Απέφυγε να αναφερθεί στην ταμπακιέρα ο πρωθυπουργός στην επιστολή του με παραλήπτη τον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη. Ξιφουλκεί απενατίας κατά αριστερών ακτιβιστών για το θέμα της Κικής Δημουλά
Της Αντας Ψαρρά
Απάντησε λοιπόν πολύ ευγενικά ο κ. Σαμαράς στο γράμμα του Νάνου Βαλαωρίτη με πέντε σημεία. Τον εγκαλεί για το ότι του διαφεύγει η τόσο απόλυτη «στηλίτευση από τον ίδιο και το κόμμα του της παρουσίας και των θέσεων της Χ.Α. με τον πιο απερίφραστο τρόπο κι όσο δεν το έχει κάνει κανείς». Συνεχίζει με αναφορές στην αυτοδέσμευσή του για νομοθετικά μέτρα (που πρόσφατα αθέτησε με το πάγωμα του αντιρατσιστικού) αναφερόμενος στο υπάρχον νομικό οπλοστάσιο κατά του ναζισμού ήδη από το 1979.
Απάντηση χωρίς απαντήσεις
Απάντησε λοιπόν πολύ ευγενικά ο κ. Σαμαράς στο γράμμα του Νάνου Βαλαωρίτη με πέντε σημεία. Τον εγκαλεί για το ότι του διαφεύγει η τόσο απόλυτη «στηλίτευση από τον ίδιο και το κόμμα του της παρουσίας και των θέσεων της Χ.Α. με τον πιο απερίφραστο τρόπο κι όσο δεν το έχει κάνει κανείς». Συνεχίζει με αναφορές στην αυτοδέσμευσή του για νομοθετικά μέτρα (που πρόσφατα αθέτησε με το πάγωμα του αντιρατσιστικού) αναφερόμενος στο υπάρχον νομικό οπλοστάσιο κατά του ναζισμού ήδη από το 1979.
Η απομόνωση της χώρας
Ισχυρίζεται ότι αυτό το επαναλαμβάνει ο ίδιος παντού και συνεχώς, ακριβώς για να μην απομονωθεί η χώρα. Επικαλείται τη σημερινή ανακοίνωση της Ν.Δ. για μία και μοναδική πρόταση που υπεβλήθη για να «βελτιώσει και να επικαιροποιήσει (;) το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο» σε ό,τι αφορά τον ναζισμό και το Ολοκαύτωμα. Προσθέτει μάλιστα την «αγωνία» του για να μην προκληθεί διχασμός με αφορμή τον κίνδυνο των νεοναζί. Τέλος, μπαίνει στην «ουσία», δηλαδή στο πρόβλημα της «λαθρομετανάστευσης», που μέχρι τώρα «δεν αντιμετωπίστηκε με αποτέλεσμα να εμφανιστεί ο εφιάλτης των νεοναζί». (Ξανά)υπενθυμίζει ότι ακτιβιστές της Αριστεράς μέσω της «ιδεολογικής τρομοκρατίας» έφτασαν να αποδοκιμάσουν έναν άλλον άνθρωπο του πνεύματος, την Κική Δημουλά. Τελειώνοντας, δηλώνει ότι ο ίδιος θα ενώσει τον ελληνικό λαό για μια Ελλάδα χωρίς νεοναζί.
Για τους παροικούντες όμως την Ιερουσαλήμ υπάρχουν πολλές «ανακρίβειες» στην επιστολή του πρωθυπουργού: Η στηλίτευση είναι κούφια λόγια, όταν περισσεύουν οι πολιτικές πρακτικές των μαζικών εκκαθαρίσεων του κέντρου, των μαζικών εγκλεισμών σε κρατητήρια ακόμα και ανήλικων ασυνόδευτων παιδιών, τα ρατσιστικά εγκλήματα που ποτέ δεν καταγράφονται, σχεδόν ποτέ δεν κρίνονται σαν τέτοια, η ανύπαρκτη νομικά προστασία των θυμάτων, μέχρι του σημείου να απελαύνονται, και η απόλυτη ατιμωρησία των δραστών στη βάση του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.
Η ποινική αντιμετώπιση του ναζισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας είναι ζητούμενα και αυτός είναι ένας από τους λόγους που σύντομα θα βρεθεί ξανά η χώρα υπόλογη στην Ε.Ε. Αν υπήρχε, δεν θα αθωωνόταν για παράδειγμα από το ανώτατο δικαστήριο ο Κ. Πλεύρης για το βιβλίο του κατά των «υπανθρώπων» Εβραίων. Η μισαλλοδοξία όμως έχει κι άλλες όψεις, όπως η συνεχής άρνηση να υπάρχουν χώροι λατρείας για τους μουσουλμάνους ή το να μη γίνονται αξιωματικοί όσοι δεν έχουν ελληνικό αίμα ή να αρνούνται στα παιδιά δεύτερης γενιάς την υπηκοότητα. Οσο για την πρόταση που κατατέθηκε και αφορά αποκλειστικά τα ζητήματα αντισημιτισμού και Ολοκαυτώματος, ας όψεται η επίσκεψη του ΥΠΕΞ στο Ισραήλ και τα αυστηρά μηνύματα από εκεί.
Η θεωρία των άκρων
Διαφεύγει ακόμα στον κ. Σαμαρά ότι το ναζιστικό μόρφωμα υπήρχε πολύ νωρίτερα από το κύμα μεταναστών, απλά τότε δεν του έκαναν «like» οι ψηφοφόροι, που χρόνια τώρα βομβαρδίζονται για την εγκληματικότητα των μεταναστών, τους εθνικιστικούς παροξυσμούς των συλλαλητηρίων και όλα τα άλλα συναφή για τα οποία γράφει σχεδόν καθημερινά και επί χρόνια το σύνολο των επιτελικών πρωθυπουργικών συμβούλων.
Τέλος, εκεί που ακόμα και ο κάτοικος των ΗΠΑ διαρρηγνύει τα ιμάτιά του, είναι η αποστροφή του κ. Σαμαρά για την αποφυγή του διχασμού. Μα η προσφιλής του θεωρία, των δύο άκρων, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την εδραίωση ενός σύγχρονου διχασμού που μάλιστα είναι ετεροβαρής, την ώρα που στηλιτεύοντας τη Χ.Α. γράφει για ακτιβιστές αριστερούς, για ιδεολογική τρομοκρατία και για την Κική Δημουλά και όχι φυσικά για τη Μαρία Ρεπούση που έγινε ο απόλυτος στόχος των ρατσιστών, των μισαλλόδοξων και των σεξιστών σε όλο το φάσμα του συντηρητικού κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου