Τσίπρας win-win
Τώρα που φτάσαμε πια σε απόσταση αναπνοής από την συμφωνία (που τόσο πολύ χρειαζόμαστε) περνάμε βιαστικά στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά που το πολιτικό προσωπικό της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ (του από-κόμματος αυτού που υπάρχει ακόμη τιμής ένεκεν) αλλά και του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη που το βάφτισε «Ποτάμι», προσπαθούν να τα παρουσιάσουν σαν πολύ δραματικά προβλήματα, ελπίζοντας πως αν όντως είναι τόσο δραματικά έχουν κάποια ελπίδα να επιβεβαιώσουν, έστω και την τελευταία στιγμή, το άπιαστο όνειρο της «αριστερής παρένθεσης».
Όμως εμένα το μικρό μου το μυαλό αλλοιώς την επεξεργάζεται την κατάσταση και άλλα διακρίνει στο μεγάλο τοπίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν περιλαμβάνει ανθρώπους πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους και με πολλές διαφορετικές απόψεις, αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη εξουσία, έχει κάνει κυβέρνηση (και ας είναι και συγκυβέρνηση) και έχει την ευκαιρία αν δεν κολλήσει σε ιδεοληψίες και προσωπικές εμμονές ή απόψεις να γράψει ιστορία. Αν έρθει αυτή η συμφωνία που θα μας ασφαλίσει από μεγάλες περιπέτειες, όποια και αν είναι η προσωπική άποψη του κάθε κομματικού παράγοντα, μέσα ή έξω από την κυβέρνηση, θα ήταν τρελλό να συντελέσει αυτός ο παράγοντας στην πτώση της «κυβέρνησης μας» της οποίας προΐσταται ο Αλέξης Τσίπρας – ένα πρόσωπο με μεγάλη αποδοχή στο Ελληνικό εκλογικό σώμα αλλά και πολύ μεγάλη αναγνωρισιμότητα και επίπονα κερδισμένο κύρος «μαχητή» στην διεθνή κοινή γνώμη. Θα ήταν πολιτικός παραλογισμός να «ρίξει την κυβέρνηση» μια ομάδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που (έστω) διαφωνεί ριζικά με τις επιλογές του πρωθυπουργού και της «ομάδας εργασίας» που τον πλαισιώνει. Γιατί να το κάνει; Δεν υπάρχει λογική που να μπορεί να στηρίξει μια τέτοια επιλογή.
Τουλάχιστον όπως το σκέπτομαι εγώ ακόμα και αν (μια υπόθεση εργασίας κάνουμε βέβαια) συγκροτηθεί μια συμπαγής ομάδα «αριστερά της κυβέρνησης» με σημαντικά στελέχη που έχουν και κάποια απήχηση στο εκλογικό σώμα, και καταψηφίσουν την συμφωνία θα ρίξουν την «κυβέρνηση Τσίπρα», διαπράττοντας μια νέα αποστασία σε μια στιγμή ιδιαίτερα επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας και ενώ δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από τον Τσίπρα για να οδηγήσει την Ελλάδα, “with a little help from his friends” πάντα, στην επόμενη φάση και την ανάκαμψή της. Ας υποθέσουμε πως ρίχνουν την κυβέρνηση λοιπόν με το αιτιολογικό ότι δεν είναι αρκετά αριστερή και ότι «υπέκυψε στις απαιτήσεις των εταίρων-δανειστών». Τι θα επακολουθήσει;
Δύο είναι λογικά οι πιθανότερες εξελίξεις. Η πρώτη και επικρατέστερη θέλει τον Αλέξη Τσίπρα να πηγαίνει σε εκλογές με όσους παραμένουν δίπλα του από τον ΣΥΡΙΖΑ (τους περισσότερους χωρίς αμφιβολία – και τους σοφότερους) με ακόμα πιο ενισχυμένο προσωπικό προφίλ και την εκφρασμένη ή σιωπηλή συμπαράσταση ενός 50% τουλάχιστον του εκλογικού σώματος που, χωρίς δεύτερη σκέψη, τον προτιμούν από τους «προηγούμενους» (ή επιστροφή των οποίων μόνο με εφιάλτη μπορεί να παρομοιαστεί) . Αν πάμε σε εκλογές κανείς δεν αμφισβητεί (από κανέναν χώρο) πως νικητής και μάλιστα ενισχυμένος, θα βγεί ο Αλέξης Τσίπρας. Οπότε όλη η εσωκομματική αντιπολιτευτική προσπάθεια και η «αποστασία» θα καταλήξει σε μια τρύπα στο νερό. Και, με την ευκαιρία, θα απαλλαγεί το κόμμα του Τσίπρα από «παλαιοαριστερά» στελέχη που μόνο βάρος είναι - εν έτει 2015 - για μια κυβέρνηση που θέλει να παίξει ανοιχτό παιχνίδι, σύγχρονο και ρεαλιστικό, ως μέλος της ΕΕ με ανοιχτές τις πόρτες προς κάθε κατεύθυνση, λόγω και της ίδιας της γεωγραφικής της θέσης - αλλά και της φυσικής ομορφιάς της.
Μία δεύτερη εκδοχή (απολύτως απίθανη βέβαια) είναι να δημιουργηθεί τέτοια σύγχυση και να γίνουν πάνω στην αναμπουμπούλα (που ο λύκος χαίρεται) τόσα πολλά χοντρά λάθη, ώστε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ (ίσως και «Ποτάμι») να καταφέρουν να στείλουν στην βουλή 151 βουλευτές όλοι μαζί. Πως το ακούτε αυτό το σενάριο; Την επιστροφή του Σαμαρά με τον Άδωνη και τον Βορίδη, την αξέχαστη κυρία Βούλτεψη, τον Βαγγέλη Βενιζέλο και ποιος ξέρει ποιους άλλους στην εξουσία; Πολύ χοντρό αστείο, το ξέρω. Αλλά λέμε – υπόθεση εργασίας κάνουμε. Σε αυτή την εκδοχή της αφήγησης οι «αποστάτες» που θα έχουν ρίξει μια κυβέρνηση Τσίπρα με αποτέλεσμα να ξαναφέρουν τους Σαμαροβενιζέλους, θα πρέπει να προχωρήσουνε προς της έρημο Σαχάρα για να μονάσουν εξαφανισμένοι.
Οπότε, (με το μικρό μου το μυαλό!), ακόμα και κακή αν είναι η συμφωνία για κάποιους, αν ο Τσίπρας κρίνει ότι πρέπει να την υπογράψει για να κερδίσει χρόνο ανασυντάσσοντας δυνάμεις, θα την υπογράψει όλος ο ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αυτό είναι σήμερα το κόμμα εξουσίας - και έχει και την τύχη να έχει πρόεδρο πολύ αγαπητό και αποδεκτό ακόμα και από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ας μην κουράζονται λοιπόν οι φίλοι του πασοκονουδού: Game over!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου