Το ανάστημα του Κυριάκου Μητσοτάκη
cynical
Η κωλυσιεργία της συγκυβέρνησης εδώ και αρκετά χρόνια ώστε να προβεί σε μαζικές απολύσεις ΔΥ δείχνει πόσο δύσκολο είναι να το κατορθώσει, όχι γιατί δεν το επιθυμεί αλλά γιατί όπως και να το κάνουμε ακόμα και η ίδια αισθάνεται, έστω και ακροθιγώς, την ανατριχίλα που η πράξη αυτή εγείρει. Όσο και χοντρόπετση και χορτασμένη από τα οφέλη που μέρος της κοινωνικής αυτής μερίδας τής απέφερε στα 40 και βάλε χρόνια της θητείας της, κάπου διστάζει να το πράξει έτσι στην ψύχρα. Εκεί που το αποτόλμησε, στην ΕΡΤ, έφαγε τα μούτρα της. Γιαυτό και προσπαθεί καιρό τώρα να διεγείρει τον κοινωνικό αυτοματισμό και την ανθρωποφαγία των εν ενεργεία ανέργων εναντίον των μελλοντικών, και γιαυτό άλλωστε εφευρίσκει και το χρυσό χάπι της αναπλήρωσης των απολυμένων ΔΥ από άλλους αξιοκρατικότερους, άσχετο αν ουδεμία γραπτή και νομοθετημένη τέτοια δέσμευση υπάρχει, και ούτε πρόκειται άλλωστε, να υπάρξει, άσχετο επίσης κι αν οι περισσότεροι ΔΥ την σήμερον ημέραν είναι ήδη αξιολογημένοι μέσω του ΑΣΕΠ, για την ευθυκρισία του οποίου, εισέτι, δεν έχουν διατυπωθεί ενστάσεις. Αν και κανείς δεν ξέρει μέχρι αύριο, όταν η συγκυβέρνηση θα έχει ξεμείνει από επικοινωνιακές ντρίπλες.Μετά την «αποτυχία» ενός ακόμα υπουργού, του Μανιτάκη εν προκειμένω, στο να υποδυθεί με επάρκεια το ρόλο του δημίου, η συγκυβέρνηση βρίσκει στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη τον κατ’ αυτήν καταλληλότερο.
Μπορεί η φύση να έδωσε ανάστημα στον κ. Μητσοτάκη Jr., δεν του έδωσε όμως αυτό που ονομάζεται Ηθικό Ανάστημα, και τούτο όχι γιατί ο ίδιος έχει αμέσως, απ’ όσο γνωρίζουμε, εμπλακεί στο στήσιμο του πελατειακού κράτους, αλλά διότι εμμέσως πλην σαφώς δρέπει τους καρπούς του. Διότι, είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο κ. Μητσοτάκης Jr., ουδέποτε θα είχε δει φως πολιτικόν και δη υπουργικόν, αν ο πατέρας του δεν είχε φροντίσει να του στρώσει, όπως και στα υπόλοιπα, μέχρι τρίτης γενιάς, πρόσωπα της οικογενείας του, το κόκκινο χαλί της εξουσίας, που όπως και να το κάνουμε είναι κι αυτή κρατικοδίαιτη. Και το με ποιο τρόπο στρώθηκε το μακρύ αυτό χαλί που διαπερνάει το χρόνο σε μήκος πολλών δεκαετιών, δεν χρειάζεται καν να το συνοψίσουμε.
Είναι φυσικό κανείς να αναρωτηθεί γιατί ο κ. Μητσοτάκης Jr., μετά από μια δεκαετή καριέρα στον ιδιωτικό τομέα, που τόσο πολύ εξυμνήθηκε από τη φαμίλια του, αποφάσισε να κάνει τη στροφή και να επιδιώξει την άκοπη και πλουσιοπάροχη σίτισή του από το δημόσιο πρυτανείο, το οποίο τόσο πολύ συκοφαντήθηκε επίσης από την ίδια. Δεν υπάρχει καμιά ευλογοφανής εξήγηση γιαυτό, παρά η ευνοήτως αντιληπτή: ότι ο κ. Μητσοτάκης Jr., απλά «τρούπωσε» εκεί όπου ο πατέρας του έσκαβε με επιμέλεια τόσα χρόνια, βαφτίζοντας, παντρεύοντας και διορίζοντας. Και η αδελφή του επίσης, σαν άξια κληρονόμος των τεχνικών της διαιώνισης των πολιτικών τζακιών.
Αν ο κ. Μητσοτάκης Jr., επιθυμεί να καλύψει τη ζητούμενη ταρίφα κεφαλών κάτω από το κίβδηλο πέπλο της αξιοκρατίας, ίσως θα έπρεπε πρώτα να ρωτήσει την ευνουχισμένη του συνείδηση και ν’ αναρωτηθεί για το πόσες άραγε ήταν οι κεφαλές εκείνες που τον έφεραν στην θέση και τα πλούτη που τώρα κατέχει. Κι ας κάτσει να κάνει την αριθμητική και τον απολογισμό, και αν έχει αξιοπρέπεια ας αποχωρήσει και ας επιστρέψει στο χώρο που θεωρεί ως μέγιστο προσόν του ότι τον υπηρέτησε για δέκα συναπτά έτη.
Και δεν είναι ο μοναδικός. Μόνο στο υπουργικό συμβούλιο σιτίζονται έξι γιοι, θυγατέρες και ανιψιοί, παλαιών πατρόνων και επάξιων θεραπόντων του πελατειακού συστήματος που τώρα ήρθε και τους βρώμησε: Κεδίκογλου, γιος και ανιψιός, Γεννηματά, Κεφαλογιάννη, Βαρβιτσιώτης.
Δεν είναι το ψωμί που λείπει αυτές τις μέρες απ’ το τραπέζι. Είναι η δικαιοσύνη που λείπει και η τιμωρία όλων αυτών, αυτουργών και ευνοημένων απογόνων, που συνεχίζουν να ποζάρουν προκλητικά, περιφέροντας και επιβάλλοντας αλαζονικά τις ατσαλάκωτες μούρες τους, στις μούρες μας και τις τύχες μας.
Και όσο η δικαιοσύνη θα προσπερνά τόσο το φίδι θα γεννά αυγά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου