Ποιές μεταρρυθμίσεις ρε απατεώνες;

Ποιές μεταρρυθμίσεις ρε απατεώνες;

Του Γιώργου Κυρίτση

Αντιγράφω από το "Μικρό λεξικό ευπρεπούς οικονομικής δημοσιολογίας" του Μιχάλη Παναγιωτάκη: "Μεταρρύθμιση: κάθε πολιτική που έχει σαν στόχο την αναδιανομή εισοδήματος και πολιτικής εξουσίας από τα κάτω προς τα πάνω Λαϊκισμός: κάθε πολιτική που έχει σαν στόχο το ακριβώς αντίστροφο".

Η νέα καραμέλα που πιπιλάνε οι ρήτορες του Μνημονίου στα σύντομα διαστήματα κατά τα οποία αναγνωρίζουν ότι το πρόγραμμα δεν έχει πετύχει - γιατί συνήθως πανηγυρίζουν την "ανάπτυξη", είναι πως στην Ελλάδα αναγκαστήκαμε να υπερφορολογήσουμε διότι δεν προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις και ότι στο εξής θα γίνει το ανάποδο: Η πραγματικότητα είναι το ακριβώς αντίθετο: Στην Ελλάδα δεν υπήρξε υπερφορολόγηση παρά μόνον για τις υποτελείς τάξεις και έγιναν μεταρρυθμίσεις, οι οποίες στην συντριπτική τους πλειονότητα ήταν υπέρ της άρχουσας τάξης, με κυριότερη τα εργασιακά και ασφαλιστικά. Η θολούρα που υπάρχει σχετικά με βασικές έννοιες όπως η φορολόγηση και οι μεταρρυθμίσεις κάνει κακό και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ δεν βοηθάει - τουναντίον τροφοδοτεί τη σημειολογία και τα επιχειρήματα των αντιπάλων του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι δεν είναι κατά της φορολογίας αλλά κατα της άδικης και μη ανταποδοτικής φορολογίας των κατώτερων και μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων και να σταματήσει να κατηγορεί τις φορομπηχτικές φορολαίλαπες και φοροεπιδρομές. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα φορολογήσει τον πλούτο για να αποφορολογήσει την φτώχεια, αλλά θα μπορούσε να το κάνει και για λόγους δικαιοσύνης και μόνο και σόρρυ κιόλας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κατά των μεταρρυθμίσεων και δεν πρέπει να επιτρέπει στους αντιπάλους του να τον ταυτίζουν ότι υπερασπίζεται το κράτος τους θεσμούς και τις λειτουργίες που οι ίδιοι έφτιαξαν. Μια μεταρρύθμιση αλλάζει τα πράγματα αλλά όχι αναγκαστικά προς τη σωστή κατεύθυνση. Γι αυτόν το λόγο πρέπει να νοηματοδοτεί τη λέξη - πλαίσιο "μεταρρυθμίσεις" εξηγώντας τι ακριβώς επιδιώκεται με κάθε μεταρρύθμιση, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει και κυρίως τι είδους και ποιου περιεχομένου μεταρρυθμίσεις προτίθεται να προωθήσει.

Κομβικό ρόλο στην αποσαφήνιση των δύο αυτών εννοιών παίζει η περιγραφή του διπόλου δημόσιο - ιδιωτικό όπως το εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσο κυριαρχεί στην κοινωνία το στερεότυπο ότι το δημόσιο είναι κακό και το ιδιωτικό είναι καλό, άρα πρέπει να μικρύνουμε το πρώτο υπέρ του δευτέρου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα απευθύνεται σε μια κοινωνία δεσμευμένη στη νεοφιλελεύθερη οπτική. Άρα πρέπει να αποδομήσει την αφήγηση των αντιπάλων του και να περιγράψει τι εννοεί ο ίδιος. Πχ, σε μια κοινωνία που θεωρεί ότι δημόσια και δωρεάν παιδεία σημαίνει σχολείο που υπολειτουργεί και πανάκριβα φροντιστήρια, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξηγήσει πως δημόσια και δωρεάν παιδεία σημαίνει ότι το κράτος χρηματοδοτεί την εκπαίδευση από τους φόρους που μαζεύει, ώστε η οικογένεια να μην έχει αυτό το άγχος. Ότι η δημόσια και δωρεάν υγεία σημαίνει με τους φόρους μας ξενοιάζουμε από το άγχος τι θα γίνει αν αρρωστήσουμε. Και ότι όσο περισσότερα χρήματα διαθέτει το κράτος σε Παιδεία και Υγεία τόσο περισσότερα μένουν τελικά στο πορτοφόλι μας. Και ότι οι πλούσιοι θα πληρώσουν περισσότερα για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα βήχουμε δίπλα τους. Περαιτέρω θα πρέπει να εξηγήσουμε στους συμπολίτες μας με ακριβά σπορ αμάξια ότι, αν σταματήσουμε όσοι χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς να πληρώνουμε φόρους, οι δρόμοι θα γίνουν χωματόδρομοι και θα βρίσκει η Πόρσε απο κάτω

Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτάσσει αποφασιστικά τη δική του αντίληψη γι αυτά τα θέματα θα επιτρέπει στο μνημονιακό μπλοκ να υποστηρίζει ότι τα πράγματα θα φτιάξουν με μικροαλλαγές στο μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής και με "γενναίες μεταρρυθμίσεις" υπέρ των συμφερόντων της άρχουσας τάξης

http://www.avgi.gr/