Όταν κυβερνά η αβεβαιότητα...
Η περιβόητη δόση, για χάρη της οποίας ψήφισαν τα σκληρά μέτρα τον Νοέμβριο, ακόμη δεν έχει εκταμιευτεί στο σύνολό της. Η τρόικα αυτή την εβδομάδα θα ελέγξει την πορεία υλοποίησης του Μνημονίου και αναλόγως το Eurogroup θα κρίνει στις 12 Απριλίου.
Το πρόγραμμα πέφτει έξω. Ήταν αναμενόμενο, επιβεβαιώνεται και πάλι. Η χρηματοδοτική τρύπα για το 2013 υπολογίζεται από 2,4 έως 3,2 δισ. ευρώ. Στα αδιέξοδα του Μνημονίου προστίθενται τώρα οι επιπτώσεις της κυπριακής κρίσης. Μόνο από τη μείωση των ελληνικών εξαγωγών στην Κύπρο, η ελληνική οικονομία θα "γράψει" ύφεση φέτος άλλο 1%, ενώ θα αυξηθούν οι επισφάλειες των ελληνικών τραπεζών οι οποίες έχουν δανείσει επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Κύπρο.
Η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών σκοντάφτει τώρα σε παροτρύνσεις ή και βέτο που προβάλλει εκ των υστέρων η τρόικα. Τώρα ανακάλυψαν ότι η συγχώνευση Εθνικής - Eurobank θα δημιουργήσει μια μεγάλη τράπεζα με ενεργητικό εφάμιλλο του ΑΕΠ της χώρας; Υπολογίζεται ότι, παρά τα 50 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί για την ανακεφαλαιοποίηση, θα χρειαστούν κι άλλα ποσά (ίσως και 20 δισ. ευρώ) για τη δεύτερη φάση της ανακεφαλαιοποίησης. Η εξέλιξη αυτή ενεργοποιεί φόβους για κούρεμα των καταθέσεων, καθώς το Βερολίνο έχει ξεκαθαρίσει ότι η διάσωση των τραπεζών θα γίνεται εφεξής αποκλειστικά από τους "καταθέτες - επενδυτές". Τώρα μας λένε ότι και οι καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ είναι εγγυημένες, αλλά η φορολόγησή τους δεν είναι ταμπού.
Πίσω από το πρόβλημα των τραπεζών κρύβεται το δράμα της ανάπτυξης. Ποιοι ευρωπαϊκοί οργανισμοί ορέγονται ελληνικές τράπεζες; Ποιοι Έλληνες μεγαλομέτοχοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να διατηρούν τις τράπεζες χωρίς να βάλουν ούτε ευρώ από την τσέπη τους; Τι είδους ανάπτυξη, υπέρ ποίων, με ποια προοπτική, είναι κρίσιμα ερωτήματα, που η απάντησή τους, σε μεγάλο βαθμό, σχετίζεται με τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό χαρακτήρα των τραπεζών, με την ικανότητά τους να εξασφαλίζουν χρηματοδότηση από τις αγορές, από την εμπιστοσύνη των καταθετών. Όλα αυτά έχουν κλονιστεί.
Πριν προλάβει να σκεφτεί τρόπους επικοινωνιακής διαχείρισης της αποτυχίας του Μνημονίου, η τρικομματική κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με υφέρπουσα πολιτική κρίση. Οι αδύναμοι συνεταίροι επανατοποθετούνται διαπιστώνοντας ότι και αυτοί χάνουν και η οικονομία δεν κερδίζει. Μόνον ο Σαμαράς εμφανίζεται ως ο "πόλος πολιτικής σταθερότητας", δοτός χάρη στη Μέρκελ και πανικόβλητος μπροστά στη λαϊκή απόγνωση. Ποια "πολιτική σταθερότητα" μπορεί να πουλήσει, όμως, όταν το Μνημόνιο γεννά αστάθεια, που επιδεινώνεται από τις γερμανικές αποφάσεις για τις καταθέσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου