"Η δημόσια αναγνώριση των λαθών μάς δίνει το πολιτικό και συνδικαλιστικό θάρρος αλλά και το ανθρώπινο κουράγιο ώστε να μπορούμε να τα κοιτάμε κατάματα, ειδικά αυτά που έγιναν την αποφασιστική στιγμή, η οποία είχε έρθει στην πραγματικότητα πολύ νωρίτερα από το βράδυ της 15ης Μάη"
Συγκεκριμένα μέλη της ηγεσίας των «Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων Δ/βάθμιας Εκπαίδευσης» επιμένουν ακόμη και σήμερα, 24/5, να διακινούν την από το βράδυ της 15ης/5 συκοφαντική ανακοίνωση της παράταξής τους.

Η ανακοίνωση αναφέρεται στα όσα συνέβησαν και κυρίως στα όσα δεν συνέβησαν στη Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ της χώρας που έγινε στις 15/5, προκειμένου να αποφασιστεί αν θα απεργήσουν οι καθηγητές στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Το ίδιο λιβελογράφημα εκμεταλλεύεται και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση στον «εχθρό του λαού» ΣΥΡΙΖΑ και στον πρόεδρό του. Ταυτόχρονα, συνδικαλιστικά και πολιτικά στελέχη αυτού του χώρου καμαρώνουν για τις προκλητικές δημόσιες δηλώσεις «επιφανών» στελεχών τους στα ΜΜΕ, τα οποία δεν κρύβουν την αγαλλίασή τους για το άδοξο τέλος ενός αγώνα που... δεν έγινε!
Οι άνθρωποι αυτοί γνώριζαν πολύ καλά τι θα συνέβαινε το βράδυ της 15ης Μαΐου, «το βράδυ των Εφιαλτών», κατά τον προσφιλή - συκοφαντικό χαρακτηρισμό τους.
Τα μέλη αυτής της χωρίς αρχές παρέας καραδοκούσαν από νωρίς στον χώρο της Γ.Σ. των προέδρων (ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ) και, με τη συνδρομή του ιστοτόπου www.alfavita.gr, λειτουργούσαν ως ομάδα πίεσης στους προέδρους των ΕΛΜΕ.
Ήξεραν επίσης πολύ καλά τι ψήφισε ο κάθε πρόεδρος ΕΛΜΕ, πολύ πριν εξαπολύσουν την κατάπτυστη ανακοίνωσή τους προς τα έξω, τη μαζέψουν προσωρινά και την αμολήσουν ξανά, για να την αφήσουν τελικά να σέρνεται στα σκουπίδια του Διαδικτύου, όπως και άλλα ρυπαρογραφήματα τα οποία εμφάνιζαν κι απέσυραν από την ιστοσελίδα τους ανά δέκα λεπτά, προκειμένου να πλήξουν τις ΣΥΝΕΚ.
Αλήθεια, τι έχει να πει η κ. Αγγελική Φατούρου, η εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ για όλα αυτά; Δεν συσκέφθηκε με τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. για τους οψίμως ανακαλυφθέντες «αρνητικούς όρους και προϋποθέσεις» για την πραγματοποίηση της επίμαχης απεργίας; Δεν ήταν η ίδια που πρότεινε εκεί μέσα «τα 400 Χτυπήματα» ως λύση για να βγούμε - κινηματογραφικώ τω τρόπω - από το αδιέξοδο και να δραπετεύσουμε, φυσικά, στο άλλο, «παράλληλο σύμπαν», όπου ζουν ευτυχείς αυτοί για τους οποίους η απεργία δεν έχει αιματηρές συνέπειες, όπου η συκοφαντία, η μικρότητα και η ιδιοτέλεια αποτελούν συνδικαλιστικές αρετές;
Βέβαια, οι σύντροφοι της κ. Φατούρου ήξεραν πολύ καλά, όταν έγραφαν στον λίβελό τους ότι ψηφίσαμε ναι στην πραγματοποίηση της απεργίας εγώ, αλλά και η Ελένη Ζυμβρακάκη, πρόεδρος της Δ' ΕΛΜΕ-Θ και πρόεδροι ή αντιπρόσωποι ΕΛΜΕ που ανήκουν στις ΣΥΝΕΚ, πράγμα που μας το αναγνωρίζουν δημόσια -προς τιμή τους- μόνο τα συνδικαλιστικά στελέχη των «Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων» στη Θεσσαλονίκη.
Την επόμενη μέρα -16/5/013- σε πείσμα των γεγονότων, συνέχισαν να βομβαρδίζουν με «δελτία Τύπου» (sic), αποσιωπώντας την επίσημη ανακοίνωση της Γ' ΕΛΜΕ-Θ, που είχε σταλεί ήδη από τις 8 το πρωί στα σχολεία και στους ιστοτόπους.
Ήξερε βέβαια καλύτερα από όλους τι έκανε ο διαχειριστής/τρια του alfavita.gr που αρνήθηκε να την αναρτήσει, αν και την έστειλα τρεις φορές, απαντώντας μονότονα στις επίμονες ηλεκτρονικές οχλήσεις μου:
«Μπορεί να έχουμε εμείς το πρόβλημα, αλλά δεν ήρθε κάτι-ΑΒ»
Το πρόβλημα ασφαλώς το έχουν αυτοί, και δεν εννοώ μόνο όσους «συντόνισαν» τη συκοφαντία και την εν ψυχρώ προβοκάτσια σε βάρος της Ελένης Ζωγραφάκη και του Θέμη Κοτσιφάκη, μελών του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, αλλά και των άλλων προέδρων ΕΛΜΕ-μελών των ΣΥΝΕΚ, αλλά κυρίως την αλλοπρόσαλλη ηγεσία των «Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων» ή, εν πάση περιπτώσει, εκείνο το κομμάτι τους που συνεχίζει να γλιστρά σε μια κατηφόρα δίχως σταματημό.
Εμείς σφάλαμε!
Με αυτό το «εμείς» εννοώ την προσωπική δέσμευση του καθενός και καθεμιάς από τις δύο γενιές τουλάχιστον στελεχών αυτού του συνδικαλιστικού χώρου, που η πολιτική του αντιστοίχιση βρίσκεται, χωρίς να ταυτίζεται ή να περιορίζεται, στον ΣΥΡΙΖΑ, δέσμευση απέναντι στις αρχές και τις αξίες του μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας και απέναντι στους συναδέλφους μας. Με τη συλλογική μας σκέψη και πράξη, αλλά κυρίως με την ανιδιοτελή στάση των συντρόφων μας στην ΟΛΜΕ σηκώσαμε για πολλά χρόνια, πολύ συχνά μόνοι μας, το βάρος μιας παραλυτικής κατάστασης στο συνδικάτο.
Η δημόσια αναγνώριση των λαθών μάς δίνει το πολιτικό και συνδικαλιστικό θάρρος αλλά και το ανθρώπινο κουράγιο ώστε να μπορούμε να τα κοιτάμε κατάματα, ειδικά αυτά που έγιναν την αποφασιστική στιγμή, η οποία είχε έρθει στην πραγματικότητα πολύ νωρίτερα από το βράδυ της 15ης Μάη. Τα λάθη αυτά έχουν όμως και μια ορισμένη πικρή ποιότητα, την οποία οι ιδιοτελείς άνθρωποι δεν θα την γευτούν ποτέ, ούτε και στον ύπνο τους !
Και μια που ανέφερα τον ύπνο:
«Η ιστορία είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο προσπαθώ να ξυπνήσω» έγραφε ο Τζέιμς Τζόις. Η πολιτική και η συνδικαλιστική ιδιοτέλεια είναι και αυτή ένας εφιάλτης από τον οποίο πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε! Γιατί η αλήθεια είναι επαναστατική και το ψέμα δεν είναι καθόλου «το αλάτι της αλήθειας» -όπως φαίνεται να πρεσβεύουν ορισμένοι σταλινοθρεμμένοι εκ των επικριτών μας.
Στην πολιτική συνείδηση, στη συνείδηση των συναδέλφων μας, αλλά και στη συνείδηση των ρημαγμένων από τα εξοντωτικά «Μνημόνια» πολιτών αυτού του τόπου εγγράφηκε η ελπίδα που την εκτοξεύσαμε «σαν φωτοβολίδα» στον ουρανό με τον κοινό μας αγώνα. Η ελπίδα πως και αυτή η «χούντα», αυτή τη φορά με κοινοβουλευτικό μανδύα, θα καταρρεύσει!
* Ο Τριαντάφυλλος Τρανός είναι πρόεδρος της Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, μέλος των ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ