Μαχητικότητα της βάσης, αναδίπλωση της ηγεσίας
Της Αφροδίτης Τζιαντζή
Μέχρι αργά το βράδυ συνεδρίαζαν στον 10ο όροφο του «Τιτάνια» οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ όλης της χώρας μεταφέροντας το αγωνιστικό μήνυμα των συνελεύσεων της Τρίτης. Οι ηγέτες της ΟΛΜΕ όμως δεν ήταν πρόθυμοι να σηκώσουν το βάρος του
Μπορεί το «όχι στην επιστράτευση» να ήταν ηχηρό, με συντριπτικά ποσοστά υπέρ του πλαισίου της ΟΛΜΕ, αλλά το πώς θα σπάσει η επιστράτευση δεν ήταν αυτονόητο.
«Οταν έχεις τέτοιες μαζικές συνελεύσεις και τέτοιες πλειοψηφίες, όπου καθηγητές ψήφισαν με τα χαρτιά της επιστράτευσης στο χέρι υπέρ της απεργίας, δεν κάθεσαι να ερμηνεύεις τις γραφές. Δεν συζητάς το αν, αλλά το πώς θα απεργήσουμε. Και πρώτη προϋπόθεση είναι το κάλεσμα του κλάδου σε καθολική συμμετοχή στην απεργία». Ο Βασίλης Πετράκης, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ικαρίας, ήταν από τους πρώτους ομιλητές που έδωσαν έναν τόνο αποφασιστικότητας, σε μια κατά τα άλλα αμφίρροπη διαδικασία.
«Ολοι μιλάνε γύρω γύρω από το θέμα, κανείς δεν ανοίγει πραγματικά τα χαρτιά του», σχολίαζαν ακροατές χθες το απόγευμα, περιμένοντας με αγωνία ένα ρεαλιστικό πλάνο για την επόμενη ημέρα, που δεν είχε αποκρυσταλλωθεί μέχρι τις βραδινές ώρες.
«Το γεγονός ότι χιλιάδες εκπαιδευτικοί ψήφισαν υπέρ της απεργίας, σπάζοντας το κλίμα τρομοκρατίας της κυβέρνησης και των ΜΜΕ, είναι από μόνο του μια σημαντική παρακαταθήκη. Το ερώτημα όμως είναι αν ο κόσμος αυτός που ψήφισε είναι διατεθειμένος να επωμιστεί μια τέτοια σύγκρουση – με δεδομένο ότι η κυβέρνηση δεν θα κάνει πίσω, ούτε η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ θα κηρύξουν απεργία. Θα είναι όλοι αυτοί την Παρασκευή στον δρόμο; Ή θα είναι μόνον οι αριστεροί, που θα είναι οι πρώτοι που θα απολυθούν;».
“Πού πας ρε Καραμήτρο;”
Το ερώτημα που έθετε η Μαρία, φιλόλογος σε νυχτερινό σχολείο της δυτικής Αθήνας, δεν ήταν διόλου ρητορικό. Στα πηγαδάκια έξω από την αίθουσα του συνεδρίου οι ερωτήσεις αποκτούσαν προσωπικό χαρακτήρα. «Αν απεργήσουμε 10.000 καθηγητές θα σπάσει η επιστράτευση στην πράξη, ακόμα και αν γίνουν οι πανελλαδικές. Θα είσαι μαζί μου σε αυτό; Πες ναι, και το κάναμε», ήταν η πρόσκληση που απηύθυναν εκπαιδευτικοί ο ένας στον άλλο, αντανακλώντας τις διαθέσεις των παρατάξεων. «Εμένα οι συνάδελφοι στο σχολείο μού λένε “είσαι πολύ καλό παιδί, είναι κρίμα να απεργήσεις και να απολυθείς”. Αυτό τι σου λέει;», απαντούσε εκπαιδευτικός του ΠΑΜΕ, υποστηρίζοντας ότι «ο κλάδος δεν είναι έτοιμος».
«Χωρίς τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, πού πας ρε Καραμήτρο;», φώναζε από το βήμα ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Κέρκυρας, προκαλώντας τη θυμηδία αρκετών συνέδρων, αποκαλώντας «εικονική πραγματικότητα» την απεργία και «ψεύτες και προβοκάτορες» όσους την υπερψήφισαν χωρίς να έχουν πρόθεση υλοποίησής της.
«Αν δεν ακολουθήσουν όλοι στην απεργία θα υπάρχουν οι θύτες και τα θύματα», διατύπωνε τις ανησυχίες του ο πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, υπενθυμίζοντας ότι σύλλογοι γονέων, ειδικά οι γονείς στις Συκιές, είναι εναντίον τους.
Εκκληση συστράτευσης
«Σε μας οι γονείς στέκονται στο πλευρό μας», αντιπαρέθεταν άλλοι εκπρόσωποι, όπως οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ Καρδίτσας και Καστοριάς. «Εχουμε ήδη αποφασίσει να συστήσουμε απεργιακές επιτροπές και ομάδες αλληλεγγύης μαζί με άλλους κλάδους, δυναμώνοντας τις κοινωνικές συμμαχίες», μετέφερε ένα αγωνιστικό κλίμα η πρόεδρος της Δ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, ενώ ο πρόεδρος της Ε’ ΕΛΜΕ απηύθυνε έκκληση απεργιακής συστράτευσης στο ΠΑΜΕ, «για να πέσει η χούντα του Σαμαρά».
Δεν ήταν όμως όλοι οι πρόεδροι στο ίδιο μήκος κύματος, ούτε όλες οι συνελεύσεις. «Εμείς ψηφίσαμε υπέρ της απεργίας, εφόσον συντρέχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις», παρατηρούσε ο πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ Κορινθίας, βάζοντας την ιδέα «να πάμε στα εξεταστικά με κονκάρδες στο πέτο ή μαύρα περιβραχιόνια».
Στην κατάμεστη αίθουσα, στα μπαλκόνια και στο φουαγιέ του ξενοδοχείου, εκτός από προέδρους και εκπαιδευτικούς, συνωστίζονταν δεκάδες φοιτητές, δάσκαλοι, εργαζόμενοι και συνδικαλιστές άλλων κλάδων, περιμένοντας «τη σπίθα που θα ανάψει φωτιά στον κάμπο», θυμίζοντας κάτι από φοιτητικό αμφιθέατρο. Συγκινητική ήταν η ολιγόλεπτη παρέμβαση του φοιτητή από το Βιολογικό Αθήνας, που μετέφερε τα ψηφίσματα συμπαράστασης των φοιτητικών συλλόγων: «Δεν είμαστε απλώς αλληλέγγυοι στον αγώνα σας. Στα πρόσωπά σας βλέπουμε το μέλλον μας. Μην είστε ηττοπαθείς, μπορείτε να νικήσετε, για όλη την κοινωνία. Για εμάς τους φοιτητές και τους μαθητές σας που μας έχουν καταδικάσει σε εργασιακά Νταχάου».
«Με την ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΕΕ εκτός, το ΠΑΜΕ αντίθετο, τον ΣΥΡΙΖΑ χλιαρό, πάει για αναδίπλωση», ήταν το λακωνικό σχόλιο ενός νέου επιστήμονα, μετανάστη στις ΗΠΑ, που παρακολούθησε το συνέδριο στην ολιγοήμερη επίσκεψή του στην Ελλάδα.
«Το κλίμα αλλάζει ώρα με την ώρα. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Υπάρχει μια αγωνιστική πρωτοπορία που θέλει να συγκρουστεί, αλλά κανείς από την ηγεσία δεν παίρνει την ευθύνη. Ακόμα και ένας συμβιβασμός χρειάζεται τακτική, για να είναι έντιμος. Οι κωλοτούμπες δεν συγχωρούνται από έναν κόσμο που ψήφισε την απεργία τόσο μαζικά», σχολίαζε εκπαιδευτικός, πριν ολοκληρωθούν οι εισηγήσεις των προέδρων.
Πικρά συμπεράσματα
Οταν όμως η εισήγηση της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ έθεσε αιφνιδιαστικά ψήφισμα κατά της απεργίας, οι τόνοι ανέβηκαν δραματικά. «Οι ΕΛΜΕ θέλουν αλλά δεν ξέρουν πώς, η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ δεν μπορεί ή δεν αναλαμβάνει να το σηκώσει και να τους καλύψει», ήταν ένα από τα πικρά αλλά δυστυχώς αληθή συμπεράσματα μιας διαδικασίας αποκαλυπτικής για όλους: τους πάνω, τους κάτω, τα αδιέξοδα του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, το αντιφατικό μούδιασμα της κοινωνίας, αλλά και την παραλυτική διαφωνία του κόμματος που φιλοδοξεί να γίνει αυριανή κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου