Η περίπτωση Στουρνάρα
Απόστολος Διαμαντής
Τα ομαδικά κυβερνητικά πυρά εναντίον του Στουρνάρα δεν είναι καθόλου τυχαία. Είναι γνωστό πως ο διοικητής της ΤτΕ εκπροσωπεί στο εσωτερικό της χώρας τις θέσεις της ΕΚΤ, οι οποίες φυσικά είναι και πολιτικές θέσεις μερίδας της αντιπολίτευσης, ενώ ο ίδιος ο Στουρνάρας, στέλεχος του σημιτικού παρελθόντος, τοποθετείται στο κέντρο της πολιτικής κίνησης που προσπαθεί να δημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα από μερίδα πολιτικών της σημιτικής εποχής, που τώρα βρίσκονται εκτός Βουλής και συνεχίζουν να εκπροσωπούν τον διαβόητο «εκσυγχρονισμό».
Η αρχή έγινε με την κίνηση εναντίον του νομοσχεδίου Μπαλτά για τα ΑΕΙ, ενώ και μερίδα του τύπου- κυρίως η Καθημερινή- ενισχύει αυτές τις κινήσεις, προσπαθώντας να χαράξει μια ακόμη αντιπολιτευτική γραμμή.
Ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι τυπικό. Η ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, εκ των πραγμάτων, συνιστά πολιτική παρέμβαση. Αυτό είναι αναμενόμενο. Αυτό που δεν είναι και τόσο αναμενόμενο είναι ο Διοικητής της ΤτΕ, στο μέσον μιας πολιτικής σύγκρουσης της ελληνικής κυβέρνησης με την ΕΚΤ και την ευρωζώνη, να υιοθετεί τις θέσεις της μιας πλευράς, να παρεμβαίνει δηλαδή στη διαπραγμάτευση ισχυροποιώντας όχι τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά της άλλης πλευράς. Αυτό συνιστά πολιτική παρέμβαση, που λαμβάνει πολύ σοβαρές διαστάσεις, καθώς προκύπτει έτσι απόλυτη διάσταση ανάμεσα στο Κοινοβούλιο και την Κεντρική Τράπεζα.
Ο Στουρνάρας θα μπορούσε να κάνει τις εκτιμήσεις του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Και μέχρις εκεί. Δεν δικαιούται επ ουδενί να απειλεί την κυβέρνηση ότι η πολιτική της οδηγεί τη χώρα εκτός ΕΕ! Αυτό μπορεί να το λέει ο Σαμαράς, δικαιούται. Όχι ο Στουρνάρας. Δεν είναι αρχηγός της αντιπολίτευσης. Τραπεζίτης είναι.
Από πού προκύπτει όμως ότι μια διαφωνία επί της οικονομικής πολιτικής μεταξύ Ελλάδας και ευρωζώνης οδηγεί τη χώρα εκτός Ευρώπης; Αυτό ούτε η Μέρκελ το λέει, ούτε ο Ολάντ, ούτε κανένας. Αυτό είναι πολιτική θέση. Η μάλλον είναι ξεκάθαρη πολιτική απειλή.
Στο σημείο αυτό ο Στουρνάρας υπέπεσε σε βαρύ λάθος. Διότι όχι μόνον δεν λαμβάνει καθόλου υπόψιν του το ελληνικό κοινοβούλιο, την εθνική αντιπροσωπεία δηλαδή, αλλά με τη στάση του αποδυναμώνει τη θέση τις κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις, ενώ ενισχύει, ο ίδιος προσωπικά, την αστάθεια και του ίδιου του τραπεζικού συστήματος. Όταν ο κεντρικός τραπεζίτης κραδαίνει την απειλή εξόδου από το ευρώ και την Ευρώπη, τότε τι θα κάνει ο καταθέτης; Δεν θα το βάλει στα πόδια;
Οι απειλές της προέδρου της Βουλής εναντίον του Στουρνάρα επίσης δεν είναι άσφαιρες. Μπορεί τυπικά η κυβέρνηση να μην έχει τρόπο να τον παύσει από τη θέση του, πλην όμως εάν το αποφασίσει, εάν δηλαδή ο Τσίπρας κάνει μια δήλωση πως ο Στουρνάρας είναι ανεπιθύμητος, τότε προφανώς θα τον εξαναγκάσει σε παραίτηση. Θα την κάνει αυτή τη δήλωση; Καθόλου απίθανο. Αυτό θα εξαρτηθεί από την πορεία των διαπραγματεύσεων. Εάν πάνε καλά ίσως όχι. Εάν όμως στραβώσουν, τότε φυσικά η κυβέρνηση θα τον απομακρύνει. Ήδη ο Παππάς με τον Σακελλαρίδη το άφησαν να αιωρείται. Τον στηρίζουμε, εφόσον…
Μπορούν να τον υποχρεώσουν δηλαδή σε παραίτηση. Οι έμμεσες κατηγορίες μάλιστα που του απευθύνει η πρόεδρος της Βουλής, ότι με τη στάση του βλάπτει το εθνικό συμφέρον, ίσως να είναι και προάγγελος εμπλοκής και της ίδιας της δικαιοσύνης! Τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά…
Αυτό που πρέπει να γίνε αντιληπτό είναι το εξής: Η ΤτΕ είναι εκπρόσωπος τη ΕΚΤ και έχει αυτονομία. Αλλά ακόμη υπάρχει ελληνική πολιτεία. Η χώρα είναι φυσικά μέλος της ευρωζώνης, αλλά ακόμα δεν έχει καταργήσει τους αντιπροσωπευτικούς της θεσμούς, ούτε έχει καταργήσει την εκτελεστική και την δικαστική της εξουσία. Τις διατηρεί. Και όχι μόνον τις διατηρεί, αλλά η παρούσα κυβέρνηση τονίζει σε κάθε ευκαιρία- μόλις χθες- δια του πρωθυπουργού, ότι η Ελλάδα είναι ανεξάρτητο κράτος και το ποιοι φόροι θα μπουν και σε ποιους, αυτό θα το αποφασίσει τελικά η κυβέρνησή της. Και κανένας άλλος.
Επομένως, υπάρχει μια θεσμική πραγματικότητα. Μια ιεράρχηση. Άλλο η Τράπεζα της Ελλάδος και άλλο το Κοινοβούλιο και η Κυβέρνηση, που προέκυψαν μετά από τις εκλογές.
Σε τελευταία ανάλυση, αυτός που αποφασίζει δεν είναι ο Στουρνάρας, είναι το κοινοβούλιο και η κυβέρνηση. Δηλαδή, εν προκειμένω, η Ζωή με τον Τσίπρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου