Κορυφαίοι οικονομολόγοι ζητούν να στηριχθεί η ελληνική κυβέρνηση

Κορυφαίοι οικονομολόγοι ζητούν να στηριχθεί η ελληνική κυβέρνηση

26 κορυφαίοι οικονομολόγοι, ανάμεσα τους ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτζ, ο γάλλος οικονομολόγος Τομάς Πικετί, ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάσιμο ντ΄Αλέμα και ο αμερικανός Τζέημς Γκαλμπρέηθ, ζητούν να σταματήσουν οι ισχυρές πιέσεις για τη συνέχιση της πολιτικής λιτότητας στην Ελλάδα

Σε επιστολή τους στους Financial Times, με τον τίτλο «Την ύστατη ώρα, μια έκκληση για οικονομική λογική και ανθρωπιά», οι οικονομολόγοι ζητούν να δοθεί πίστωση χρόνου στην ελληνική κυβέρνηση και να γίνει αντιληπτό ότι η πολιτική λιτότητας που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια έχει αποτύχει παταγωδώς.

Αναλυτικά η επιστολή:

«Την ύστατη ώρα, μια έκκληση για οικονομική λογική και ανθρωπιά»

Κύριε, το μέλλον της ΕΕ διακυβεύεται στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της, η οποία τώρα φθάνει στο αποκορύφωμά της. Για να αποτραπεί η αποτυχία, χρειάζονται υποχωρήσει και από τις δύο πλευρές. Από την πλευρά της ΕΕ, ανοχή και χρηματοδότηση για την προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και οικονομικής ανάκαμψης, και για την προάσπιση της ενότητας της ευρωζώνης. Από την Ελλάδα, αξιόπιστες δεσμεύσεις που θα δείχνουν πως, παρ' ότι τάσσεται κατά της λιτότητας, στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις και επιθυμεί να παίξει έναν θετικό ρόλο στην ΕΕ.

Σε μια επιστολή προς τους FT τον Ιανουάριο, αρκετοί από εμάς έλεγαν: «Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικο αν διαχωρίσουμε τις μεταρρυθμίσεις απο τη λιτότητα: το να καταδικάζουμε τη λιτότητα δεν σημαίνει ότι είμαστε αντι-μεταρρυθμιστές». Εξι μήνες μετά, μας προκαλεί τρόμο το γεγονός ότι η λιτότητα υπονομεύει τις βασικές μεταρρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ, για τις οποίες οι ηγέτες της ΕΕ θα έπρεπε να συνεργάζονται με την ελληνική κυβέρνηση: περισσότερο απ' όλα για να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή και η διαφθορά.

Η λιτότητα μειώνει κάθετα τα έσοδα από τις φορολογικές μεταρρυθμίσεις, και περιορίζει τα περιθώρια για να γίνει η δημόσια διοίκηση αποδοτική και κοινωνικά αποτελεσματική. Και οι συνεχείς υπαναχωρήσεις που απαιτούνται από την κυβέρνηση σημαίνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να χάσει την πολιτική υποστήριξη και, ως εκ τούτου την ικανότητα να εφαρμόσει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Είναι λάθος να ζητείται από την Ελλάδα να δεσμευτεί σε ένα παλαιό πρόγραμμα το οποίο έχει πασιφανώς αποτύχει, έχει απορριφθεί από τους έλληνες ψηφοφόρους και το οποίο μεγάλος αριθμός οικονομολόγων (συμπεριλαμβανομένων ημών) θεωρεί ότι ήταν σε λάθος κατεύθυνση εξ αρχής.

Είναι σαφές πως μια αναθεωρημένη, μακροπρόθεσμη συμφωνία με τους θεσμούς των πιστωτών είναι αναγκαία: Διαφορετικά η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη και κάτι τέτοιο θα επιφέρει μεγάλους κινδύνους στις οικονομίες όλης της Ευρώπης και του κόσμου, ακόμη και για το ίδιο το ευρωπαϊκό εγχείρημα της ευρωζώνης το οποίο υποτίθεται πως πρέπει να ενισχυθεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική ελπίδα για νομιμότητα στην Ελλάδα. Μια αποτυχία να επιτευχθεί συμβιβασμός θα υπνομεύσει τη δημοκρατία και θα οδηγήσει σε ακόμη πιο ριζοσαπαστικές και δυσλειτουργικές προκλήσεις, θεμελειωδώς εχθρικές προς την ΕΕ.

Σκεφτείτε, από την άλλη πλευρά, μια ταχεία κίνηση προς ένα θετικό πρόγραμμα για την ανάκαμψη στην Ελλάδα (και στην ΕΕ ως σύνολο), με τη χρήση της μαζικής οικονομικής ισχύος της ευρωζώνης για να προωθηθεί η ανάπτυξη, να διασωθούν οι νέοι Ευρωπαίοι από την μαζική ανεργία, με μέτρα τα οποία θα ενίσχυαν την απασχόληση σήμερα και την ανάπτυξη στο μέλλον. Και τα δύο αυτά βήματα θα μεταμόρφωναν την οικονομική δυναμική της ΕΕ και θα την καθιστούσαν για μια ακομη φορά πηγή υπερηφάνειας για τους ευρωπαίους πολίτες.

Η μεταχείριση της Ελλάδας θα στείλει ένα μήνυμα σε όλους τους εταίρους της στην ευρωζώνη. Όπως και το σχέδιο Μάρσαλ, ας είναι αυτή η μεταχείριση μια συμπεριφορά ελπίδας κι όχι απελπισίας. 

Οι υπογράφοντες την επιστολή:

1. Καθηγητής Joseph Stiglitz Columbia University, Νικητής βραβείου Νόμπελ

2. Καθηγητής Thomas Piketty École Normale Supérieure, London School of Economics

3. Massimo D’Alema Πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Πρόεδρος του FEPS (Foundation of European Progressive Studies)

4. Καθηγήτρια Stephany Griffith-Jones IPD Columbia University

5. PΚαθηγήτρια Mary Kaldor London School of Economics

6. Hilary Wainwright Transnational Institute, Amsterdam

7. Καθηγητής Marcus Miller Warwick University

8. Καθηγητής John Grahl Middlesex University, London

9. Michael Burke Economists Against Austerity

10. Καθηγητής Panicos Demetriadis University of Leicester

11. Καθηγητής Trevor Evans Berlin School of Economics and Law

12. Καθηγητης Jamie Galbraith Dept of Government, University of Texas

13. Καθηγητής Gustav A Horn Macroeconomic Policy Institute (IMK)

14. Καθηγητής Andras Inotai Emeritus and πρώην διευθυντής του Institute for World Economics, Budapest

15. Σερ Richard Jolly Καθηγητής επί τιμή, IDS, Sussex University

16. Inge Kaul Επίκουρη Καθηγήτρια, Hertie School of Governance, Berlin

17. Neil MacKinnon VTB Capital

18. Καθηγητής Jacques Mazier University of Paris

19. Dr Robin Murray London School of Economics

20. καθηγητής Jose Antonio Ocampo Columbia University

21. Καθηγητής Dominique Plihon University of Paris

22. Avinash Persaud Peterson Institute for International Economics

23. Καθηγητής Mario Pianta University of Urbino

24. Helmut Reisen Shifting Wealth Consultancy

25. Dr Ernst Stetter Γενικός Γραμματέας του FEPS (Foundation fro European Progressive Studies)

26. καθηγητής Simon Wren-Lewis Merton College Oxford