Όταν η ανεργία των νέων εκτινάσσεται στο 65%, μια ολόκληρη γενιά καταδικάζεται να ζει χωρίς προοπτική και μια ολόκληρη χώρα χωρίς μέλλον. Η ανεργία δεν είναι φυσικό φαινόμενο, προκύπτει από τις πολιτικές της ακραίας "ανταγωνιστικής λιτότητας" που επιβάλλει η Γερμανία στον ευρωπαϊκό Νότο. Το γερμανικό μοντέλο βασίζεται στην κλοπή των αποταμιεύσεων του Νότου, τον τελευταίο καιρό μάλιστα με την απειλή του κουρέματος των καταθέσεων. Επιπλέον, το γερμανικό μοντέλο "κλέβει" και τη νεολαία των χωρών του Νότου, επιβάλλοντας ως "λύση" για την ανεργία τη μετανάστευση των μορφωμένων νέων. Στεγνή από κεφάλαια, απορφανισμένη απ' τα παιδιά της, η οικονομία του ευρωπαϊκού Νότου βυθίζεται στο "success story" της ύφεσης. Χωρίς ορατή ελπίδα, εφόσον συνεχίζεται η πολιτική των Μνημονίων.

Με τον τρόπο αυτό, συντελείται βίαιη υποτίμηση της εργασίας. Όχι μόνο γιατί η ανεργία λειτουργεί ως μηχανισμός υποτίμησης των μισθών στις χώρες του Νότου, αλλά επίσης γιατί η μετανάστευση πιέζει τους μισθούς και τις παροχές στις χώρες υποδοχής του Βορρά.

Οι μνημονιακοί προπαγανδιστές παπαγαλίζουν την αρχή σύμφωνα με την οποία "η ανάπτυξη θα στηριχτεί στην καινοτομία". Χωρίς όμως το μορφωμένο εργατικό δυναμικό, τι είδους καινοτομία μπορεί να υπάρξει; Στη δεκαετία του '60, η Γερμανία συνετέλεσε ώστε να ιδρυθούν στην Ελλάδα οι σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ προκειμένου να επιμορφωθεί το διαμορφούμενο τότε μεταναστευτικό ρεύμα των γκασταρμπάιτερ, όπως εύστοχα μας υπενθύμισε ο δημοσιογράφος Κ. Καλίτσης σε άρθρο του στην κυριακάτικη "Καθημερινή". 
Τώρα ο ευρωπαϊκός Νότος στέλνει εργατικό δυναμικό υψηλής μόρφωσης, στερούμενος μιας επένδυσης που κόστισε ακριβά και θα κοστίσει ακριβότερα και σε πολλά επίπεδα τα αμέσως επόμενα χρόνια. Μια κοινωνία με λιγότερους νέους, με αποψιλωμένη την επιστημονική κοινότητα θα ανακάμψει δυσκολότερα, αφού μάλιστα περάσει και μέσα από παρατεταμένη πολιτισμική μετάλλαξη. Το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα θα υποβαθμιστεί σε σχολείο μειωμένων προσδοκιών, θα ανακοπεί η κοινωνική κινητικότητα, θα δημιουργηθούν συνθήκες μεγέθυνσης του κοινωνικού περιθωρίου, όταν εκτός σχολείου η κατευθυνόμενη σχολική αποτυχία θα συναντηθεί με την ανεργία. Πώς θα αντιστραφεί η εξέλιξη της μαζικής μετακίνησης, κυρίως νέων, όταν στα χρόνια του Μνημονίου αυξήθηκε η μετανάστευση από την Ελλάδα προς τη Γερμανία κατά 300%;

Είναι προφανές ότι η περιβόητη "κινητικότητα εργασίας", στην οποία η Κομισιόν εναποθέτει όλα τα "σχέδια" κατά της ανεργίας, ισοδυναμεί με εκμετάλλευση των ασθενέστερων από τις πλουσιότερες χώρες. Αυτό το χάσμα, αν βαθύνει, θα συμπαρασύρει στην κοινωνική αποδιάρθρωση και τις πλούσιες χώρες. Δεν υπάρχει "υγειονομική ζώνη" σε μια Ευρώπη που δυναστεύεται από τη λιτότητα. Και η απάντηση δεν μπορεί παρά να προέλθει από την πολιτική ανατροπή, που θα σπάσει τον φαύλο κύκλο λιτότητα - ανεργία - κοινωνική καταστροφή. Αυτή θα είναι και η δύναμη της νέας γενιάς μαζί με την Αριστερά!

Αν.Σεβ.