Ένας από τους απέχοντες

Ένας από τους απέχοντες

Εγραψε: Pitsirikos 

Πιτσιρίκο καλημέρα. Είναι πραγματικά περίεργο να πιστεύει κάποιος πως η συμμετοχή στις εκλογές είναι a priori συνειδητή πολιτικοποιημένη πράξη, ανεξάρτητη από πολιτικές και άλλες πεποιθήσεις και συλλογιστικές αλχημείες, ενώ η αποχή στον αντίποδα να θεωρείται στην καλύτερη στείρα παλαιοιδεολογική εμμονική οπισθοδρόμηση ή ακόμα και τροχοπέδη στην κατά πολλούς εν δυνάμει ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου. Η νεότερη ιστορία έχει δυστυχώς δείξει ότι από την κάλπη δεν βγήκε ΠΟΤΕ τίποτα ωφέλιμο για τον λαό. Αντιθέτως μέσα από τα κουτιά της αστικής δημοκρατίας ξεπροβάλλουν σχεδόν πάντα οι χειρότεροι φόβοι των λαών και των κοινωνικών κινημάτων.

Είναι επίσης περίεργο να πιστεύει κάποιος ότι, αν ψήφιζαν όλοι, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό, αφού κάνει εκ των προτέρων την παραδοχή ότι το κομμάτι εκείνο της αποχής χαρακτηρίζεται από διαφορετικά ποιοτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά από τους ήδη πλειοψηφούντες συνειδητούς ή όχι ψηφοφόρους.

Είναι χαζό δηλαδή κάποιος να πιστεύει ότι αυτοί που δεν ψηφίζουν είναι από τη φύση τους κομμάτι της ανέκφραστης και ασύνταχτης λαϊκής οργής και αποδοκιμασίας προς το πολιτικό κατεστημένο.

Είναι τραγικό να σου λένε ότι αν δεν ψηφίσεις θα το κάνουν άλλοι για σένα, αφού, ακόμα και να ψηφίζανε όλοι, άλλοι θα αποφασίζανε για όλους.

Είναι κωμικό και τραγικό μαζί να ακούς σύσσωμη την λούμπεν πολιτική τάξη να σε εγκαλεί που δεν ψηφίζεις τη στιγμή που όλο το προηγούμενο διάστημα της ομαλότητας και της κανονικότητας δημιούργησε, σκοπίμως και κατά συνείδηση, στρατιές αταξικών, απολίτικων, ασυνείδητων, ανιστόρητων κοινωνικών όχλων, που στη δεδομένη δομική εκτροπή του καπιταλισμού (λέγε με συσσώρευση κεφαλαίου) ψηφίζουν σωρηδόν φασίστες και νεοναζί.

Το ποσοστό της αποχής είναι κατά τη γνώμη μου από τη φύση του το ποσοστό της απονομιμοποίησης του πολιτικού κατεστημένου (αριστερό και δεξιό), το οποίο εντούτοις νομοτελειακά αδυνατεί να δημιουργήσει υπαρκτό πολιτικό ρεύμα ανατροπής, όπως ακριβώς η αυταπόδεικτη απαξίωση του καπιταλισμού μέσω της άρνησης πληρωμής φόρων και δανείων είναι πρακτικά αδύνατον να εφαρμοστεί.

Για να εξηγούμαι, δεν επιθυμώ την κατάργηση των εκλογών αλλά διατηρώ μονομερώς και στο ακέραιο το πολιτικό μου δικαίωμα να απέχω από ένα σύστημα ανάδειξης αρχόντων που καμμία σχέση δεν έχει με την πολιτική και κοινωνική μου υπόσταση, αυτή που κληρονόμησα από τον παππού μου οποίος αντιστάθηκε με φυσική βία στη έξωθεν και ενδογενή φασιστική απειλή και καλλιέργησα εμπράκτως σε όσους κοινωνικούς αγώνες είχα την τιμή να λάβω μέρος.

Παράλληλα, διατηρώ αναλλοίωτο το δικαίωμα μου να ασκώ κριτική όπου και όποτε κρίνω εγώ, ως αναπόσπαστο κομμάτι της εγχώριας εργατικής τάξης στα πλαίσια του ταξικού πολέμου που διεξάγεται.

Η μάχη της ανατροπής, αργά ή γρήγορα, από εμάς ή απο άλλους, θα δοθεί στο μοναδικό πεδίο αντιπαράθεσης που αρμόζει σε ένα αγωνιζόμενο λαό: Στο δρόμο.

Τότε και μόνο τότε θα μετρήσουμε συμμετοχή και αποχή.

Τ.

(Αγαπητέ φίλε, καταλαβαίνω απόλυτα αυτά που γράφετε. Το 2009 αποφάσισα πως δεν θα ξαναψηφίσω και δεν ψήφισα. Άλλαξα γνώμη στο Σύνταγμα την επόμενη ημέρα της αυτοκτονίας του Δημήτρη Χριστούλα, όταν ένας ηλικιωμένος δάσκαλος μου είπε «Όταν οι άνθρωποι αυτοκτονούν, το να μην πας να ψηφίσεις είναι εγωισμός». Ναι, στον δρόμο είναι οι αγώνες μας, στον δρόμο θα γίνει η ανατροπή. Αλλά αυτήν την Κυριακή θα ψηφίσω με άγρια χαρά. Καλό βόλι!)

http://pitsirikos.net/