Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Μια γενιά παίρνει των ομματιών της

Μια γενιά παίρνει των ομματιών της



Αφιερωμένο στους εμπνευστές και συνομιλητές της τρόικας. Μια γενιά εγκαταλείπει την Ελλάδα, θέλει δεν θέλει. Αυτή είναι η μαρτυρία της:

Μαθητής Λυκείου του Harwood Union High School, στο Μονπελιέ, πρωτεύουσα της πολιτείας Βερμόντ, των ΗΠΑ, στα καναδικά σύνορα, ο Μαξ Γκίννης, λέει στην τοπική «Times Argus»: «Οι γονείς μου ανήκουν σε εκείνη την ομάδα ανθρώπων που έχει επηρεαστεί από την οικονομική αναταραχή στην Ελλάδα. Αυτό με τη σειρά του επηρέασε τη ζωή μου».


Στην αρχή, δεν περνούσε μέρα χωρίς διαδηλώσεις, ειδήσεις για αυτοκτονίες, λέει. Η ατμόσφαιρα της Αθήνας άλλαζε με τα ερημωμένα καφέ και τα κλειστά καταστήματα, με τους άστεγους και τους ζητιάνους να πολλαπλασιάζονται στο δρόμο και τη βία να αυξάνεται. Το γραφείο του πατέρα του και η κλινική της μητέρας του διαρρήχθηκαν.

«Ενιωσα σοκ όταν έγινε διάρρηξη και στο σπίτι μου... έπαψα να νιώθω ασφαλής σε αυτό... Ενιωσα ανυπεράσπιστος, εξαγριωμένος, λυπημένος και φοβισμένος, όλα μαζί, ταυτόχρονα».

Εχασε την επαφή με τους φίλους του, καθώς οι άνεργοι πλέον γονείς τους άλλαζαν σχολεία, η θεία του κι ο ξάδερφός του μετακόμισαν στο σπίτι τους επειδή δεν μπορούσαν να συντηρήσουν πια το δικό τους, ενώ παππούδες και γιαγιάδες με τις συντάξεις περικομμένες άρχισαν να εξαρτώνται από τους γονείς του.

Ο πατέρας του Μαξ αποφάσισε πως δεν θα πλήρωνε το παιδί του τα όποια λάθη των προηγούμενων γενιών, συμπεριλαμβανομένης και της δικής του. Μέσα σε ένα μήνα η οικογένεια μετακόμισε στο Βερμόντ.

«Πριν απ' αυτό ποτέ δεν θα φανταζόμουν εμένα τον σκεπτικιστή σε μια μικρή κοινότητα στο επαρχιακό Βερμόντ. Συχνά αναρωτιόμουν "Γιατί είμαι εδώ; Τι κάνω εγώ εδώ;". Με κάποιον τρόπο έκανα πρόοδο... Ζω σε ένα ασφαλές περιβάλλον για να αναπτυχθώ. Οι γονείς μου δεν είναι πια στρεσαρισμένοι. Πιστεύουν -και ξέρω- πως έχω ευκαιρίες εδώ για το μέλλον μου. Δεν ήταν εύκολο και σκέφτομαι πολύ πώς είναι τα πράγματα για τον κόσμο στην Ελλάδα. Ομως αισθάνομαι τη ζεστασιά και την ειλικρίνεια αυτού εδώ του μέρους. Αυτό είναι το σπίτι μου».

Για την προσαρμογή, Μιχάλης Κοσμίδης.

m.kosmides@eleftherotypia.net 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου