Πριν από λίγες ημέρες οι Ιταλοί έστειλαν το ηχηρό μήνυμα "Όχι στη λιτότητα", με αποδέκτες τη Μέρκελ και τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και το κομματικό κατεστημένο της χώρας τους. Αν δει κανείς το πρόγραμμα λιτότητας που διαχειρίστηκε ο Μόντι στη χώρα του Δάντη, θα διαπιστώσει ότι συγκριτικά με το ελληνικό είναι μάλλον αθώα περιστερά! Οι Ιταλοί αντέδρασαν ζητώντας να μπει τέλος στη λιτότητα και να ανανεωθεί το πολιτικό προσωπικό, αλλά και το περιεχόμενο της ίδιας της πολιτικής.
Προχθές το Ευρωκοινοβούλιο σήκωσε επιτέλους κεφάλι, με μια αξιοσημείωτη συμφωνία όλων των πολιτικών πτερύγων, εκφράζοντας τη διαφωνία του στη μείωση του κοινοτικού προϋπολογισμού που είχαν αποφασίσει οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατ' επιταγή της Μέρκελ, η οποία επιμένει στην πολιτική της τιμωρητικής προτεσταντικής ηθικής.
Ο ευρωπαϊκός Νότος φλέγεται. Στην Πορτογαλία γεμίζουν ξανά οι πλατείες, το ίδιο και στην Ισπανία, κόντρα στη σκληρή λιτότητα που εκτοξεύει στα ύψη την ανεργία και οδηγεί τις οικονομίες στην καταστροφική ύφεση. Ο σοφότερος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, προειδοποίησε για τον κίνδυνο νέων συγκρούσεων στην Ευρώπη, τη "Σκοτεινή Ήπειρο" του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, όπως την αποκάλεσε εύστοχα ο Μαρκ Μαζάουερ.
Στην Ελλάδα τώρα, τα πράγματα είναι ακόμη πιο εφιαλτικά σε σχέση με τους άλλους λαούς των χωρών του Νότου. Το Μνημόνιο και οι πολιτικές σοκ συνθλίβουν την κοινωνία και αυξάνουν σε υπερθετικό βαθμό τον εφιάλτη της ανεργίας, που χρησιμοποιείται ως "όχημα" για τη δραματική μείωση των αποδοχών των εργαζομένων. Η πολιτική αυτή, την οποία συνομολόγησαν κυβέρνηση Σαμαρά και τρόικα, δεν οδηγεί στην έξοδο από την κρίση. Αντιθέτως, βαθαίνει την κρίση και τις δραματικές επιπτώσεις της στους εργαζόμενους, αλλά και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά της απασχόλησης. Εξαιτίας της κατάρρευσης της κατανάλωσης, μπορεί να μειώνονται οι εισαγωγές και αυτό να θεωρείται ως επιτυχία του προγράμματος λιτότητας, ταυτόχρονα όμως μειώνονται δραματικά και τα έσοδα του Δημοσίου, ενώ αυξάνεται η ανεργία και η μαύρη ή η απλήρωτη εργασία, που επίσης παίρνουν δραματικές διαστάσεις.
Αυτός ο φαύλος κύκλος οδηγεί μόνο στην καταστροφή, πολύ δε περισσότερο που η τρικομματική κυβέρνηση, με τις ρήτρες που είχε βάλει στο 3ο Μνημόνιο, είναι υποχρεωμένη να πάρει νέα επώδυνα μέτρα για να περιορίσει τις αποκλίσεις από τους στόχους. Οι ρήτρες απόκλισης που πανηγυρίστηκαν ανοήτως ως κατάκτηση, επειδή ορισμένοι δεν μπορούν ακόμη να συνειδητοποιήσουν την ουσία των πολιτικών σοκ του Μνημονίου, απειλούν τώρα να βυθίσουν ακόμη περισσότερο στην ύφεση την ελληνική οικονομία.
Δέσμιοι των υπογραφών τους οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί τής τρικομματικής κυβέρνησης, επιχειρούν τώρα υποτίθεται να θέσουν νέες "κόκκινες γραμμές". Όμως, ποιος τους πιστεύει πλέον; Από την εποχή της ηθικής του Ισοκράτη έχουν περάσει είκοσι πέντε αιώνες, ωστόσο η φράση του "να πείθεις για την αρετή με το παράδειγμά σου και όχι μόνο με τα λόγια", παραμένει πάντα επίκαιρη. Τη γνωρίζουν άραγε οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου