Της συναινέσεως
Της ΒΙΚΥΣ ΣΑΜΑΡΑ
Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να προκαλέσει εντύπωση σε ορισμένους που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης -δηλαδή ένας εν δυνάμει πρωθυπουργός- επιζητά ενημέρωση και δίαυλο επικοινωνίας για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, και αρνητικά σχόλια από κάποιους επειδή ο υπουργός Εθνικής Αμυνας ανταποκρίνεται σε αυτό το αίτημα.
Χαλάει, φαίνεται, σε ορισμένους τη σούπα της πόλωσης η ελάχιστη συνεννόηση σε ζητήματα τα οποία δεν αποτελούν βιλαέτι κανενός κόμματος. Την ώρα μάλιστα που το τουρκικό σεισμογραφικό σκάφος «Barbaros» κόβει βόλτες λίγο έξω από το λιμάνι της Λεμεσού, μοιάζει τουλάχιστον αστεία μία τέτοια συζήτηση.
Αλλωστε, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος είχε, σύμφωνα με πληροφορίες, ενημερώσει τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά για το αίτημα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν και θεσμικά σωστό, εδώ που τα λέμε.
Το πρόβλημα για ορισμένους σαμαρικότερους του Σαμαρά είναι η καχυποψία έναντι των πάντων, η οποία πηγάζει από το φόβο της επικείμενης πτώσης. Τόση προσπάθεια έχει κάνει το Μαξίμου για να προβάλει τον ΣΥΡΙΖΑ ως άθεους απάτριδες μπολσεβίκους, λογικό είναι κάποιοι να αγχώνονται όταν η αξιωματική αντιπολίτευση, σε μία προσπάθεια να προσεγγίσει ευρύτερα ακροατήρια ψηφοφόρων και να παρουσιάσει ένα πιο «υπεύθυνο» προφίλ, συμπεριφέρεται ως αξιωματική αντιπολίτευση, στο πλαίσιο δηλαδή του θεσμικού της ρόλου.
Τα θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής δεν μπαίνουν, όμως, σε τέτοια ζυγαριά. Ή δεν θα έπρεπε να μπαίνουν. Και όχι μόνο αυτά, εδώ που τα λέμε. Υπάρχει μία γκάμα ζητημάτων, στα οποία θα μπορούσε να βρεθεί ένας κοινός τόπος συναίνεσης μεταξύ των λογικών στοιχείων όλων των κομματικών χώρων. Ή θα έπρεπε να μπορεί να βρεθεί. Χωρίς αυτό να αναιρεί τη δημοκρατική αντιπαράθεση και τις ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων, στοιχείο συστατικό του δημοκρατικού διαλόγου και της ίδιας της λειτουργίας της δημοκρατίας.
Πολύ περισσότερο, ορισμένοι στη δεξιά όχθη του ποταμού μοιάζουν να αγχώνονται όταν η Αριστερά διεκδικεί για εαυτόν το δικαίωμα του ενδιαφέροντος για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, πεδίο που θεωρεί δικό της παραδοσιακά η Δεξιά. Οπως αντιστοίχως άλλοι στην αριστερή όχθη θεωρούν δικό τους αποκλειστικά πεδίο την κοινωνική πολιτική και δεν την εκχωρούν στην «ανάλγητη Δεξιά». Στάσεις, που ουσιαστικά έχουν τις ρίζες τους σε εμφυλιακούς διαχωρισμούς και αγνοούν ότι η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ άσπρο-μαύρο.
Ταυτόχρονα ξαναμπήκε η τρομοκρατία στην ατζέντα της δημόσιας αντιπαράθεσης, ενώ η Νέα Δημοκρατία υψώνει τους τόνους έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και με αφορμή την κατάληψη της πρυτανείας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το πιθανότερο είναι η πόλωση από την πλευρά του Μαξίμου να συνεχιστεί, καθώς συνήθως αυτός που είναι ισχυρός πολιτικά έχει κάθε λόγο να είναι συναινετικός, ενώ αυτός που βρίσκεται στην πιο αδύναμη πολιτικά θέση επιθυμεί, διά της σκληρής αντιπαραθέσεως και της άρνησης, να συσπειρώσει δυνάμεις έναντι του αντιπάλου. Το ερώτημα είναι εάν πλέον αυτό έχει αποτέλεσμα, καθώς και εάν υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να μένουν έξω από αυτό τον καβγά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου