Η πρώτη μου φορά με την Όλγα
από τον Χάρη Ζάβαλο
Το 2010, ότι έχω απολυθεί από την Προεδρική Φρουρά, το πιο ξεφτιλισμένο σώμα του ελληνικού στρατού, και κάνω διάφορα μεροκάματα ως μπάρμαν σε διάφορα μπαράκια της κακιάς ώρας και σε μια εταιρεία catering.
Τον Ιούνη λοιπόν, εκεί που 'χουν σφίξει οι ζέστες και οι μύγες αρχίζουν και τουρλώνουν, βρίσκομαι στο τένις στο Ζάππειο στον γάμο ενός μεγαλοστελέχους της Νέας Δημοκρατίας, και συμβούλου του νεοεκλεγέντα στην προεδρία του κόμματος Αντωνάκη Σαμαρά, να σερβίρω μοχιτάκια και καϊπιρίνιες τα στελέχη ενός κόμματος που όλοι είχαμε ξεγραμμένο μετά την εκλογική συντριβή του '09.
Σιγά σιγά λοιπόν άρχισαν να καταφτάνουν άπαντες. Τα δαπιτόσκυλα και οι μελλοντικοί υπουργοί μας κατέκλυζαν το χώρο. Τα κοκτέιλ είχαν πάρει φωτιά και το αλκοόλ έρεε άφθονο, καθότι τσάμπα και σιγά μην έχαναν την ευκαιρία οι τουρκόγυφτοι.
Τότε μπαίνει μέσα αυτή. Το Ολγάκι το Κεφαλογιάννη.
Λυγερόκορμη σαν κυπαρίσσι, όμορφη σαν την Παναγιά, με αργά αποφασιστικά βήματα πλησιάζει το πόστο μου μαζί με έναν κολαούζο που έσερνε και, κοιτώντας με βαθιά στα μάτια, ανοίγει τα σαρκώδη και σεξουαλικά της χείλη και λέει στο τσουτσέκι που 'χε δίπλα: "Πες του να μου κάνει ένα μοχίτο βαρύ."
Γυρνάει ο κονιόρδος και μου το λέει. Έτοιμος εγώ να της σκάσω το baccardi κατακέφαλα, πνίγω το θυμό μου και της φτιάχνω μια αηδία νερομπλούκι που είχε χρώμα χλωρίνης με άρωμα λεμόνι.
Της το δίνω, τοποθετεί το καλαμάκι στο φιλήδονο στόμα της, και μετά από μια γκριμάτσα λες και είδε τον ξάδερφό της τον Μανώλη, δίνει πίσω το ποτό στον παρατρεχάμενο και του λέει: "Πες του να το κάνει πιο βαρύ. Αυτό δεν πίνεται."
Μου το δίνει ο μπακαλιάρος κι ενώ κάτι πάει να ψελλίσει, το αρπάζω και βάζω λίγο baccardi παραπάνω μπας και ξεκουμπιστούν από μπροστά μου.
Αυτό είναι όλοι τους. Γόνοι ξιπασμένοι που ούτε απευθύνουν το λόγο στον πολίτη νιώθοντας ανώτεροι που βγήκαν από αρχίδια κεφαλογιαννέικα, βουτηγμένα από πάππου προς πάππου στη διαπλοκή και τη ρεμούλα.
Δυο χρόνια τώρα, κατσικωμένοι στο σβέρκο μας, γυρνοβολάνε με εμίρηδες και φουχτελάδες, περιφέροντας το σαρκίο τους, πουλώντας φούμαρα για τουρισμούς και λεφτά όταν έχουν μαζέψει εδώ όλη την πλέμπα της Ευρώπης που με βραχιολάκια στα χέρια από τα κρουαζιερόπλοια και τα ξενοδοχεία του Δασκαλαντωνάκη δεν αφήνουν ούτε χαρούπι στα μαγαζιά. Κι αυτό για κάποιο λόγο το θεωρούν επιτυχία.
(Highlight εκείνης της βραδιάς ο Μιλτάκος ο Βαρβιτσιώτης, ο οποίος ήπιε μέχρι και το νερό από τα μπεκ που πότιζαν το γκαζόν του τένις και είχε γίνει κόκαλο μέσα στην πρώτη ώρα και περιφερόταν καμακώνοντας όποια γκαρσόνα έβρισκε μπροστά του. Μετά από λίγο τον έχασε το μάτι μου. Λογικά θα πήγε να ρουφήξει τις βαλβολίνες από τα παρκαρισμένα αμάξια στη Βασιλίσσης Όλγας.)
Περισσότερο ζαβαλίζειν στη σελίδα μας facebook.com/TheThreeMooges
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου