Καμιά αλλαγή στο πελατειακό κράτος

Καμιά αλλαγή στο πελατειακό κράτος

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ

Σε συνέντευξή του στη «Real News», ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, παραδέχθηκε πως «οι απολύσεις δεν γίνονται ούτε για δημοσιονομικό όφελος ούτε για μείωση των υπαλλήλων του Δημοσίου, αλλά για την αναβάθμιση του δημόσιου τομέα», προσθέτοντας ότι για τις 15.000 απολύσεις θα γίνουν άλλες τόσες προσλήψεις.

 Με αυτή την παραδοχή διαμήνυσε πως «αν δεν γίνουν οι απολύσεις, αν δεν προχωρήσει η κινητικότητα και η διαθεσιμότητα στους χρόνους που έχουν συμφωνηθεί, δεν πρόκειται ούτε καν να πάρουμε τις επόμενες δόσεις».

Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με δύο ξεχωριστά ζητήματα. Γιατί αν ισχύει πως με τις απολύσεις επιτυγχάνεται η αναβάθμιση του δημόσιου τομέα, τότε η τρόικα, που έχει θέσει ως προτεραιότητα του προγράμματος τη δημοσιονομική προσαρμογή, έχει δίκιο να απειλεί με διακοπή της χρηματοδότησης της χώρας.

Αν, όμως, το μόνο που επιτυγχάνεται με τις απολύσεις είναι η αναστάτωση της λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών και η μείωση της αποτελεσματικότητάς τους, η τρομοκρατία των εργαζομένων και η μείωση του κόστους μισθοδοσίας (καθώς οι νέοι που ενδεχομένως προσληφθούν θα έχουν πολύ χαμηλότερες αμοιβές), τότε η απειλή της τρόικας αποτελεί ωμό εκβιασμό, στον οποίο ενέδωσε απροσχημάτιστα η κυβέρνηση.

Βεβαίως, ο υπουργός Οικονομικών έχει δίκιο πως «η κινητικότητα δεν σημαίνει και αυτομάτως απολύσεις», όμως αποτελεί τον προθάλαμο των απολύσεων, ενώ καλλιεργεί κλίμα ανασφάλειας, φοβίας και ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων για το ποιος θα επιβιώσει εργασιακά. Κι ενώ είναι σωστό πως χρειάζεται επαναξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων -εξαιτίας της με πολιτικά και πελατειακά κριτήρια επιλογής σημαντικού μέρους αυτών- με ορθολογική κατανομή προσωπικού και συστηματικό έλεγχο της απόδοσής τους, η καταπολέμηση ωστόσο της ανικανότητας, της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς δεν ξεκινά από τα κάτω αλλά από την κορυφή της δημόσιας διοίκησης και του πολιτικού συστήματος που, αν και η πεμπτουσία του πελατειακού κράτους, δυστυχώς παραμένει απρόσβλητη σε κάθε είδους αλλαγή.

Ομως οι απολύσεις γίνονται και για ακόμη ένα σοβαρότερο λόγο, που φαίνεται να διαφεύγει στον υπουργό αλλά όχι και στους τροϊκανούς. Γιατί, όπως φάνηκε και στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα, το αίτημα της τρόικας είναι η γενίκευση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με παράλληλη απελευθέρωσή τους, μείωση των μισθών και των εργοδοτικών εισφορών και προώθηση ακόμη πιο ελαστικών σχέσεων εργασίας. Και είναι γνωστό πως απ' όταν ξεκίνησε η εφαρμογή του Μνημονίου ο δημόσιος τομέας με τις περικοπές δαπανών (μισθών, συντάξεων, επιδομάτων) και τη μείωση του προσωπικού του υπήρξε ο πολιορκητικός κριός για την κατεδάφιση των εργασιακών κεκτημένων και τη μείωση του βιοτικού επιπέδου του εργαζόμενου πληθυσμού.

Είναι προφανές πως, αφού με αφετηρία τη μείωση των δημόσιων κι εξωτερικών ελλειμμάτων διέλυσαν το μεγαλύτερο μέρος της πραγματικής οικονομίας κι εκτίναξαν την ανεργία στο 27%, τώρα εκτιμούν πως οποιαδήποτε ανασυγκρότηση της οικονομίας κι απορρόφηση της μαζικής ανεργίας προϋποθέτουν μισθούς πείνας. Απολύουν λοιπόν για να μειώσουν κι άλλο τους μισθούς ώστε να επαναπροσλάβουν... μελλοντικά με διευρυμένα τα περιθώρια κέρδους για κάθε επίδοξο επενδυτή. 

 http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=379313