Υποχρεωτική συμβίωση
Του Παντελή Μπουκάλα
Ελεγε προχθές το βράδυ, σε τηλεοπτική επισκόπηση των ευρημάτων μιας δημοσκόπησης, ο κ. Κεφαλογιάννης ότι «το μεγαλύτερο κεφάλαιο της κυβέρνησης είναι ο κ. Σαμαράς». Από το μυαλό του ακροατή του περνούσαν δύο πράγματα συγχρόνως. Πρώτον, σκεφτόταν ότι υπάρχουν και καλύτεροι κόλακες από τον γραμματέα της Ν.Δ., αλλά εν πάση περιπτώσει, ο καθένας προσφέρει ό,τι μπορεί. Δεύτερον, έπεφτε σε υποθέσεις για το τι μπορεί να σκέφτονταν εκείνη τη στιγμή οι παρευρισκόμενοι εκπρόσωποι των δύο άλλων κυβερνητικών εταίρων, ο Πασοκτζής και ο Δημαρίτης. «Κουμπωμένο» το βλέμμα τους, δεν επέτρεπε ασφαλή ανάγνωση. Και, δυστυχώς ή ευτυχώς, οι μύχιες σκέψεις δεν κάνουν θόρυβο. Δεν δίνουν στίγμα.
Καθημερινά, οι εκπρόσωποι των συγκυβερνώντων πρέπει να νιώθουν με πόνο ψυχής τι σημαίνει «υποχρεωτική συμβίωση» και πόσο βαρείς είναι οι όροι της. Εν ονόματι ενός διπλωματικού «πολιτικού πολιτισμού», εξαναγκάζονται να καταπίνουν την πολιτική φυσικότητά τους – τα φυσικά αισθήματα και τις αυθόρμητες σκέψεις τους. Εξαναγκάζονται να καταπίνουν τον θυμό, την προσβολή, την οδυνηρή έκπληξη, και μαζί τις λέξεις που θα εξήπταν τα πάθη. Οι της Ν.Δ., σαν πρώτοι και μεγαλύτεροι, υποχρεώνονται να διατηρούν τους καλούς τους τρόπους και να εμφανίζονται σαν φανατικοί της συνεργασίας. Οι του ΠΑΣΟΚ αυτολογοκρίνονται σε δύο πεδία συγχρόνως: Για να μην τους ξεφύγει τίποτα κατά του «μεγαλύτερου κεφαλαίου της κυβέρνησης», δηλαδή του κ. Σαμαρά, αλλά ούτε και κατά του δικού τους αρχηγού και της πολιτικής φαντασίας του. Οσο για τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ, ακούει κανείς σε πόσο ωραία γαλλικά ανταλλάσσουν απόψεις με τους «άσπονδους» του ΣΥΡΙΖΑ (ανέκαθεν οξύτατοι οι ενδοαριστεροί μικροεμφύλιοι) και συμπεραίνει πόσο λιγότερο αβροί θα ήταν με το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. αν, για εθνικούς όπως λένε λόγους, δεν βρίσκονταν επί του παρόντος στην ίδια όχθη.
Αλλά επειδή στην Ιστορία, τη μικρή και τη μεγάλη, δεν λείπουν ποτέ οι ανατροπές και οι εκπλήξεις, επειδή δηλαδή τα πράγματα βαίνουν ευθύγραμμα μόνο στους κατά φαντασίαν σχεδιασμούς όσων νιώθουν –αναιτίως– Ιστοριογράφοι και Ιστοριορυθμιστές, με ένα γύρισμα του αέρα, δεν είναι απίθανο να δούμε να δουλεύουν τα μαχαίρια εκεί που τώρα ανταλλάσσονται ρόδα. Ηδη το ΠΑΣΟΚ διατείνεται ότι «σηκώνει πολύ μεγαλύτερο βάρος από όσο του αναλογεί», ψέγοντας σαν ευθυνόφοβη τη ΔΗΜΑΡ. Ηδη, επίσης, οι προσεκτικοί έχουν παρατηρήσει ότι από τους πρώτους μήνες της συγκυβέρνησης, διάφορα μίντια, φιλοκυβερνητικά κατά τα λοιπά, βάλθηκαν να αποδομούν πρωτίστως τους υπουργούς που πρότεινε ο κ. Κουβέλης. Κάτι αντίστοιχο για τους εκ του ΠΑΣΟΚ υπουργούς δεν έχει συμβεί, άλλωστε πολύ δύσκολα ένας τυχαίος πολίτης θα απαντούσε αυθορμήτως σωστά ποιοι είναι οι πράσινοι στην κυβέρνηση.
Για πόσο ακόμα θα συνεχιστεί η ακροβασία, άγνωστο. Γνωστό είναι μόνο ότι ακόμα και ο πιο πολιτισμένος «πολιτικός πολιτισμός» έχει τα όριά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου