Η Μαριλίζα και η άλλη
Σήμερα έχει το μενού ΣΕΦ; Μην βάζεις την κατσαρόλα αγάπη μου -- αλλά θα μου πεις, τόσες εκπομπές μαγειρικής, λειτουργείς αντανακλαστικά πια. Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας εννοώ με το ΣΕΦ. Το οποίον Στάδιον δεν το χώνεψα ποτέ μου. Δεν μ΄ αρέσει το σχήμα του, δεν μ αρέσει ο αντίστοιχος κόμβος που πάντα χάνω την εισοδοέξοδο, δεν μ΄ αρέσει το όνομά του. Μου θυμίζει την εποχή που κάναμε τις ιδέες και τα οράματα μπετόν αρμέ και οι λέξεις έχασαν το νόημα τους. Τότε που κάναμε υπουργεία Ισότητας και όχι Ισότητα, Γραμματείες Νέας Γενιάς και όχι Νέα Γενιά, Νέλες, Έγες και Καπή υπάρχει η αγάπη μου μα δεν ξέρω ποια ΄ναι, στάδια Ειρήνης και Φιλίας, αλλά δεν κάναμε ούτε Ειρήνη ούτε Φιλία.
Με λίγα λόγια, μου θυμίζει τρομερή eightίλα και τρομερή πασοκίλα. Αυτό δηλαδή που δεν θέλω να ξαναζήσω. Όμως ποτέ.
Όχι, δεν φοβάμαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο Πασόκ, πως λέμε το μπλε είναι το νέο μαύρο. Εξαιρώντας όσους προβοκάρουν συνειδητά ισχυριζόμενοι κάτι τέτοιο, κατανοώ την αγωνία των υπολοίπων. Γιατί όποιος έχει καεί στο χυλό, που λέει και ο σοφός (λαός ντε), πετάει και το γιαούρτι. Όποιος πίστεψε, ότι ο σοσιαλισμός έρχεται στις 18, και μαζί του ο σοφός (λαός τόπαμε) στην εξουσία, φοβάται, τρέμει, γίνεται δεισιδαίμων φτύνει στον κόρφο του, χτυπάει ξύλο και το κεφάλι του, φέρνει τρεις στροφές γύρω από τον εαυτό του και καίει φασκόμηλο.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το νέο Πασόκ. Το νέο Πασόκ είναι το παλιό Πασόκ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίζει με όρους σοσιαλδημοκρατίας, ούτε λαϊκισμού, όπως ισχυρίζονται όσοι Πάσχουν είτε από ελιτισμό είτε από νεοφιλελεδισμό. Με όρους λαϊκισμού παίζουν όσοι τάζουν στον άνεργο να περιμένει την Ανάπτυξη σαν Μεσσιανική λύση και Μάνα εξ ουρανού. Που του ζητούν θυσίες και κόντρα θυσίες για να κερδίσει την μέλλουσα ζωή, που τους την έταξε ο Θεός σε κατ΄ ιδίαν προνομιακή συνομιλία. Που βγάζουν βιντεάκια με θλιμμένο βλέμμα και μεταμφιεσμένη έπαρση, συγκρίνοντας εαυτούς με τον αποκαλούμενο από τους ιστορικά αμνησιακούς και τους εξ ορισμού δεξιούς, «Εθνάρχη». Τώρα που το σκέφτομαι, μήπως με την έκφραση Θεός αναφέρεται στον Σερραίο και μιλάνε μέσω μέντιουμ; Όπου μέντιουμ ο Μίμης, που στα κενά των Νεκρικών Διαλόγων με τον Ανδρέα, ρίχνει κι ένα chat με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Εγώ δεν φοβάμαι ότι κινδυνεύουμε από την Μαριλίζα και την άλλη. Όσο επικίνδυνο είναι το να ανοίξεις διάπλατα την πόρτα σε όσους είδαν φως και μπήκαν, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι, προσπαθώντας να προστατευθείς από τυχοδιωκτισμούς, να προχωρήσεις σε αποκλεισμούς. Για να υπερασπιστείς το pure των ιδεών, να γίνεις πουριτανός.
Ναι, αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα μεγάλο ρεύμα στη κοινωνία (δεν μ΄ αρέσει αυτή η λέξη γιατί είναι σαν η κοινωνία να είναι από εδώ και εγώ στο απέναντι πεζοδρόμιο, αλλά τη χρησιμοποιώ χάριν επικοινωνίας) προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το ρεύμα έχει ποικίλα χαρακτηριστικά και διάφορες αφετηρίες. Απόγνωση, έλλειψη άλλης λύσης, επιστροφής, ριζοσπαστικοποίησης ανθρώπων (που περί άλλων τύρβαζαν μέχρι τούδε) λόγω Εποχής. Με έναν τρόπο το κίνημα που δημιουργείται έχει, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, χαρακτηριστικά ΕΑΜ.
Έχουμε το ιστορικό στοίχημα να επαναχαράξουμε την ιδεολογία, την πολιτική και την αισθητική της Αριστεράς του 21ου αιώνα. Να επαναπροσδιορίσουμε τον Σοσιαλισμό με όρους αμεσοδημοκρατικούς, που όμως δεν θα ξεπέφτουν στην χάβρα, χωρίς γραφειοκρατία, (Ανατροπή είπαμε να κάνουμε σύντροφοι, όχι Επιτροπή). Να είναι ριζοσπαστικός και ελευθεριακός, να χτυπάει την μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τον εγωκεντρισμό, τον απομονωτισμό, τον ναρκισσισμό και πάνω από όλα τον φασισμό. Να είναι Οραματικός ενός κόσμου που δεν θα κουβαλάει τίποτε από τα παλιά υλικά, που δεν θα διαχειρίζεται το παρελθόν αλλά θα το συντρίβει. Παλιός γάιδαρος με νέα περπατησιά δεν γίνεται, λέει ο σοφός (λαός: μην επαναλαμβανόμαστε). Γι΄ αυτό δεν χρειαζόμαστε την Μαριλίζα και την άλλη, αλλά και δεν κινδυνεύουμε ούτε από την Μαριλίζα ούτε από την άλλη, αν το κίνημα που θα οικοδομήσουμε είναι πραγματικά επαναστατικό.
Ίσως οι επαναστάσεις του 21ου αιώνα ξεκινήσουν από εδώ. Γιατί γελάς, αγάπη μου; Υπάρχει κάποιος κανόνας που λέει ότι οι επαναστάσεις ευδοκιμούν στις όχθες του Κίτρινου Ποταμού, ή στη Λατινική Αμερική, δίπλα στα καφεόδεντρα; Κι ο γέρο Κάρολος από την Αγγλία δεν την περίμενε και του ‘ρθε από τις στέπες του βορρά;
Η ιστορία, που είναι απλά ζωή, έχει τα απρόβλεπτά της και κάνει ξαφνικά κάτι άλματα και σε φέρνει από το 4,5% στα πρόθυρα κυβέρνησης. Γι΄ αυτό ας προσέξουμε λίγο το μενού που θα βγάλει το ΣΕΦ σήμερα. Γιατί η ιστορία εκτός από άλματα κάνει και φούρλες και τσαλίμια. Και μπορεί να δεις μεθαύριο τους νεοφιλελέ αγκαλιά με τις ναζούδες και την παρθένα με τον σατανά. Και τότε ίσως να χρειαστούμε ένα ευρύτερο μέτωπο και εκεί να μην περισσεύει ούτε η Μαριλίζα, ούτε η άλλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου