Kαλούμε τη Βουλή, να αποσύρει την εμπιστοσύνη της προς την κυβέρνηση, πρώτον, λόγω της καταφανούς δυσαρμονίας ανάμεσα στην πολιτική που ασκεί και τις ανάγκες τις κοινωνίας, δεύτερον, λόγω της έντονης αντίθεσης της κοινωνίας προς την πολιτική αυτή και, τρίτον, λόγω των επικίνδυνων και διαρκών παραβιάσεων της δημοκρατικής νομιμότητας.

Ασκούμε αυτό το δικαίωμα με αφορμή τα γεγονότα που συνέβησαν στην ΕΡΤ, αλλά και για τους γενικότερους λόγους που ανέφερα. Αποφασίσαμε να κάνουμε χρήση της δυνατότητας που μας δίνει επίσης το Σύνταγμα και ο κανονισμός της Βουλής, γιατί ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν διαθέτουμε άλλο τρόπο για να υποχρεώσουμε τον πρωθυπουργό της χώρας να έρθει στο Κοινοβούλιο και να απαντήσει σε εύλογα ερωτήματα.

Απουσία πρωθυπουργού

Ο Αντ. Σαμαράς αποτελεί τον πρώτο πρωθυπουργό, ο οποίος δεν έχει απαντήσει σε κανένα ερώτημα βουλευτή. Ακόμα και σε προτάσεις που έχουμε κάνει για προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, κωλυσιεργεί και δεν εμφανίζεται.
Η πρωτοβουλία μας δεν συνιστά μόνο συνταγματικό δικαίωμα, αλλά και πράξη δημοκρατικής ευθύνης, διότι θα επιτρέψει σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, να τοποθετηθούν για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Πώς θα απαλλαγούμε από τα Μνημόνια και τις συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής; Πώς θα ανατρέψουμε την εξαθλίωση, την υποτιμημένη ζωή των ανθρώπων; Πώς θα απαντήσουμε στη διογκούμενη ανθρωπιστική κρίση; Πώς θα υπερασπιστούμε τη δημοκρατία από τον φασισμό, αλλά και από ενέργειες που την υπονομεύουν; Πώς θα θέσουμε τις βάσεις για τη μετάβαση από τα Μνημόνια και τη λιτότητα στις μεταρρυθμίσεις, που είχε ανάγκη η κοινωνία ακόμα και πριν από τα Μνημόνια, που δεκαετίες έθετε η Αριστερά σε ώτα μη ακουόντων;

Κυβέρνηση της Αριστεράς, ανοικτή σε πατριωτικές δυνάμεις

Η συζήτηση αυτή θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να διατυπώσει τις προτάσεις του και, ως μελλοντική κυβέρνηση, να ακούσει τις δικές σας προτάσεις. Διότι, η επόμενη κυβέρνηση βεβαίως θα είναι κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά θα είναι και κυβέρνηση ανοιχτή σε όσες τις δημοκρατικές, δημιουργικές, πατριωτικές δυνάμεις της κοινωνίας, σε όλες και όσους θελήσουν να συμμετάσχουν στην τιτάνια προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από αυτήν την κρίση, αλλά και για να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα παραγωγική και μια κοινωνία αλληλεγγύης.
Η κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας είναι δικαίωμα, αλλά και πολιτικό και ηθικό χρέος μας.
Πρώτον, διότι η κυβέρνηση φέρνει σε δεινή θέση και απόγνωση ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας. Αποδεικνύεται από την έκθεση του παγκόσμιου Ερυθρού Σταυρού, την προκαταρκτική έκθεση του ΟΗΕ, την έκθεση του επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα Μούιζνιεκς.
Δεύτερον, για τις διαρκείς παραβιάσεις της δημοκρατικής νομιμότητας και το γεγονός ότι η κυβέρνηση δημιουργεί κινδύνους για τη δημοκρατία και τη λειτουργία των θεσμών. Εκθέσεις του Οργανισμού DEMOS, του OCD, του ΟΟΣΑ διαπιστώνουν υποχώρηση της δημοκρατίας.

Αέρας κοπανιστός ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα

Τρίτον, διότι όσο παραμένει η κυβέρνηση θα λαμβάνονται και νέα μέτρα. Οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα είναι αέρας κοπανιστός, διότι έχει αποδεχθεί τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος 2,8% το 2014 και 4,1% το 2015.
Όταν δεσμεύεστε στους ξένους ότι θα πετύχετε πλεόνασμα σε συνθήκες ύφεσης, όχι μόνο τους μισθούς θα εξανεμίσετε, όχι μόνο την πρώτη κατοικία θα πάρετε, αλλά σε ό,τι μπορέσετε θα βάλετε χέρι. Είναι θέμα κοινής λογικής. Μια οικονομία σε ύφεση δεν παράγει πρωτογενή πλεονάσματα πάρα μόνο συρρικνώνοντας ζωτικές ανάγκες των ανθρώπων και θέτοντας σε αμφιβολία την αναπαραγωγή και τη συνέχεια της κοινωνίας.
Η κυβέρνηση δεν καταστρέφει απλώς το παρόν. Καταστρέφει τις δυνατότητες της μελλοντικής ανάπτυξης. Με ποια δημογραφικά στοιχεία θα πετύχουμε την ανάπτυξη στο μέλλον; Με ποιο ανθρώπινο δυναμικό όταν φεύγουν οι επιστήμονές μας στο εξωτερικό; Με ποια μικρή ευέλικτη παραγωγική επιχείρηση όταν η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα διαλύεται και πολλές από τις μεγάλες εταιρείες φεύγουν στο εξωτερικό;
Θυμάται κανείς για ποια ανταγωνιστικότητα μας μιλήσατε όταν άρχιζε το πρόγραμμα; Μας λέγατε ότι θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα με τη μείωση των μισθών. Πού είναι οι εξαγωγές σήμερα; Οι εξαγωγές σήμερα είναι κάτω από το επίπεδο του 2008.

Κυβέρνηση χωρίς κύρος στο εξωτερικό

Τέταρτον, διότι δεν έχει τη βούληση, τις προϋποθέσεις και το κύρος να διαπραγματευθεί και να διεκδικήσει στοιχειώδη δικαιώματα με βάση το συμφέρον συνολικά της κοινωνίας.
Δεν έχει τη βούληση, διότι συγκροτήθηκε πάνω στην υποταγή, πάνω στο "Συγγνώμη" του Α. Σαμαρά για τις προηγούμενες αντιμνημονιακές του θέσεις.
Δεν έχει τις προϋποθέσεις, διότι για να μπορείς να διαπραγματευτείς πρέπει να έχεις, να πιστεύεις σε μια άλλη πολιτική. Η κυβέρνηση πιστεύει στο Μνημόνιο. Πώς μπορεί να αντισταθεί στις ιδιωτικοποιήσεις, αφού η ιδεολογία της είναι η μονοκαλλιέργεια του ιδιωτικού; Δεν θέλει ούτε δημόσιο ούτε κοινωνικό τομέα της οικονομίας. Θέλει μόνο ιδιωτικό. Δεν χρειάζεται σχέδιο, δεν χρειάζονται δημόσιες πολιτικές.
Επίσης, δεν έχει κύρος. Μπορεί μια κυβέρνηση να διαπραγματευθεί όταν δεν έχει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού; Φοβούμαι, όμως, ότι τώρα πια ούτε στο εξωτερικό έχει κύρος. Θεωρείται μέρος του ολιγαρχικού συστήματος που πρέπει να αλλάξει. Θεωρείται πλέον μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
Είναι θέμα εθνικής ευθύνης, λοιπόν, να επιτρέψει η κυβέρνηση αυτή στην κοινωνία να αποκτήσει μια αξιόπιστη, δημοκρατική και με κύρος κυβέρνηση, για να μπορέσει να βάλει φραγμό στον κατήφορο και τις βάσεις για μια άλλη πορεία.
Αποτελεί κοινό τόπο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ότι ο μόνος δρόμος για να έχουμε μια τέτοια κυβέρνηση είναι μέσω του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πολιτική δύναμη, η οποία έχει τις προϋποθέσεις που της επιτρέπουν ακριβώς να ανακτήσει, προς όφελος της δημοκρατίας και της πολιτικής, την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Και στηριζόμενη ακριβώς στην κοινωνία, στον λαό, στα λαϊκά κινήματα, θα μπορέσει να διεκδικήσει μια βιώσιμη θέση της χώρας μας στο πλαίσιο της Ευρώπης και να αρχίσει να υλοποιείται ένα πρόγραμμα ριζικών μεταρρυθμίσεων με το οποίο θα καλύψουμε εκκρεμότητες που αρχίζουν από την εποχή του Τρικούπη μέχρι νέες ανάγκες και νέους θεσμούς που μας έρχονται από το παρόν και το μέλλον.

Μνημόνια: Η Βουλή αποφασίζει

Μας ρωτάνε πώς θα ακυρώσουμε τα Μνημόνια. Μα, δεν θα ακυρώσουμε εμείς τα Μνημόνια. Ο λαός θα τα ακυρώσει με την ψήφο του και η κυβέρνηση, η οποία θα προκύψει, θα υλοποιήσει τη θέληση του λαού.
Εμείς δεχόμαστε τη συνέχεια του ελληνικού κράτους, αλλά όχι τη συνέχεια της πολιτικής. Όλα τα κράτη αλλάζουν πολιτική. Η πολιτική Ομπάμα είναι διαφορετική από την πολιτική Μπους.
Βουλή που ψηφίζει νόμους, ακυρώνει και νόμους. Αυτό είναι το δόγμα μας. Δεν είναι δυνατόν να συζητάμε υπεύθυνα, δημοκρατικά πώς θα ακυρώσει η Βουλή ένα νόμο, τον οποίο η ίδια ψήφισε.

Οι δύο στόχοι για το χρέος

Τι θα κάνουμε με το χρέος; Το αυτονόητο. Αυτό που προτείνει σε έκθεσή του το ΔΝΤ για όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Ή θα διαγράψεις χρέος ή θα βάλεις φόρο στην περιουσία ή θα έχεις πληθωριστική ανάπτυξη. Και δεν τις λέμε μόνο εδώ. Τις λέμε και σε εκείνους, όποτε τους βλέπουμε. Τις λέμε δημόσια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει διγλωσσία.
Έχουμε δύο στόχους:
Πρώτον, όσο η ελληνική οικονομία είναι σε ύφεση ή σε μη βιώσιμη ανάπτυξη, δεν μπορεί και δεν πρέπει να πληρώσει ούτε ένα ευρώ, ούτε για τόκους, ούτε για χρεωλύσια. Θα το πετύχουμε αυτό με μορατόριουμ; Θα το πετύχουμε με διαγραφές; Εμάς μας ενδιαφέρει το τελικό αποτέλεσμα. Και είναι αυτό.
Δεύτερον, να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές όσο γίνεται μικρότερα βάρη, μικρότερο χρέος.

Αγώνας μέχρι να κερδίσουμε τους στόχους μας

Περιφέρονται ορισμένοι και εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ εάν έχει προτάσεις. Μήπως είναι καιρός να σοβαρευτούμε; Μήπως είναι καιρός να σταματήσετε να ονομάζετε "μη πρόταση" τη μόνη πρόταση;
Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει πρόταση πέραν εκείνης του Μνημονίου. Και για τις πρώτες μέρες έχουμε πρόταση και για τους πρώτους μήνες και για τα πρώτα χρόνια.
Μας ρωτούν για τις δυσκολίες. Έχουμε πλήρη επίγνωση. Κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει μια κυβέρνηση και μια ευκαιρία με την οποία ο απλός κόσμος θα εκπροσωπηθεί στη νομοθετική εξουσία και στην εκτελεστική εξουσία, εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις. Ξέρουμε ότι υπάρχουν κατεστημένα συμφέροντα που δεν θέλουν να συμβεί αυτό. Δεν θέλουν ο λαός να συμμετέχει. Δεν θέλουν οι ανάγκες της κοινωνίας να είναι το επίδικο.
Η σύντομη απάντηση είναι η εξής: Όταν έχεις ένα στόχο και πιστεύεις σε αυτόν, παλεύεις μέχρι να τον κερδίσεις.
Εμείς αυτό κάναμε σε όλη τη ζωή μας, αυτό κάνουμε και τώρα και αυτό καλούμε και τον ελληνικό λαό να κάνει. Αγώνα μέχρι να κερδίσουμε τους στόχους μας, διότι είναι σωστοί και δίκαιοι!