Ενοχλήσεις Μαξίμων
Του Παντελή Μπουκάλα
Εχει γούστο ν’ ακούς την ίδια είδηση από δέκα πομπούς ή αναμεταδότες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς, σχεδόν με την ίδια φρασεολογία και πάντως με το ίδιο ύφος της μοναδικότητας. Ενώ είναι φανερό πως η αρχική πηγή είναι η ίδια, η οποία φρόντισε να κάνει δέκα τηλεφωνήματα ή να δουλέψει με τη γνωστή μέθοδο του ρουλεμάν, ακούς δέκα ανθρώπους να σε διαβεβαιώνουν για την αποκλειστικότητά τους, ζητώντας επιβράβευση. Ακούσαμε λοιπόν από δέκα «αποκλειστικές» φωνές αυτό που ήδη ξέραμε ή θα μπορούσαμε άνετα να υποθέσουμε. Οτι «ενοχλήθηκαν στου Μαξίμου» πληροφορούμενοι πως ο κ. Ρουπακιώτης δήλωσε ότι υπάρχει πεδίο σύγκλισης ανάμεσα στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ για το αντιρατσιστικό και στα «συμπληρωματικά» ή «εκσυγχρονιστικά» άρθρα που κατέβασε άρον άρον η Ν.Δ.
Περισσότερες λεπτομέρειες δεν έγιναν γνωστές. Δεν ξέρουμε λοιπόν αν η ενόχληση σχετίζεται με τον τύπο ή την ουσία, με το ότι δηλαδή ο υπουργός μίλησε χωρίς να πάρει άδεια κατόπιν αιτήσεως ή με το τι ακριβώς είπε, θέλοντας να συγκεράσει τις απόψεις των δύο κυβερνητικών στρατοπέδων. Η αλήθεια είναι πως η «ενόχληση στου Μαξίμου» τυγχάνει παλιό έθιμο, που το τίμησαν όλοι οι πρωθυπουργοί στο πέρασμα του χρόνου. Θαρρείς και νιώθουν Μάξιμοι, αναθέτουν στους εκπροσώπους τους το χρέος να μας πληροφορούν με διαρροές για τη διακύμανση των συναισθημάτων τους: ενόχληση/δυσφορία/θυμός/οργή κ.ο.κ. Και πρέπει έπειτα εμείς να γινόμαστε ερμηνευτές όχι λόγων και απόψεων, αλλά υποτιθέμενων αισθημάτων.
Είναι παράδοξο πάντως να ενοχλούνται οι του Μαξίμου από όσα συμβιβαστικά είπε ο υπουργός και όχι από τους σκληρούς χαρακτηρισμούς του κ. Βενιζέλου για τα νεοδημοκρατικά άρθρα, για την προχειρότητα και την αντιφατικότητά τους. Εστω και παρακινημένος από την αγωνία του να περισώσει το κόμμα του ή να καταστήσει διακριτές τις διαφορές του από τη Ν.Δ., ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί σκληρό και ενίοτε ειρωνικό λεξιλόγιο όταν αναφέρεται στον μείζονα κυβερνητικό εταίρο. Δεν υστερεί ως προς αυτό η ΔΗΜΑΡ, αν και τουλάχιστον ο κ. Ρουπακιώτης, ως στοχοποιηθείς, θα ανέμενε ευλόγως εκδηλωτικότερη τη συμπαράστασή της στο πρόσωπό του. Αλλά φαίνεται πως αυτά προκαλούν μη ανακοινώσιμη δυσφορία στο πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Μακάρι να τους ενοχλούσαν άλλα πράγματα στου Μαξίμου. Για παράδειγμα, οι κατηγορίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την αντιρατσιστική αδράνεια της ελληνικής πολιτείας. Ή οι εις βάρος της καταγγελίες από διεθνείς οργανισμούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και μια και όλες οι ελπίδες ανάκαμψης ξαναφορτώθηκαν στον τουρισμό, υπολογίζουν άραγε οι κυβερνητικοί την πιθανότητα να εκδώσουν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ολλανδία ταξιδιωτική οδηγία, με την οποία να συνιστούν στους έγχρωμους πολίτες τους να αποφεύγουν την Ελλάδα για να μη βρεθούν ξυλοκοπημένοι απ’ όσους αναβιώνουν κάπως ιδιόμορφα τα θέσμια της φιλοξενίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου