«Ποτάμι» vs «ΣΥΡΙΖΑ»
του Άρη Δαβαράκη
Υπάρχει μία, κατά τη γνώμη μου, εσφαλμένη αντίληψη ότι το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη έχει σαν βασικό του στόχο να ανακόψει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ αυτό που βλέπω είναι πως το Ποτάμι θα μαζέψει όλες εκείνες τις ψήφους του «Πασοκονουδού» που θα ψήφιζαν οτιδήποτε πιά για να στείλουν ένα σήμα στους «αρχηγούς» τους να τα μαζεύουν και γρήγορα μάλιστα. Ο Σταύρος Θεοδωράκης τους βολεύει πάρα πολύ γιατί έχει στυλ, γιατί είναι κουλ, γιατί τα κάνει όλα ωραία και είναι και Ευρωπαίος και πετυχημένος και, όπως αποδεικνύει και με το πολιτικό του εγχείρημα, τολμηρός τζογαδόρος που, άμα το πιστεύει, βάζει και τα ρέστα του.
Αυτοί οι ψηφοφόροι που θα βασανιζόντουσαν κάπου ανάμεσα στην ΔΗΜΑΡ, τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ και τους ΑΝΕΛ, βρίσκουν στον Σταύρο έναν ιδανικό εκπρόσωπο. Είναι ένα «κοινό» με λεφτά στο εξωτερικό, με «καλλιεργημένες» πιά καλές συνήθειες και ένα κοινωνικό image που το έχτισε με κόπο – και δεν θέλει να το στερηθεί. Ο «Ποταμός» είναι ιδανικός γι’ αυτούς τους ψηφοφόρους – που δεν θα πήγαιναν ποτέ στην «αριστερά» που επιμένει να είναι και το λέει ότι είναι «αριστερά». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Σταύρος δεν είναι (πιά) αριστερός. Οι θέσεις του (και η γενικότερη συμπεριφορά του, η κοινωνική του περσόνα) έχουν πολύ μεγάλη απήχηση στους «καλοζωϊσμένους» του παλιού δυνατού ΠΑΣΟΚ που έχουν εξελιχθεί σε ευκατάστατους και βολεμένους αστούς με σημαντικές περιουσίες, όπως και σε πολλούς «Νεοδημοκράτες» που βλέπουν σε αυτόν την ενσάρκωση της πιο ασφαλούς «μετάβασης» σε μια καινούργια φάση που είναι μεν αναπόφευκτη – αλλά δεν θα ήθελαν να τους συμβεί με «αριστερό» τρόπο και συνθηματολογία, ούτε βέβαια να επηρεάσει τον τρόπο ζωής τους, ούτε τις σταθερές τους συνήθειες, ούτε τις βασικές τους απόψεις. Αυτοί, έτσι κι’ αλλιώς, δεν θα ψήφιζαν ποτέ ΣΥΡΙΖΑ ούτε με απειλή όπλου. Δεν τον θέλουν, τον φοβούνται και τον εχθρεύονται κιόλας –πολλοί από αυτούς.
Έχω λοιπόν την εντύπωση ότι από υπερβολικό εκνευρισμό το «Ποτάμι» (που εμένα που θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ δεν με ανησύχησε καθόλου πολιτικά αλλά με χαροποίησε κιόλας -γιατί είναι το «τελευταίο και θανατηφόρο χτύπημα» στο σύστημα πασοκονουδού) έχει δημιουργήσει λανθασμένες «ανησυχίες». Οι ψηφοφόροι του Σταύρου (που θα είναι νομίζω, αρκετοί) θα είναι απογοητευμένοι νεοδημοκράτες/ΑΝΕΛ και πασοκο/ΔΗΜΑΡ που θέλουν να ζήσουν αλλοιώς, ωραία, χαλαρά, απολαμβάνοντας τα όποια αποθέματά τους καθώς και τα κέρδη που "αποταμίευσαν" την εποχή των μεγάλων πάρτυ. Εμείς που έχουμε πια αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να «δοκιμάσει» και η σύγχρονη αριστερά να ασκήσει εξουσία, όχι μόνο δεν θα κάνουμε πίσω αλλά, κάθε μέρα που περνάει, γινόμαστε και πιο πολλοί.
Οι δύο πόλοι λοιπόν είναι βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι εντελώς καινούργιο πράγμα για την Ελλάδα και την Ευρώπη (ναι, παρά τις πολλές του «αδυναμίες» και την «έλλειψη εμπειρίας» και όλα αυτά τα χιλιοειπωμένα) και κάτι άλλο, καινούργιο, κάτι σαν το «Ποτάμι», που θα μαζέψει όλους αυτούς που δεν ψηφίζουνε «αριστερά» που να τους κοπεί το χέρι, θέλουν όμως να απαλλαγούν από τον παλαιοκομματισμό και την οικογενειοκρατία και να γυρίσουν σελίδα – να μην τους ξαναδούνε τους «παλιούς» πια σε κανένα υπουργείο.
Εγώ αυτό το «δίπολο» βλέπω να διαμορφώνεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου