Υπόθεση Τατσόπουλου: Δυναμική και αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Η μεγέθυνση της περίπτωσης ενός μεμονωμένου βουλευτή από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, γεγονός που οδήγησε τελικά στην παραίτηση του από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει την πλήρη αδυναμία των αντιπάλων του να τον αντιμετωπίσουν πολιτικά. Την ώρα που ο ΕΟΠΠΥ καταργείται και το μεταπολεμικό κράτος πρόνοιας καταρρέει, η συστηματική ενασχόληση, τους τελευταίους μήνες, με έναν γραφικό συγγραφέα - βουλευτή κατά τύχη, δείχνει την κατάντια του πολιτικού και μιντιακού συστήματος και την ένδεια των επιχειρημάτων του. Όμως τον αντιπερισπασμό της Τατσοπουλειάδας και την υπόθεση Τατσόπουλου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είχε αντιμετωπίσει διαφορετικά.Μετά τις πρώτες δηλώσεις αποστασιοποίησης πριν από μερικούς μήνες και τις εσωκομματικές αντιδράσεις, ο κ. Τατσόπουλος συνειδητοποίησε ότι δεν επρόκειτο να συμπεριληφθεί ξανά στις εκλογικές λίστες του κόμματος και άρχισε να πλειοδοτεί σε εμπρηστικές δηλώσεις γιατί πλέον δεν είχε τίποτα να χάσει: ο θόρυβος γύρω από το όνομα του και τις πωλήσεις των βιβλίων του ίσως βοηθούσε και σίγουρα ενίσχυε την ναρκισσιστική του πλευρά. Κάποιος που έχει πηδήξει την μισή Αθήνα, θα κολλήσει στο ΣΥΡΙΖΑ του 30%;
Από την αρχή που ξεκίνησαν όλα αυτά, θα έπρεπε να είχαν αντιμετωπιστεί με την απομάκρυνση του από την ΚΟ του κόμματος. Όμως, αντίθετα με μια ορισμένη εικόνα που έχουν προσπαθήσει να φτιάξουν για αυτόν τα μέσα ενημέρωσης, ο Α. Τσίπρας είναι διαλλακτικός ως χαρακτήρας και συγχρόνως κουβαλάει την κουλτούρα μιας μερίδας της αριστεράς που θέλει να ανέχεται την αντίθετη άποψη και απεχθάνεται τις διαγραφές.
Αυτά όμως αφορούν σχηματισμούς που αρέσκονταν στην διαφωνία επειδή αυτός ήταν ο λόγος ύπαρξης τους. Η εξουσία και η διεκδίκηση της απαιτούν πυγμή όταν χρειάζεται, αλλά και επιδείξεις αποφασιστικότητας ακόμη και όταν δεν χρειάζεται. Αντίθετα με τον φόβο του πιθανού πολιτικού κόστους που διακατέχει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η αποφασιστικότητα βοηθάει γιατί στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα οι πολίτες έχουν την ανάγκη στιβαρής ηγεσίας. Από την στιγμή που -σωστά- υπόσχεσαι ότι θα τα βάλεις με την Μέρκελ, πρέπει να δείχνεις ότι μπορείς να καθαρίσεις αμέσως με την παρανυχίδα Τατσόπουλου.
Ούτε η κομματική «κοινή γνώμη» του ΣΥΡΙΖΑ έχει πλήρως προσαρμοστεί στις απαιτήσεις ενός κόμματος εξουσίας. Είναι γεγονός ότι ο κ. Τατσόπουλος άρχισε από κάποια στιγμή και πέρα να κάνει αδικαιολόγητες και εμπρηστικές δηλώσεις. Ξεπερνούσε για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ την Νέα Δημοκρατία στις δημοσκοπήσεις και η ηγεσία μιλούσε για ενδεχόμενο αυτοδυναμίας; Πεταγόταν και έλεγε ότι ίσως χρειαστεί να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με την ΝΔ. Εκφράζονταν βουλευτές των ΑΝΕΛ θετικά υπέρ κάποιων συνεργασιών με τον ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο, εν όψει των δημοτικών εκλογών; Λάβρος εναντίον τους με επιχειρήματα Μεγάρου Μαξίμου. Έβγαινε από το ντουλάπι με τους σκελετούς το ΠΑΣΟΚ, με την μορφή της κίνησης των 58, σε μια εμφανή προσπάθεια ανακοπής της ανοδικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ; Να τος πετιέται, υπέρ της κεντροαριστεράς.
Από ένα τμήμα της κομματικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, οι δηλώσεις αυτές αντιμετωπίζονταν όχι ως αποτέλεσμα ναρκισσιστικού παραληρήματος, αλλά ως κινήσεις κάποιου Δούρειου Ίππου που η ΝΔ είχε ρίξει στο κομματικό φρούριο. Οι διαδικτυακές επιθέσεις που επακολουθούσαν εναντίον του Τατσόπουλου, ενίσχυαν την πεποίθηση του ότι η πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ είχε κλείσει οριστικά και ότι μόνο κερδισμένος θα έβγαινε από την αντιπαράθεση, που τελικώς φρόντισε να φέρει στα άκρα: όταν όλες οι προκλήσεις του αντιμετωπίζονταν με το «άμα θες να φύγεις φύγε», πέρασε τον Ρουβίκωνα δίνοντας και ονόματα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που «φλερτάρουν με τις ιδέες της τρομοκρατίας», την ίδια μέρα που η ΝΔ ψάρευε αντιτρομοκρατικά λαβράκια.
Και όμως ακόμη και αυτή την στιγμή, βρέθηκαν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ φωνές που ζητούσαν να μην υπάρξουν πειθαρχικές κυρώσεις. Και δεν είναι μόνο ο βουλευτής Π.Κουρουπλής ή ο Μ. Γλέζος, που τηλεφώνησε στη Κουμουνδούρου ζητώντας να μην ληφθούν μέτρα κατά του βουλευτή. Ακόμη και η «αριστερή πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρητικά θα έπρεπε να αισθάνεται τελείως ξένη και με τις πολιτικές απόψεις Τατσόπουλου, ζήτησε δια στόματος Π. Λαφαζάνη να μην διαγραφεί από την Κ.Ο, επειδή «κανείς δεν περισσεύει στο κόμμα». Προφανώς επεδίωκε, μέσω της αποθέωσης του μπάχαλου, να εξασφαλίσει ανοχή για την δική της δραστηριότητα, που συχνά θυμίζει άλλο κόμμα.
Σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού ωριμάζει η πεποίθηση ότι θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να δοκιμαστεί στην διακυβέρνηση της χώρας, ανεξάρτητα από τις όποιες επιφυλάξεις υπάρχουν. Οι επιθέσεις της μονταζιέρας του Μαξίμου ή η παραφιλολογία περί σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία, ούτε πείθουν αλλά ούτε και ενδιαφέρουν πλέον μια κοινωνία που ασφυκτιά κάτω από το βάρος των επώδυνων μέτρων.
Τι θα γίνει όμως μετά την ανάληψη της εξουσίας; Στην περίπτωση Τατσόπουλου η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει το ελαφρυντικό ότι επρόκειτο για συνεργαζόμενο βουλευτή που δεν ανήκε στο κόμμα και επομένως μια κάποια επιείκεια ήταν δικαιολογημένη. Αλλά σε ένα κόμμα και μια ηγεσία που θα κληθούν να κυβερνήσουν κάτω από έκτακτες συνθήκες κρίσης και δεχόμενες μεγάλες διεθνείς και εσωτερικές πιέσεις κάθε μορφής, η αντιμετώπιση παρόμοιων περιστατικών θα πρέπει να είναι γρήγορη και αποφασιστική.
Φωτογραφία: Μενέλαος Μυρίλλας/FosPhotos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου