Σώζουμε το νερό, ο λαός δε φοβάται τις απαγορεύσεις

Δήμος Χλωπτσιούδης

Με μαζική συμμετοχή και αγωνιώδη συμμετοχή περισσότεροι από 200.000 πολίτες της Θεσσαλονίκης πήραν μέρος στο δημοψήφισμα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Στην πρόκληση των κινημάτων συμμετείχε στην ουσία το 1/3 των ψηφισάντων. Και τούτο παρά την αδιάφορη -έως και αρνητική στάση- που παρατηρήθηκε σε ορισμένους δήμους που κρύφτηκαν πίσω από τη νομιμότητα και την εγκύκλιο Μιχελάκη και φυσικά την αδυναμία ενημέρωσης των πολιτών με άλλους τρόπους πλην του διαδικτύου και της κινηματικής ενημέρωσης.

Βέβαια νωρίτερα προηγήθηκε η πανικόβλητη στάση της κυβέρνησης που με απειλές συλλήψεων και σχηματισμού δικογραφίας απειλούσε τους συμμετέχοντες. Το Σάββατο το κλίμα έμοιαζε σε πολλές περιπτώσεις πολεμικό. Ωστόσο, οι πολίτες αντέδρασαν και την Κυριακή έδειξαν ότι δε φοβούνται τέτοιες απαγορεύσεις, ενώ θέλουν να εκφράσουν την άποψή τους.

Έντρομη η κυβέρνηση (που σήμερα πια μπορούμε να συνδέσουμε με την αναμονή των αποτελεσμάτων σε όλη τη χώρα και ιδιαίτερα στην Αθήνα/Αττική)απείλησε δημάρχους και πολίτες επειδή θέλησαν να στήσουν ένα άτυπο δημοψήφισμα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Και ενώ η ημερομηνία και τα πάντα ήταν έτοιμα από καιρό, η κυβέρνηση την τελευταία στιγμή μέσα στον πανικό της άρχισε τις απειλές για συλλήψεις σε εκλογικά κέντρα εθελοντών πολιτών και των άλλων συμμετεχόντων.

Αυτή είναι η αυταρχική κυβέρνηση που ακόμα μία φορά απέδειξε πόσο σέβεται την άποψη των πολιτών. Πόσο φοβάται μήπως οι πολίτες αρνηθούν το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Πρόκειται για μία πανικόβλητη κυβέρνηση, εμφανώς ενάντια στην επιθυμία των πολιτών και το δίκαιο αίτημα να ακουστεί η φωνή τους. Νόμος για την ακροδεξιά συμμορία του Μαξίμου και των νεοδεξιών συνεργατών του είναι μόνο η δική τους απόφαση να ξεπουλήσουν όλα τα δημόσια αγαθά. Απαγορεύουν να ακουστεί -έστω και άτυπα- η φωνή των πολιτών.

Η Δημοκρατία όμως δεν σταματά στις εκλογές. Μα, η Κυβέρνηση φοβάται τη δημοκρατία. Νομοθετεί με εγκυκλίους, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με νόμους του ενός άρθρου... Κάνουν τα πάντα προκειμένου οι πολίτες να μην μιλάμε, να μη διαφωνούν να μην αντιδρούν. Μας φιμώνουν μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.

Και η απαγορευτική εγκύκλιος του Μιχελάκηαποτέλεσε ευθεία επίθεση στην ελεύθερη έκφραση. Στην ουσία έτρεμαν την ιδέα ότι για πρώτη φορά μαζικά οι πολίτες θα εξέφραζαν (όπως κι έγινε) ελεύθερα την άποψή τους.Έτρεμαν τη μαζικότητα και το προηγούμενο που δημιουργήθηκε.

Προηγούμενο αφενός μεν δημοκρατικής έκφρασης (έστω κι άτυπης) σε μια μεγάλη πόλη και αφετέρου επειδή θα είναι δημοψήφισμα για τη δημόσια περιουσία. Αυτό φοβήθηκαν (και φοβούνται): το δημοκρατικό προηγούμενο ακηδεμόνευτης έκφρασης των πολιτών μέσω δημοψηφίσματος για το δημόσιο πλούτο. Ήταν η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια αντίστασης διά της δημοκρατικής κι επίσημης οδού (κινηματικής, αλλά χωρίς τη χαλαρότητα του κινήματος και νομιμοποιημένη θεσμικά, έστω κι άτυπα).

Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι η Κυβέρνηση αν και το ήξερε μήνες πριν (αφού δεν οργανώθηκε σε μία εβδομάδα) επέλεξε την τελευταία στιγμή να στείλει εγκύκλιο. Και ως μέθοδος έχει τη δική του σημασία. Δεν το απαγόρευσε εν τη γενέσει για να μην ενισχυθεί το κίνημα (και με την ελπίδα ότι δε θα προχωρήσει). Βλέποντας όμως ότι γιγαντώθηκε το κίνημα και φοβούμενοι να το ανακόψουν μέρες πριν ώστε να μην προλάβουν να ανασυνταχθεί το κίνημα, επέλεξαν ακόμα μία φορά να χτυπήσουν λάθρα τη νύχτα.

Το δημοψήφισμα ακόμα κι αν κηρυχθεί παράνομο (βέβαιο ως εξέλιξη κατά το γράφοντα από μία αντιδημοκρατική κυβέρνηση), είναι νομιμοποιημένο στη λαϊκή συνείδηση. Και αυτή είναι η επιτυχία του. Η συμμετοχή τόσων χιλιάδων πολιτών το νομιμοποίησε από μόνο του. Οι Ευρωπαίοι παρατηρητές των κινημάτων το νομιμοποίησαν και θα μεταφέρουν το κλίμα στις χώρες τους (ενόψει και της ερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης).

Οι πολίτες απάντησαν διά της συμμετοχής τους. Περίμεναν υπομονετικά στην ουρά για να ψηφίσουν. Με αγωνία ρωτούσαν πού ήταν η κάλπη και με φόβο μήπως τελικά ακυρώθηκε το δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα έχει επιτυχία. Νομιμοποιήθηκε στη δημοκρατική συνείδηση ενός λαού που όχι μόνο θέλει να σώσει το νερό του ως πολύτιμο κοινωνικό αγαθό (κι όχι εμπόρευμα), αλλά και δείχνει το δρόμο για άλλες ανάλογες διαδικασίες.

Οι απαγορεύσεις δεν πτόησαν κανέναν. Αντίθετα, πείσμωσαν πολλούς.Και το δημοψήφισμα της Θεσσαλονίκης έγινε οδηγός για το μέλλον για άλλες προσπάθειες των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων που επιθυμούν την πλήρη απογύμνωση και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Και ας έχουμε υπόψη ότι κινδυνεύουν και οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης της υπαίθρου και των μητροπολιτικών δήμων καθώς φυσικά και η ΕΥΔΑΠ (το μεγάλο φιλέτο).

Καταληκτικά, το δημοψήφισμα μαζί με την επιτυχία των Σκουριών και της πολυπληθέστερης περιφέρειας δίπλα σε εκείνη του μεγαλύτερου δήμου της χώρας πρέπει να συγκαταλεχτούν στις επιτυχίες των κινημάτων και των προοδευτικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων.

 http://tvxs.gr