Ο συγγραφέας και βουλευτής Πέτρος Τατσόπουλος μιλάει στην «Ε»
Πριν ακόμα γίνει μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πέτρος Τατσόπουλος αναφερόταν συχνά στο 18ο βιβλίο του, το «Γκαγκάριν: Ο κόσμος από χαμηλά», προαναγγέλλοντας την έκδοσή του από το «Οξύ» - βιαστικά, όπως αποδείχτηκε. Το παρουσίαζε σαν ένα υβρίδιο μεταξύ μαρτυρίας, ρεπορτάζ και δοκιμίου -όπως και η αυτοβιογραφική «Καλοσύνη των ξένων» με θέμα την υιοθεσία του-, με το οποίο επιχειρούσε μια κατάδυση στην ημιφωτισμένη ιστορία της υποκουλτούρας στη μεταπολεμική Ελλάδα και στα συναπαντήματα του cult περιθωρίου με τους θιασώτες της υψηλής αισθητικής. Μεσολάβησαν, όμως, οι εθνικές εκλογές. Επαγγελματίας συγγραφέας από 20 χρόνων -μ' ό,τι σκαμπανεβάσματα φέρνει αυτό στο οικονομικό του στάτους, ο Τατσόπουλος, στα 54 του, μετά το trash εξερευνά το Κοινοβούλιο ως μυθιστορηματική δεξαμενή.
Πώς του φαίνεται ο... κόσμος από ψηλά; Πώς βιώνει το παράδοξο να διασχίζει ως προνομιούχος την κρίση, ενώ ο χώρος του βιβλίου βουλιάζει; Πώς αντιλαμβάνεται το βουλευτικό του αξίωμα και πώς το ασκεί; Τι σχέση έχουν οι πολιτικοί με τον πολιτισμό; Μήπως κι ο ίδιος υπήρξε καιροσκόπος; Πόσο μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση όσων τουλάχιστον αντιμετωπίζουν οι ομότεχνοί του; Να τι απάντησε στο πίσω μπαλκόνι ενός διαμερίσματος στο Χαλάνδρι, όπου ζει με τη γυναίκα του και τη μικρή τους κόρη, λίγες ώρες προτού ταξιδέψει στο Μαρόκο με επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής και με το ζήτημα της άρσης της βουλευτικής του ασυλίας να εκκρεμεί.
Η κουλτούρα του τζάμπα θα μας καταστρέψει
*Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει παράταξη εμβολιασμένη απέναντι στην ανικανότητα
Πριν ακόμα γίνει μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πέτρος Τατσόπουλος αναφερόταν συχνά στο 18ο βιβλίο του, το «Γκαγκάριν: Ο κόσμος από χαμηλά», προαναγγέλλοντας την έκδοσή του από το «Οξύ» - βιαστικά, όπως αποδείχτηκε. Το παρουσίαζε σαν ένα υβρίδιο μεταξύ μαρτυρίας, ρεπορτάζ και δοκιμίου -όπως και η αυτοβιογραφική «Καλοσύνη των ξένων» με θέμα την υιοθεσία του-, με το οποίο επιχειρούσε μια κατάδυση στην ημιφωτισμένη ιστορία της υποκουλτούρας στη μεταπολεμική Ελλάδα και στα συναπαντήματα του cult περιθωρίου με τους θιασώτες της υψηλής αισθητικής. Μεσολάβησαν, όμως, οι εθνικές εκλογές. Επαγγελματίας συγγραφέας από 20 χρόνων -μ' ό,τι σκαμπανεβάσματα φέρνει αυτό στο οικονομικό του στάτους, ο Τατσόπουλος, στα 54 του, μετά το trash εξερευνά το Κοινοβούλιο ως μυθιστορηματική δεξαμενή.
Σήμερα ο ίδιος διατηρεί «άριστες σχέσεις», όπως λέει, με την Ντόρα Μπακογιάννη, προτιμά ν' αποκαλεί τους λαθρομετανάστες «μετανάστες χωρίς χαρτιά», παραμένει δραστήριος στα social media και τακτικός καλεσμένος του Παπαδάκη, του Πρεντεντέρη, της Στάη, και τ' ομολογεί: «Τέτοιες ευκαιρίες ζήτημα να 'χει κανείς μια ή δυο φορές στη ζωή. Στις τελευταίες εκλογές κατέρρευσε κάθε κομματική επετηρίδα. Δεν ξέρω αν αυτό θα επαναληφθεί. Ημουν πολύ τυχερός».
Ο χρυσαυγίτης βουλευτής Χρήστος Παππάς, πρωταγωνιστής των γεγονότων έξω από το θέατρο «Χυτήριο» που οδήγησαν στη ματαίωση του «Corpus Christi» -ο ίδιος που ανακουφίστηκε πρόσφατα μπροστά στην τζαμαρία του Mega, ας το επισημάνουμε-, του έχει υποβάλει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση, επειδή σε εν θερμώ συνέντευξή του στη «LiFO» ο Τατσόπουλος τον χαρακτήρισε «νταβατζή». Εν αναμονή της εκδίκασης και της αγωγής, με την οποία του ζητά 100.000 ευρώ αποζημίωση, ο συγγραφέας των «Ανηλίκων» και της «Καρδιάς του κτήνους» θυμίζει πως «νταβατζής στα τουρκικά σημαίνει προστάτης» και πως ο ίδιος χαρακτηρισμός έχει εκτοξευτεί, προς άλλους στόχους βεβαίως, κι από τα χείλη του Κώστα Καραμανλή.
Στην πολιτική ο ξαφνικός θάνατος μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή, λέει ο Πέτρος Τατσόπουλος - Η Βουλή μοιάζει με μασονική στοά, είχε δηλώσει παλαιότερα στην «Ε» ο Περικλής Κοροβέσης, φρέσκος βουλευτής τότε κι εκείνος. Συμφωνείτε;
«Η δυνατότητα που έχεις να συναντάς στη Βουλή οποιονδήποτε από τους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής σού προσφέρει μια αίσθηση οικειότητας, αλλά είναι ψευδής. Δεν γίνεσαι φίλος με κάποιον επειδή του απευθύνεσαι στον ενικό. Δεν είναι όμως κι απίθανο να ταιριάζει η ιδιοσυγκρασία σου με την ιδιοσυγκρασία κάποιων πολιτικών σου αντιπάλων. Τους χρυσαυγίτες τούς εξαιρώ. Πέρα από το ναζιστικό τους κόλλημα, είναι πάντα στην τσίτα, έχουν την ψυχολογία μπόντιγκαρντ, κινούνται με τη λογική του λόχου, ούτε "γεια" δεν λένε... Ως προς το οικονομικό, οπωσδήποτε η Βουλή είναι προνομιούχος χώρος σε σχέση με την καταστροφή που έπληξε την κοινωνία, μολονότι η βουλευτική αποζημίωση έχει κουτσουρευτεί. Εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουμε ένα 20% για τα ταμεία κοινωνικής αλληλεγγύης κι άλλο ένα 20% για την ίδια την παράταξη. Παρ' όλα αυτά, δεν πρέπει να γκρινιάζω».
- Πάτε συχνά στη Βουλή; Εχετε κοινοβουλευτικό έργο; Ποιοι είναι οι επιστημονικοί σας συνεργάτες και πώς τους διαλέξατε;
«Μοιράζομαι ένα γραφείο μέσα στη Βουλή και δεν έφερα δικούς μου συνεργάτες, δουλεύω μ' εκείνους που μου πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ: τον Αδάμ Ζαχαριάδη από το Πάντειο, τον Γ. Καλπαδάκη, που διδάσκει στην Κατερίνη, και τη Μαρία Παναγούλη, που εργαζόταν παλαιότερα στο υπουργείο Πολιτισμού. Δεν λειτουργώ με τη λογική τού σπασίκλα, πάω στη Βουλή όποτε υπάρχει ανάγκη κι ούτε καταθέτω ερωτήσεις μόνο και μόνο για να λέω πως τις κατέθεσα. Δεν κάνω τέτοιου είδους πρωταθλητισμό. Αλλοι το παίζουν καλοί μαθητές κι όλη την ώρα ασχολούνται με το κινητό τους. Μ' ενδιαφέρει η ουσία».
- Ποια είναι η ουσία;
«Η ίδια η κυβέρνηση έχει απαξιώσει τη Βουλή, γιατί φέρνει διαρκώς προς ψήφιση προεδρικά διατάγματα και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που δεν μπαίνουν καν σε συζήτηση. Η Βουλή είναι ένα άθροισμα κομματικών ομάδων, κουκιών μετρημένων, κι από το 2010 έχει πάψει να ασκεί νομοθετικό έργο, λειτουργεί διεκπεραιωτικά. Αν εξαιρέσουμε το νομοσχέδιο "Αθηνά", στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων που συμμετέχω άλλο νομοσχέδιο από το υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού δεν λάβαμε. Τώρα, βέβαια, ο Κ. Τζαβάρας απειλεί να φέρει ένα με το οποίο, απ' ό,τι φαίνεται, θα θεσμοθετηθεί ο πολιτισμός του... εθελοντισμού. Ο κ. Τζαβάρας είναι πεπεισμένος πως ο πολιτισμός γίνεται από το περίσσευμα του ελεύθερου χρόνου μας και προσφέρεται δωρεάν. Θέλει να αντικαταστήσει τους εν ενεργεία επαγγελματίες με εθελοντές ή συνταξιούχους. Απ' αυτή τη συλλογιστική προέκυψε και το κλείσιμο του ΕΚΕΒΙ».
- Με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, έναν εκ των πρωταγωνιστών του «Τιμής ένεκεν», όπου διακωμωδούσατε και το ΕΚΕΒΙ, πώς τα πάτε;
«Δεν είχαμε έως τώρα κανένα τετ α τετ. Δεν νομίζω πως τον απασχολώ. Εχει πολλά ζέοντα προβλήματα. Γενικά, δεν τον απασχολεί τι κάνουν οι άλλοι, το μόνο που αναρωτιέται είναι τι γνώμη έχουν οι άλλοι γι' αυτόν. Φοβερός νάρκισσος!».
- Ο ίδιος και ο πρωθυπουργός έχουν υπάρξει υπουργοί Πολιτισμού: ο πρώτος επί Ολυμπιακών Αγώνων, ο δεύτερος επί εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Πώς εξηγείτε τη συναίνεσή τους στη θεσμική υποβάθμιση και οικονομική εγκατάλειψη του υπουργείου που γίνεται επί τρικομματικής;
«Ειλικρινά, δεν τους απασχολεί ο πολιτισμός. Εχουν άλλες προτεραιότητες. Ακόμα και στο ΥΠΠΟ εν είδει καθαρτηρίου τούς έστειλαν».
- Εσείς τι γυρεύετε μέσα σ' έναν τόσο απαξιωμένο χώρο, όπως κατάντησε ο χώρος της πολιτικής;
«Δεν είχα καμία φαντασίωση ότι θα μπω σε μια υψηλού επιπέδου πολιτική λέσχη, ώστε να διαψευστώ. Ηθελα να δω εκ των έσω την πολιτική "κουζίνα" κι ούτε ήξερα σε τι βαθμό θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος. Το επίπεδο της ελληνικής Βουλής βρίσκεται σε αντιστοιχία με το επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας. Υπάρχουν και λαϊκιστές, υπάρχουν και δακτυλοδεικτούμενα λαμόγια, υπάρχουν όμως και άνθρωποι εξαιρετικού επιπέδου που εργάζονται ατελείωτες ώρες με εντιμότητα».
- Μήπως αναζητούσατε και μια πολιτική ασπίδα απέναντι στις κατηγορίες που δεχτήκατε ως «εθνομηδενιστής», παρουσιάζοντας την αμφιλεγόμενη σειρά «1821» του ΣΚΑΪ;
«Αν έψαχνα για πολιτική ασπίδα, θα έπρεπε να πάω στη ΔΗΜΑΡ. Οταν τηλεφώνησα στη Δούρου, που την είχα γνωρίσει στα τηλεοπτικά πάνελ, για να εκδηλώσω ενδιαφέρον, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πολύ πιο χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις απ' ό,τι η ΔΗΜΑΡ. Εκείνη ήταν τότε η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Η ριζοσπαστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι πιο κοντά σ' εμένα και τις ιδέες μου. Σίγουρα νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια τώρα - με το "1821" είχα φοβηθεί. Δέχομαι ακόμα απειλές, αλλά όποιος μου επιτίθεται πλέον ξέρει πως ανοίγει λογαριασμούς και με το κόμμα μου... Επειδή βέβαια δεν θα είμαι για πάντα βουλευτής, η ανασφάλεια μπορεί να ξανάρθει. Το μεγαλύτερο προνόμιο που έχω εισπράξει μέχρι στιγμής είναι το προνόμιο της εμπειρίας. Βρίσκομαι κάπου όπου μέχρι πρότινος δεν είχα πρόσβαση».
- Πιστεύετε πραγματικά ότι είναι σε θέση ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει;
«Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει παράταξη εμβολιασμένη απέναντι στην ανικανότητα, όπως δεν υπάρχει και παράταξη ικανή ν' αποκτήσει το απαιτούμενο 37% για να κυβερνήσει με αυτοδυναμία. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αυτοδυναμία, δεν θα έκανε τους ίδιους συμβιβασμούς. Ομως η αυτοδυναμία είναι τελειωμένη υπόθεση, δεν γίνεται πια κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα. Το ζητούμενο είναι η ευρύτερη δυνατή συνεργασία, αυτό πιστεύω ότι είναι το καλύτερο για τη χώρα μας. Το Μνημόνιο δεν το υπερασπίζονται πια ούτε οι φανατικότεροι αλλοτινοί υπερασπιστές του. Ακόμη και η πατριωτική Δεξιά χωράει σ' ένα μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα. Ολοι χωράνε, εκτός από τη Χρυσή Αυγή».
- Κάτι τέτοιους συμβιβασμούς, όμως, αποστρέφεται δημόσια ένας νεότερος πεζογράφος, ο Γιάννης Μακριδάκης από τη Χίο...
«Η συλλογιστική του Μακριδάκη είναι η συλλογιστική ενός έντιμου και καθαρού ανθρώπου, ενός ζηλωτή. Είναι όμως ανεδαφική στις σημερινές συνθήκες. Είναι μια συνταγή για να μην κυβερνήσουμε ποτέ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου