Συναξάριον Θέμου Αναστασιάδη

Συναξάριον Θέμου Αναστασιάδη

Ανανδρανιστάκης Γ.

Υπάρχουν άνθρωποι καλοί, υπάρχουν άνθρωποι άριστοι, υπάρχουν άνθρωποι άγιοι. Η διαφορά ανάμεσα στους καλούς και τους άριστους είναι ποσοτική. Η διαφορά ανάμεσα στους καλούς, τους άριστους και τους άγιους είναι ποιοτική. Η αγιοσύνη δεν είναι αναβαθμός της καλοσύνης, είναι όλως άλλη διάσταση, είναι το πεδίο στο οποίο ασκείται η καθαρή ανιδιοτέλεια. Καλός είναι αυτός που αγαπάει τους ανθρώπους. Άριστος είναι αυτός που αγαπάει και τους ανθρώπους και τα ζώα. Άγιος όμως είναι αυτός που αγαπάει τα άψυχα πράγματα, διότι μόνο εκεί, στον χώρο των άψυχων, ασκείται η καθαρή ανιδιοτέλεια. Ένας άνθρωπος μπορεί να σας φέρει κονιάκ, ένας σκύλος μπορεί επίσης να σας φέρει κονιάκ, αν περιμένετε όμως να σας φέρει κονιάκ ένα λαμπατέρ, είναι απολύτως βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα σας βρουν σκελετωμένο στις κορυφές των Άλπεων.

Ο Αναστασιάδης είναι καλός άνθρωπος και το έχει αποδείξει. Όταν άλλοι δημοσίευαν γυμνές φωτογραφίες της τέλειας Σκάρλετ Γιόχανσον, ο Αναστασιάδης είχε το θάρρος και την καλοσύνη να δημοσιεύσει τις γυμνές φωτογραφίες του ατελούς Ζαχόπουλου. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι την ημέρα της δημοσίευσης των φωτογραφιών ο Ζαχόπουλος ήταν ετοιμοθάνατος, η πράξη του Αναστασιάδη μοιάζει σαν λευκή μαγεία, σαν εικαστική ευχή για επιστροφή από τον θάνατο στη ζωή, όπερ και εγένετο.

Ο Αναστασιάδης είναι άριστος άνθρωπος. Εκτός από τους ανθρώπους αγαπάει και τα ζώα και το απέδειξε δημοσιεύοντας στην εφημερίδα του ένα δισέλιδο το οποίο διαφήμιζε τη φιλανθρωπική δράση της Χρυσής Αυγής. Εκεί που οι άλλοι έβλεπαν χαυλιόδοντες ο Θέμος είδε λεπτά συναισθήματα, είδε, μόνος αυτός, το αδιόρατο δάκρυ της συγκίνησης που κυλούσε νωχελικά στα λέπια του Παναγιώταρου. Εν τέλει απεδείχθη ότι το ρεπορτάζ ήταν μαϊμού αλλά και η μαϊμού τι είναι, ζώο δεν είναι και η μαϊμού;

Ο Αναστασιάδης είναι άγιος άνθρωπος, γιατί πάνω απ’ όλα αγαπάει τα άψυχα αντικείμενα και συγκεκριμένα τα χαρτονομίσματα των 500 ευρώ. Τα αγαπάει τόσο πολύ, που το 2007 έβαλε 5,5 εκατ. ευρώ σε μια μερσεντές και τα πήγε βόλτα, όχι στο Πικέρμι, στο Λιόπεσι, στη Μαυροσουβάλα, αλλά στην κάτασπρη, μα πένθιμη Ελβετία. Μόνο που οι άκαρδοι Ελβετοί, οι αιμοσταγείς μισθοφόροι του πάπα, τον σταμάτησαν στα σύνορα, για να μην μπουκάρει στην ενδοχώρα και φάει το θρυλικό μήλο του Γουλιέλμου Τέλλου.

Και γιατί περίμεναν πέντε χρόνια για να τον συλλάβουν; Διότι αυτό είναι το διάστημα που απαιτείται για να μυροβολίσει ένας άγιος. Και όντως, πέντε έτη μετά, ο Θέμος αναβλύζει μύρο από κάθε πόρο του σεπτού κορμιού του, άρα είναι άγιος και ως άγιος διώκεται από τους απίστους

 http://www.avgi.gr/