Οι ‘μάχες’ που κλιμακώθηκαν τις τελευταίες μέρες στις Σκουριές της Χαλκιδικής εξαιτίας της αντίθεσης της πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας στα σχέδια για εξόρυξη χρυσού, επιβεβαιώνουν αυτό που λίγο ή πολύ όλοι φοβόμαστε: Η ‘αναπτυξιακή’ πολιτική της κυβέρνησης (τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης), όχι μόνο δεν εμπνέει και συντάσσει την κοινωνία πίσω από ένα πειστικό όραμα, αλλά αντίθετα τη διχάζει.
Με τις επιλογές τους αυτές, οι κυβερνήσεις αγνοούν τις πραγματικές ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας και επιλέγουν να ευνοούν τους λίγους. Οι αριθμοί πάνω από τους ανθρώπους!

Το σκηνικό της σύγκρουσης μπορεί να μην είναι γνωστό στους περισσότερους,  αυτού του είδους οι ειδήσεις άλλωστε δεν φιλοξενούνται σε πρωτοσέλιδα και κεντρικές ιστοσελίδες, πλην εξαιρέσεων. Η εικόνα όμως της σύγκρουσης είναι για τους περισσότερους από εμάς από οικεία έως και βιωματική. Από τη μία μεριά κάτοικοι όλων των ηλικιών που διαμαρτύρονται και από την άλλη ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που – όπως φαίνεται από σχετικές μαρτυρίες και στοιχεία – κάνουν χρήση βίας με προφανή σκοπό τη διάλυση της κινητοποίησης με βία, χημικά, προσαγωγές και συλλήψεις.
Αυτή είναι η ίδια κυβέρνηση που σχεδιάζει σε λίγες μέρες ένα ακόμα -καίριο- πλήγμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με την επιβολή έκτακτου τέλους αναδρομικού χαρακτήρα και πάγωμα των οικιακών φωτοβολταϊκών. Που προωθεί νέες επενδύσεις στο λιγνίτη, εγκλωβίζοντας την οικονομία και την κοινωνία στο πιο ρυπογόνο καύσιμο στον πλανήτη για ηλεκτροπαραγωγή και που φέρνει με νέες τροπολογίες, fast track διαδικασίες για την αξιοποίηση δημόσιων ακινήτων και δημόσιων γαιών. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα μέτωπα που η πολιτική ηγεσία δημιουργεί και που η Greenpeace αγωνίζεται με ειρηνικές δράσεις να κερδίσει.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτούνται πειστικές εναλλακτικές προτάσεις από εμάς στα σχέδια για καταστροφικές επενδύσεις που ωφελούν τους λίγους εις βάρος της κοινωνίας. Αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς. Στα σχέδια για νέες επενδύσεις στο λιγνίτη η Greenpeace προωθεί επενδύσεις σε ΑΠΕ στον οικιακό τομέα. Στα σχέδια για περισσότερο πετρέλαιο και νέες εξορύξεις, πιέζουμε για περισσότερη εξοικονόμηση και λιγότερη ενεργειακή φτώχεια. Μπροστά στις δραματικές ανατιμήσεις των βασικών προϊόντων διατροφής, δείχνουμε το δρόμο για επιστροφή στην ελληνική γη με βιώσιμες καλλιέργειες, όπως κτηνοτροφικών φυτών για ελληνικές ζωοτροφές. Μπροστά στους χιλιάδες ψαράδες που χάνουν τις δουλειές τους, επειδή ερημώνουν οι θάλασσές μας, αγωνιζόμαστε μαζί τους για θαλάσσια καταφύγια και θάλασσες γεμάτες ζωή.
Ο πιο σύντομος δρόμος για την ακύρωση οποιασδήποτε επένδυσης είναι να αποδειχθεί ότι δεν είναι η πιο αποδοτική οικονομικά, πολύ περισσότερο ότι υπάρχουν πολύ πιο επωφελείς εναλλακτικές για το κοινωνικό σύνολο και τη χώρα συνολικά.
Τα σχέδια για εξόρυξη χρυσού δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Η τοπική κοινωνία πρέπει να το εκμεταλλευθεί, προτείνοντας εναλλακτικές που σέβονται τις τοπικές ιδιομορφίες και ικανοποιούν όχι μόνο τις τοπικές ανάγκες αλλά τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου για βιώσιμη ανάπτυξη. Σε αυτήν την προσπάθεια θα βρει πολλούς συμμάχους, ακαδημαϊκούς, οργανώσεις και κοινωνικούς φορείς, ακόμα και επιχειρήσεις. Σίγουρα θα βρει και την Greenpeace.