωπισμένη υπόσταση αυτών των ακαταλύτων αξιών του
πολιτισμού μας, ο άγρυπνος φρουρός τους, ο διερμηνευτής της μυστικής
φωνής του Αίματός μας, ο ενσαρκωτής των οραμάτων της Λαϊκής μας
κοινότητας να είναι ένας από εμάς, εκείνος που είμαστε εμείς, να είναι ο
Αρχηγός. […] Η Αρχή του Αρχηγού ως ανώτατη αρχή και η αυστηρή ιεραρχική
δομή και οργάνωση, διέπει λοιπόν απαρέγκλιτα την εθνικοσοσιαλιστική μας
κοινότητα, την Χρυσή Αυγή και θα καθορίσει αύριο το περίγραμμα της Νέας
Ευρωπαϊκής εθνικοσοσιαλιστικής Πολιτείας. »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου