Για έναν αριστερό Δήμο Θεσσαλονίκης
Τσαουσίδης Κλέαρχος
Πέρσι τον Σεπτέμβρη έγραφα: «Να δούμε έγκαιρα τις δημοτικές εκλογές».
Και ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον κόμμα εξουσίας και μια ενδεχόμενη άνοδός του στην κυβέρνηση θα πρέπει να συνοδευτεί από τουλάχιστον φιλικές αυτοδιοικητικές πλειοψηφίες στις περιφέρειες και τους κεντρικούς δήμους». Ισχύει και σήμερα το ίδιο;
Μεσολάβησαν πολλά, με κυριότερο ανασχετικό των σχεδιασμών -αλλά άκρως αναγκαίο- το Συνέδριο.
Τώρα, μόλις δέκα μήνες πριν από τις εκλογές του 2014, που θα γίνουν για πρώτη φορά τον Ιούνη (ενδεχομένως μαζί με τις ευρωεκλογές), ο χρόνος δεν επαρκεί για να αναδειχτεί στους μεγάλους δήμους μια μη προβεβλημένη υποψηφιότητα στελέχους ή κοινά αποδεκτού και από άλλες δυνάμεις προσώπου.
Υπάρχει ο κίνδυνος μιας βιαστικής προσέγγισης και επιλογής που ούτε από τα οργανωμένα κύτταρα των τοπικών κοινωνιών θα έχει προκύψει ούτε θα είναι σε θέση να εγγυηθεί τη ριζική ανατροπή στους δήμους.
Η περίπτωση της Θεσσαλονίκης βγάζει μάτι: η υποτιθέμενη ακηδεμόνευτη και ανεξάρτητη παράταξη με επικεφαλής τον Γιάννη Μπουτάρη έγινε χαλί για να περάσουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις τα όσα ο ίδιος κατήγγειλλε πάντα στην εμφάνισή τους και στήριζε στη συνέχεια με προκλητική απάθεια. Η στάση της παράταξης Μπουτάρη σε δυο τελευταίες κρίσιμες εξελίξεις ήταν χαρακτηριστική: η αποδοχή της απόλυσης των δημοτικών αστυνομικών και η καταδίκη του πραξικοπήματος στην ΕΡΤ, που μεταβλήθηκε τάχιστα σε ψήφισμα για τη μετατροπή της ημιαυτόνομης ΕΡΤ3 από κλιμάκιο (γραφείο ανταπόκρισης δηλαδή) σε βραχίονα (αγνώστων λοιπών στοιχείων)!
Το ΠΑΣΟΚ είν' εδώ
Ο ανατριχιαστικός «ρεαλισμός» της διοίκησης Μπουτάρη δείχνει ότι το πνεύμα του ΠΑΣΟΚ επικρατεί πλήρως, με την ολόθερμη έως αμήχανη στήριξη στελεχών άλλοτε της Αριστεράς (και εν συνεχεία ΔΗΜ.ΑΡ.) που είχαν δώσει και το άλλο άρωμα στο εγχείρημα.
Τώρα, δυο δρόμοι κουβεντιάζονται για να κερδηθεί ο χρόνος που χάθηκε.
Ο πρώτος είναι απλός και εγγυάται, αν δεν επαναληφθεί η αθλιότητα του 2010, την ισχυρή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη και τη μεγάλη πιθανότητα τελικής νίκης στον δεύτερο γύρο. Η μετάδοση των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου από τη Δημοτική Τηλεόραση (από τα πιο θετικά μέτρα της διοίκησης Μπουτάρη) κατέδειξε ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπως προβάλλονταν από τον μοναδικό του σύμβουλο, είτε συγκέντρωναν την πλειοψηφία (κυρίως σε μέτρα κοινωνικής πολιτικής ή αλλαγής της ιδεολογικής κατεύθυνσης του Δήμου) είτε άνοιγαν τον δρόμο για συγκλίσεις επ' ωφελεία των δημοτών. Και ο Τρ. Μηταφίδης αποτελεί σήμερα σημείο αναφοράς όλων των δημοτών που συνωστίζονται στις υπηρεσίες γυρεύοντας το δίκιο τους.
Η αντίδραση στο ξεπούλημα της ΕΥΑΘ (που πριν από λίγο καιρό συγκέντρωνε την υποστήριξη μόνο του ΣΥΡΙΖΑ), η αποδοτική νομική υποστήριξη υπαλλήλων και εργατών του Δήμου που η κεντρική κυβέρνηση πετούσε στον δρόμο είναι δύο μόνο από τις δεκάδες θέσεις που υιοθέτησε η πλειοψηφία όταν ακόμη δεν είχε στεριώσει το τρικομματικό κυβερνητικό τέρας. Αν στο πλάι αυτού του έμπειρου και δοκιμασμένου στελέχους στοιχηθούν και άλλοι ικανοί δημότες, είναι βέβαιο ότι το αποτέλεσμα, ασχέτως μεθοδεύσεων (π.χ. στήριξη Μπουτάρη από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ με ερωτηματικό για τη ΔΗΜ.ΑΡ.), θα είναι θετικό για την Αριστερά.
Με ποιους συμμάχους;
Ο δεύτερος δρόμος είναι η επιλογή άλλου προσώπου, προβεβλημένου στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης, και η υποστήριξή του όχι μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από άλλες δυνάμεις. Το απλό ερώτημα που αδυνατίζει αμέσως αυτήν την εκδοχή, είναι: Ποιες μπορεί να είναι οι άλλες δυνάμεις; Εκτός των Οικολόγων (που έχουν πρόβλημα με τον σημερινό εκπρόσωπό τους στον δήμο), ούτε το ΠΑΣΟΚ (που όσο εξαερώνεται τόσο πιο πολύ κηδεμονεύεται από τον κ. Βενιζέλο), ούτε η ΔΗΜ.ΑΡ. (με εξαίρεση κάποια τοπικά της στελέχη) είναι δυνατόν να συμπαραταχθούν, εκτός κι αν συμβούν κοσμογονικές αλλαγές και οι φορείς αυτοί αλλάξουν το απεχθές τους πρόσωπο και ξαναστραφούν προς την κοινωνία.
Το ΚΚΕ μπορεί να αποτελεί ενδεχόμενο σύμμαχο στις δεήσεις και τα όνειρα κάποιων, αλλά είναι βέβαιο ότι θα είναι απέναντι. Άρα;
Ορισμένοι ρίχνουν εσχάτως στη δημοσιογραφική πιάτσα ονόματα που είτε προέρχονται «από την κοιλιά τους» είτε απηχούν τις φιλοδοξίες ατόμων που θεωρούν την πανεπιστημιακή, π.χ., καριέρα τους σαν εγγύηση ανωτερότητας απέναντι στους πληβείους. Τα άτομα αυτά, που προκύπτουν από πολιτικές συναινέσεις τουλάχιστον αξιοπερίεργες, έχουν απήχηση σε λίγες δεκάδες άτομα.
Η πρόκληση για κόκκινους δήμους είναι πιο εφικτή από ποτέ, αρκεί να αρχίσουν αμέσως οι οργανώσεις να συζητούν την καλύτερη επιλογή χωρίς να μπερδεύουν την αυτοδιοίκηση με το ευρώ. Αν δεν το πετύχουμε, δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία. Ενεδρεύει το μαύρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου