Κώστας Αρβανίτης: Υπηρετούμε τη δημοκρατία, όχι τη Νέα Δημοκρατία

 

Συνέντευξη στο ΠΡΙΝ στο Γιώργο Λαουτάρη

 

-Η αναφορά σας στον Νίκο Δένδια ήταν τελικά αφορμή ή αιτία για την αποπομπή σας από τον «αέρα»;

Είναι αφορμή και γελοία μάλιστα, διότι δεν στηρίζεται σε κανέναν κανόνα δημοσιογραφι­κής γραφής, σε ό,τι αφορά την απάντηση του κ. Λιάτσου και την πιο επικίνδυνη απάντηση που έδωσε ο κ. Σίμος, όχι με την ιδιότητα του προέδρου της ΕΡΤ αλλά αυτή του δημοσιο­γράφου. Όμως η εκπομπή δεν κόπηκε από τον δημοσιογράφο Σίμο αλλά από τον διευθύνοντα σύμβουλο και τον γενικό διευθυντή ενημέρωσης. Είναι καθαρά πολιτική δίωξη με άστοχη δημοσιογραφική αφορμή.

Ο κ. Λιάτσος έχει κάνει τρία μεγάλα δημοσιογραφικά λάθη στην ανακοίνωση του. Πρώτον, στο σημείο που αναφέρει πως ζητήσαμε την παραίτηση του κ. Δένδια. Δεν τη ζητήσαμε ποτέ. Εμείς θέσαμε μόνο ερωτήματα για τα νέα δεδομένα και τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουρ­γού. Το δεύτερο λάθος του γενικού διευθυντή ενημέρωσης ήταν ότι υπο­στήριξε πως δεν κλήθηκε ο κ. Δένδιας να απαντήσει. Στις 6.05 το πρωί ήταν αδύνατο. Επίσης, σε κανένα δημοσιογραφικό σχόλιο δεν απαι­τείται η παράλληλη συμμετοχή του ανθρώπου στον οποίο αναφέρεται ο δημοσιογράφος. Στη συγκεκριμένη εκπομπή κάναμε σχόλιο και για τον Ομπάμα. Έπρεπε κατά τον κ. Λιάτσο να παρέμβει ο πρόεδρος των ΗΠΑ για να απαντήσει; Φαντάζομαι ότι έτσι δημοσιογραφούσε ο κ. Λιάτσος όλα αυτά τα χρόνια. Αν μας δείχνει αυτό τον δρόμο, θα τον ακολουθή­σουμε στο εξής.

• Κάνατε μία αναφορά σε έναν υπουρ­γό και αυτό έφτασε να αποτελεί αιτία απομάκρυνσης σας. Η ΕΡΤ είναι δη­μόσιο ή κυβερνητικό μέσο;
• Τόσο εγώ όσο και η Μαριλένα Κατσίμη έχουμε μια διαδρομή. Κρι­νόμαστε όλοι από τις διαδρομές μας. Το περί «στρατευμένης δημοσιογρα­φίας» που ανέφερε στην επιστολή του ο κ. Σίμος εμάς δεν μας θίγει, διότι εί­μαστε υπέρ της στρατευμένης δημοσι­ογραφίας προς όφελος της ελευθερο­τυπίας και των δικαιωμάτων των πολιτών. Δεν είμαστε υπέρ της διατεταγμένης υπηρεσίας. Ε­κεί στεκόμαστε απέναντι και υπάρχει ένα μεγά­λο πολιτικό θέμα για τη δημόσια τηλεόραση και το δημόσιο λόγο, που ξεφεύγει από το κόψιμο μιας εκπομπής ή από το κόψιμο ενδεχομένως μιας σύμβασης. Υπάρχει θέμα δημοκρατίας κι εδώ πλέον τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά Το θέμα έχει φύγει από εμάς και βρίσκεται στην κοινωνία και στα συνδικαλιστικά μας όργανα. Μας συγκίνησε πολύ η στάση όλων των συνα­δέλφων στην ΕΡΤ αλλά και η στάση εκτός των συνδικαλιστικών οργάνων, των οποίων είμαστε περήφανα μέλη, άλλων σωματείων και πολιτών που έχουν στείλει χιλιάδες γράμματα διαμαρτυ­ρίας. Αυτό για μας είναι η μεγάλη επιτυχία της ιστορίας αυτής, που μπορεί να είναι και μεγάλη ευκαιρία Εδώ και πολλά χρόνια γράφεται το «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» στους τοί­χους,. Εμείς λοιπόν όταν περνάμε από τα ση­μεία αυτά δεν στενοχωριόμαστε ούτε σκύβουμε το κεφάλι. Είμαστε μαζί με τους πολλούς δημο­σιογράφους: Ούτε σε «πέι ρολ», ούτε σε γρα­φεία Τύπου υπουργών, ούτε εκδότες ήμασταν και δεν θα γίνουμε. Γι' αυτό και περπατάμε με ψηλά το κεφάλι στις γειτονιές.

- Αντικειμενική δημοσιογραφία με τους όρους μιας αυστηρής πολιτικής ουδετερότητας, μπορεί να υπάρξει;

- Το ξέρουν όλοι πολύ καλά, επαγγελματίες και πολίτες, ότι απόλυτη αλήθεια ή αντικειμενικότητα δεν υπάρχει. Εκεί που κρινόμαστε εμείς επειδή διαχειριστήκαμε δημόσιο λόγο, στο δη­μόσιο χώρο που είναι η δημοσία τηλεόραση, είναι η δυνατότητα που δίνεις στις φωνές να ανα­πτυχθούν και να ακουστούν. Σε αυτό ήμασταν έντιμοι. Επίσης, κρίνεται κανείς από την καλή πρόθεση να πει αυτό που βλέπει μέσα από το ιδεολογικό του πρίσμα και την πολιτική του α­ντίληψη των πραγμάτων. Οι δημοσιογράφοι δεν είναι και δεν πρέπει να είναι απολιτίκ, διότι χει­ρίζονται πολιτικά ζητήματα. Όμως με την ίδια τιμιότητα που πρέπει να κάνεις μια συνέντευξη απέναντι σε έναν σοσιαλδημοκράτη, πρέπει να μιλήσεις και με έναν δεξιό ή έναν αριστερό. Στη διαδρομή μου έχω αποφασίσει ότι συμμαχώ με τα γεγονότα και όχι με τις εξουσίες, όποιες και αν είναι αυτές, δεξιές, αριστερές, αυτόνομες ή αναρχικές. Με αυτό απαντούμε και στις α­νόητες κατηγορίες κάποιων που θέλησαν όλο το προηγούμενο διάστημα πριν τις εκλογές να χαρακτηρίσουν την ΕΡΤ και την εκπομπή μας, ως καθοδηγούμενη ή με «πλάτες» σε πολιτικό χώρο. Προσωπικά δεν έχω πιει καν καφέ ούτε έχω περάσει έξω από αυτά τα πολιτικά γρα­φεία, ούτε έχω αλλάξει πολιτικές απόψεις από όταν ήμουν πιτσιρικάς, τις βελτίωσα Δεν έχου­με σχέση πέρα από το ρεπορτάζ.

-Από την εκπομπή σας έχουν περάσει οι αρχηγοί των κομμάτων της Αριστε­ράς. Τον Νίκο Μιχαλολιάκο θα τον καλούσατε;

Όχι! Αυτό είναι θέμα πάλι πολιτι­κής στάσης. Με μια πολιτική άποψη που απειλεί με αφαίρεση της αν­θρώπινης ζωής δεν μπορώ να κάνω συζήτηση. Βέβαια όταν τέθηκε θέμα πρόσκλησης τους, επειδή είναι δημόσιο το κανάλι και όχι δικό μας, είπα­με ότι μπορεί να γίνει μια σύνδεση κι εμείς να πούμε πως αυτός ο χρόνος ανήκει στο κόμμα της Χρυσής Αυγής, χωρίς διάλογο. Δεν συνομιλούμε με τους φασίστες.

Κοινός τόπος είναι η συζήτηση για την κρίση του Τύπου, κρίση πωλήσε­ων αλλά και κράτη αξιοπιστίας. Ποιος είναι ο ρόλος της δημόσιας τηλεόρασης στο τοπίο αυτό;

- Kατ’  αρχάς πρέπει να καταλάβουν όλα τα κόμματα, μικρά και μεγάλα, ό­τι η δημόσια ραδιοτηλεόραση οφείλει να είναι ανεξάρτητη, με τη διοίκηση της έξω από τις πολιτικές συγκυρίες. Οι δημοσιογράφοι ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους και ο χώρος έχει κώ­δικα δεοντολογίας. Αυτό αποδείχτη­κε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το προηγούμενο εξάμηνο, όπου υ­πήρχε η πολιτική αστάθεια, μετά την κυβέρνηση Παπαδήμου. Η δημόσια τηλεόραση και α εργαζόμενοι έκα­ναν τη μεγάλη επιστροφή και αυτό το αποδέχτηκαν πολίτες από όλους τους πολιτικούς χώρους, ενώ αποτυπώθη­κε ακόμη και στο σικέ σύστημα των μετρήσεων της AGB. Όσο τα κόμ­ματα και η πολιτική εξουσία απομακρύνονται από τη δημόσια τηλεόραση και την αφήνουν να λειτουργεί, θα είναι πραγματικά ανταγωνιστική, πυλώνας δημοκρατίας και θα ανεβάζει τον πήχη ακόμη και της ιδιωτικής τη­λεόρασης, διότι όταν έχεις μια καλή, ελεύθερη, δημοκρατική, ανεξάρτητη δημόσια τηλεόραση ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο ο ανταγωνισμός. Αυτό φάνηκε και στην περίοδο 2002-2004 ό­ταν πάλι η δημόσια τηλεόραση με τον πόλεμο στον Περσικό έκανε τη μεγάλη επιστροφή. Η πολύχρωμη αντιμετώπιση των πραγμάτων από ένα δημοσιογράφο δεν σημαίνει ότι αυτός εί­ναι ΚΚΕ ή νεοδημοκράτης. Γι' αυτό με θύμωσε και η σχετική αναφορά του κ. Σίμου. Εμένα δεν με τοποθέτησε κανένα κόμμα σε κάποια θέση. Αυτός είναι τοποθετημένος. Η ιδεολογική μου οπτική των πραγμάτων είναι τιμή, ομορφιά και κομμάτι της διαλεκτικής της δουλειάς.

Δεν κάνουμε πίσω ούτε για να πάρουμε φόρα 

Οι εντός του κάδρου εξουσίας συνομιλητές, οι εκτός «άκρα»

 

Εκτός ατό το δικό σας «κόψιμο», πριν λίγες μέ­ρες ο Κώστας Βαξεβάνης οδηγήθηκε για ένα δη­μοσίευμα στο δικαστήριο, ενώ στις 28 Οκτωβρίου ένας εργαζόμενος στην ΕΤ 3 παύτηκε για μια λέ­ξη που χρησιμοποίησε. Συνδέονται όλα αυτά τα γε­γονότα;

Συνδέονται σε ό,τι αφορά την ιδεολογική αντί­ληψη των πραγμάτων. Αυτό νομίζω ότι θίγει τη Δεξιά. Είναι η αντίληψη μιας ομάδας εξουσίας που θεωρείτο κράτος λάφυρο και έχει ένα μοτί­βο: Όσοι βρίσκονται εντός του καμβά είναι συνο­μιλητές, όσοι βρίσκονται εκτός είναι άκρο. Εμείς θεωρούμαστε ενδεχομένως άκρο, αλλά για μας εί­ναι τιμή αυτό. Όποιος βρίσκεται μέσα στον καμ­βά δεν δημοσιογραφεί, είναι μέρος του συστήμα­τος και ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι απένα­ντι στο σύστημα, οικονομικό ή πολιτικό. Ακόμη κι αν αλλάξουν τα πράγματα και έρθει η σοσιαλιστι­κή κοινωνία των ονείρων μας, ο δημοσιογράφος οφείλει να είναι απέναντι και αυτή είναι η ομορ­φιά της δουλειάς.

• Πολιτικοί αναλυτές όπως η Ναόμι Κλαιν έχουν υποστηρίξει ότι τα μέτρα σοκ δεν συμβαδίζουν με τη δημοκρατία. Από την εμπειρία σας, θυμάστε άλλη περίοδο τέτοιων παρεμβάσεων στον Τύπο;
  
  
• Όχι. Αυτό που ζούμε σήμερα, εγώ που δημο­σιογραφώ από το 1986, δεν το θυμάμαι. Έχουμε δει κρίσεις και συγκρούσεις, ατυχείς χειρισμούς από διοικήσεις, αλλά αυτό όχι. Νομίζω ότι είμαστε στην αρχή. Είναι σαφές και δεν είναι είδηση ότι για να περάσουν σκληρά μέτρα χρειάζονται πο­λύ σκληρούς μηχανισμούς. Εδώ κάποιοι δημοσι­ογράφοι έπαιξαν το παιχνίδι του «αναγκαίου κα­κού» και κάποιοι αυτό του «παπαγάλου» επειδή αυτό εξυπηρετεί τα αφεντικά που κατέχουν τα κα­νάλια και τους μηχανισμούς να ελέγχουν τις πλου­τοπαραγωγικές πηγές. Σε λίγο καιρό η νέα γενιά εργαζομένων δεν θα ξέρει καν τι σημαίνει συλ­λογική σύμβαση εργασίας. Εκεί οι δημοσιογρά­φοι της δικής μου γενιάς ή οι παλιότεροι, δεξιοί ή αριστεροί, οφείλουν να πάρουν τίμια στάση στα πράγματα.
  
  
• Πώς σκοπεύετε να απαντήσετε σε αυτή τη δίωξη;

Απαντώ μαζί με τα συλλογικά μας όργανα, την Ένωση Συντακτών και την ΠΟΕΣΥ σε συνεργα­σία με τους συναδέλφους μας τεχνικούς και την ΠΟΣΠΕΡΤ και είμαστε πολύ περήφανοι γι' αυτές τις συμμαχίες. Το θέμα για μας δεν είναι η εκπο­μπή καθεαυτή. Ο κόσμος και σήμερα δεν έχει να φάει που δεν βγήκαμε στον «αέρα» και αύριο θα πιεστεί είτε η «Πρωινή ενημέρωση» εκπέμπει είτε όχι. Σήμερα τίθεται ένα ζήτημα δημοκρατίας. Αυ­τό είναι το στοίχημα. Οι δικές μας συμβάσεις ερ­γασίας είναι αυτές που έχουν οι εργαζόμενοι στον Τύπο, βάσει της συλλογικής σύμβασης της ΕΣΗ-ΕΑ τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ούτε είναι στην πρόθεση μου να εκποιήσω τη σύγκρουση αυτή για τη μεταγραφή μου σε ένα άλλο μέσο ενημέρωσης. Γι' αυτό λέμε ότι δεν κάνουμε πίσω ούτε για να πάρουμε φόρα. Έχουμε δίκιο, είμα­στε πάρα πολύ πικραμένοι από την ανέντιμη στά­ση αλλά και πάρα πολύ αποφασισμένοι. Σε ότι  αφορά και στην περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη και στην περίπτωση του συναδέλφου στην ΕΤ 3, εμείς υποστηρίζουμε το μότο που υπάρχει στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ «η δημοσίευση είναι η ψυ­χή της δημοκρατίας». Αυτοί κόβουν τη δημοσίευ­ση, οπότε κόβουν τη δημοκρατία. Εμείς λοιπόν ήρ­θαμε εδώ να υπηρετήσουμε τη δημοκρατία, όχι τη Νέα Δημοκρατία, το έχουν καταλάβει λάθος.

 http://aristeroblog.gr/node/1126