Επίδραση του κατώτατου μισθού στην απασχόληση

Επίδραση του κατώτατου μισθού στην απασχόληση

cynical

Σε αντίθεση με δημοσκοπήσεις και ενδελεχείς εμπειρικές μελέτες από επιστημονικούς και επιχειρηματικούς φορείς ότι το κόστος εργασίας είναι το τελευταίο από το οποίο δελεάζεται ο υποψήφιος επενδυτής, καθώς προηγούνται άλλοι σημαντικότεροι παράγοντες, όπως το φορολογικό, η πολιτική σταθερότητα, η εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού, οι υποδομές κ.α., στη χώρα μας η επιμονή στον συγκεκριμένο παράγοντα, σαν να πρόκειται για τη σημαντικότερη προωθητική μηχανή για την ανάκτηση της υπολείπουσας ανταγωνιστικότητας, μπορεί να ερμηνευτεί, αν αποκλείσουμε την άγνοια, μόνο με όρους κανιβαλισμού και μισανθρωπίας.

Παρ' όλα αυτά θα επιχειρήσουμε να αγγίξουμε το θέμα για άλλη μια φορά, υπό το φως μιας νέας (Φεβρουάριος 2013) έρευνας, μετα-έρευνας ουσιαστικά, η οποία διεξήχθη από τον οικονομολόγο John Schmitt στο Κέντρο Έρευνας για την Οικονομία και την Πολιτική (CEPR) στην Ουάσιγκτον.

Η εργασία με τον τίτλο “Γιατί ο κατώτατος μισθός δεν έχει ορατή επίδραση στην εργασία”, λαμβάνοντας υπ' όψιν όλα τα διαθέσιμα στοιχεία στις ΗΠΑ από το 2000 και μετά, επανεξετάζει την επίδραση που έχει η αύξηση του κατώτερου μισθού σε έντεκα διαφορετικούς τομείς, όπως οι τιμές, η ανεργία, η κερδοφορία, τα κοινωνικά επιδόματα, οι ώρες απασχόλησης, η αποτελεσματικότητα κ.α. Και το αποτέλεσμα είναι αυτό που αποτυπώνεται και στον τίτλο: Μηδαμινό έως κανένα.

Το κεντρικό συμπέρασμα της εργασίας είναι ότι οι πιο σημαντικές επιδράσεις εντοπίζονται 1) στην αύξηση του κύκλου εργασιών, 2) στη βελτίωση της οργάνωσης, 3) στη μείωση των μισθών των υψηλόμισθων και 4) σε μικρές αυξήσεις των τιμών. Όπως γράφει και ο Schmitt αύξηση του ωρομίσθιου από $7.25 σε $9, όπως προτείνει ο Ομπάμα, ενώ είναι πολύ σημαντικό για τον εργαζόμενο, καμιά ένδειξη δεν υπάρχει που να δείχνει ότι αυξάνει την ανεργία.

Όταν για 44 χρόνια, από το 1947 ως το 1969 ο κατώτατος μισθός συμβάδιζε με την παραγωγικότητα, η ανεργία ήταν μικρότερη του 4%, όσο και ο ρυθμός ανάπτυξης. Όπως είδαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση, από το 1970 και μετά η παραγωγικότητα και ο κατώτατος μισθός παίρνουν διαζύγιο. Αν συμβάδιζαν, τότε ο κατώτατος μισθός θα πρέπει να ήταν στα $16.54. Παρ' όλη την καθήλωση για δεκαετίες του πραγματικού κατώτατου μισθού, η ανεργία διπλασιάστηκε.

Ολόκληρη η μελέτη: ΕΔΩ

 http://e-cynical.blogspot.gr/2013/02/blog-post_14.html