Σαν να μην πέρασε μια μέρα στις Σκουριές

Σαν να μην πέρασε μια μέρα στις Σκουριές

Πέτρος Κατσάκος

Είναι μια -στην καλύτερη των περιπτώσεων- δεκαετία που κάποιοι εκεί στη Χαλκιδική νομίζουν πως θα διαρκέσει αιώνια, προσφέροντας μεροκάματα σε αυτούς, τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Νομίζουν πως έλυσαν το πρόβλημά τους. Ο μισθός, βλέπεις, τρέχει σαν τα νερά που χάνονται κάτω απ' τα στραγγισμένα βουνά του τόπου τους.
Τα αφεντικά δεν φαίνεται να τα κουνάει κανείς και όσο για εκείνο το μακρινό μέλλον που τα σωθικά της γης θα στερέψουν από τα πολύτιμα μέταλλα, έχει ο Θεός. Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα πόσοι είναι αυτοί οι εργάτες. Είναι 500; Είναι 1.000 και 1.900; Ή μήπως είναι 5.000 τελικά; Μαγικός είναι ο αριθμός τους, ανάλογα με τις ανάγκες της κουβέντας. Και κουβέντα να γίνεται και τα έργα να προχωρούν κι ας είναι κάθε τρεις και λίγο σταματημένα.

Οι προθεσμίες όλο και εκπνέουν, οι εργασίες όλο και «παγώνουν» αλλά οι μπουλντόζες συνεχίζουν να ξεψαχνίζουν το βουνό ώς το κόκαλο. Οι λίμνες με τα απόβλητα μεγαλώνουν και τα ορύγματα χάσκουν ανάπτυξη και ευημερία που φτάνει ώς τα νησιά Barbados. Τα εργοτάξια εμπλουτισμού συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο και οι περίφημες «ανακλήσεις εργασιών» του πρώην υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης αποδείχθηκαν παιχνιδάκι στα χέρια των επενδυτών της Eldorado Gold και των δικηγόρων της. Βλέπεις, είναι πολλά τα χιλιόμετρα που χωρίζουν την Αθήνα με τις Σκουριές και οι «ανακλήσεις» όλο και κάπου χάνονταν.

Μεγάλη η απόσταση, που ολοένα και μεγαλώνει. Ολοένα και απομακρύνονται τους επτά τελευταίους μήνες οι Σκουριές, ο Κάκκαβος και η Ιερισσός από τα λόγια, τις θέσεις και τις δεσμεύσεις μας. Και μένουν οι εργολάβοι, οι υπεργολάβοι, οι εκ περιτροπής απασχολούμενοι και οι voucher υλοτόμοι που ονειρεύονται ένα αύριο που θα διαρκέσει αιώνια. Μετρημένα, όμως, είναι τα μεροκάματα κι αυτά «δανεισμένα» από ένα πολύ κοντινό μέλλον, ποτισμένο με αρσενικό και δακρυγόνα. Μετρημένες οι διώξεις, οι συλλήψεις και οι προσαγωγές για απείθεια. Βλέπεις, για την ΕΛ.ΑΣ. είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα στις Σκουριές. «Φύγετε από εδώ, αλλιώς θα αμολήσω τους εργαζόμενους» φώναζε ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης στους διαδηλωτές που έπαιρναν μέρος στην προχθεσινή καθιστική διαμαρτυρία κατά της εξόρυξης στις Σκουριές. Πότε σαν ασπίδα που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των χρυσοθήρων και πότε ως «άγρια σκυλιά» που φυλάνε την ιδιοκτησία των επενδυτών, αυτοί οι αγνώστου αριθμού εργαζόμενοι της Eldorado συνεχίζουν να εμφανίζονται σαν το ανθρώπινο άλλοθι ενός μοναδικού για τα δικά μας χρονικά περιβαλλοντικού εγκλήματος. Στο όνομα ενός μεροκάματου με ημερομηνία λήξης τα ορύγματα βαθαίνουν, το δάσος μικραίνει, η καταστολή καλά κρατεί και όλα αυτά την ώρα που στα χαρτιά οι «εργασίες είναι παράνομες». Φαντάσου δηλαδή να ήταν και νόμιμες...

http://www.avgi.gr/