Καπηλική προπέτεια
Του Παντελή Μπουκάλα
Το έχουν από παλιά το χούι στο ΠΑΣΟΚ, από τον καιρό που επικεφαλής του προπαγανδιστικού μηχανισμού τους ήταν ο κ. Λαλιώτης, να επιχειρούν να σφετεριστούν πράγματα ξένα. Και αντίπαλά τους ακόμα, εχθρικά. Το συνηθίζουν να αθροίζουν τα μη αθροίσιμα και μη αθροιστέα και να χρησιμοποιούν το κόμμα τους σαν Μεγάλο Μύλο, που, ακαταπόνητος και ακόρεστος, κονιορτοποιεί τα πάντα για να τους δώσει χρώμα πράσινο και σχήμα ημιηλιακό.
Συνηθίζουν επίσης, ακόμα και τώρα που πληρώνοντας το πολιτικό τους φταίξιμο ασθμαίνουν σε μονοψήφια ποσοστά, να ταυτίζουν την κομματική τους ιστορία με τη συνολική ιστορία της Ελλάδας. Και όχι μόνο της νεότερης. Δεν πάνε πολλά χρόνια που το προεκλογικό βιντεάκι τους εμφάνιζε μια φωτογραφική ακολουθία προσωπικοτήτων (από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο έως το ’21, τον Ελ. Βενιζέλο και τον Σεφέρη), η οποία κατέληγε, ντετερμινιστικώ δικαίω, στον Ανδρέα Παπανδρέου, ως ιδεολογικό και πνευματικό εξαγόμενο τριών χιλιετιών.
Εν όψει της επετείου του Πολυτεχνείου, η Νεολαία ΠΑΣΟΚ τύπωσε μια αφίσα όπου, κάτω από ένα τυπικά ανδρεοπαπανδρεϊκό σλόγκαν, βλέπουμε τέσσερις βιαιοθάνατους-πολιτικούς μάρτυρες που δεν θα μπορούσαν να έχουν την παραμικρή σχέση με τον α λα ΠΑΣΟΚ σοσιαλισμό: τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Σωτήρη Πέτρουλα, τον Νίκο Τεμπονέρα και τον Παύλο Φύσσα.
Τίποτα καπηλικότερο από την κίνηση αυτή, όσον αφορά και τους τέσσερις. Και τίποτα δικαιότερο από την άμεση αντίδραση της οικογένειας του θύματος των χρυσαυγιτών, η οποία κατήγγειλε την προκλητική απόπειρα ιδιοποίησης και κομματικής εκμετάλλευσης ενός πολίτη που οι ιδέες του, όπως είναι ξεκάθαρο, τον έφερναν σε πλήρη αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο επειδή συγκυβερνά. Απάντησαν φυσικά οι νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ. Με τον οικείο τους τρόπο· της αλαζονείας. Και είπαν ότι «τα σύμβολα ανήκουν στον λαό». Κατά συνέπεια, αυτοί, όχι σαν τμήμα του λαού αλλά σαν αυθεντικοί εκφραστές του όπως εξακολουθούν να πιστεύουν πως είναι, δικαιούνται να υποτάσσουν οτιδήποτε στη συμβολοποιητική τους μηχανή. Αφού λοιπόν «τα σύμβολα ανήκουν στον λαό», αν θέλουν όντως να τιμήσουν τη μνήμη των νεκρών του 1973 και όσων άλλων έδωσαν το αίμα τους, καιρός είναι να παραδώσουν τη ματωμένη σημαία του Πολυτεχνείου.
Αρκετά την καταχράστηκαν. Σαράντα ολόκληρα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου