Ποιο φορολογικό;

Ποιο φορολογικό;

Του Χρήστου Μέλλιου

Κατ' αρχήν δίκαιο φορολογικό σύστημα είναι μόνο ένα κοινωνικά ανταποδοτικό φορολογικό σύστημα. Δηλαδή ένα φορολογικό σύστημα που να επιστρέφει παροχές - υπηρεσιών, παιδείας, υγείας, δικτύων (μεταφορές και δρόμοι, επικοινωνίες, ύδρευση και αποχέτευση, ενέργεια)- σε όσους και όσο τις χρειάζονται. Ένα σύστημα που θα στηρίζεται στη φοροδοτική ικανότητα της κοινωνίας και όχι στην απειλή κατάσχεσης της ζωής των ασθενέστερων.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για πάταξη της φοροδιαφυγής με διοικητικά μέτρα από τη στιγμή που ξέρουμε ότι οι «έχοντες» κόβουν και ράβουν τους νόμους στα μέτρα τους και μπορούν νόμιμα να φοροδιαφεύγουν. Δηλαδή η επιβολή του νόμου θα πιάνει μόνο τους μη έχοντες. Άρα η επιβολή σκληρότερων μέτρων για πάταξη της φοροδιαφυγής είναι από την αρχή αποτυχημένη λογική γιατί: από αυτούς στους οποίους μπορεί να επιβληθεί δεν γίνεται να εισπραχθούν φόροι, γιατί δεν έχουν ή έχουν μικρή φοροδοτική ικανότητα, και αυτοί που έχουν μεγάλη φοροδοτική ικανότητα μπορούν εύκολα να φοροδιαφύγουν ή να μεταφέρουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει την κυβέρνηση, θα πρέπει πρώτα να πείσει την κοινωνία ότι οι φόροι (τέλη, εισφορές κ.λπ.) θα έχουν ανταποδοτική αξία, θα υπάρχει δημόσια και δωρεάν παιδεία, παροχές υγείας, συγκοινωνίες, επικοινωνίες κ.ά. και μετά να κυνηγήσει την φοροδιαφυγή. Τότε θα έχει τον κόσμο παραστάτη και τα κινήματα κήρυκες της πολιτικής του.

Τώρα λοιπόν πρέπει να βάλουμε το θέμα «φορολογικό» στην πραγματική του διάσταση. Πρέπει να τολμήσουμε να εξηγήσουμε ότι σήμερα οι φόροι πάνε στις τσέπες των δανειστών που έχουν υποθηκεύσει τη χώρα μας και το μέλλον του λαού μας. Πρέπει να πούμε και να κάνουμε πράξη: Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε. Δεν θέλουμε, δεν έχουμε, δεν μπορούμε.

Η άλλη επιλογή της ορθής διαχείρισης με στρογγυλεμένες γωνίες δεν οδηγεί πουθενά. Ή μάλλον οδηγεί σε αδιέξοδο. Γιατί άντε να πείσεις την κοινωνία που ασφυκτιά ότι πρέπει να πληρώνει άδικους φόρους και χαράτσια. Και μετά; Μετά θα είμαστε εμείς οι καλοί και πάλι θα πληρώνει, αλλά δίκαια. Αν τώρα αποδεχτούμε τη φορολογική αδικία, πώς θα πείσουμε για τις προθέσεις μας;