{Λίγες λέξεις που τα λένε όλα για τους "μετανἀστες" (πρόσφυγες) που "μας ενοχλούν"...}
#αντισηπτική_αλληλεγγύη
Από το F/b της Christine Tsaprouni.
Aύριο λέω να μην αφήσω τις μικρές να κοιμηθούν έως αργά το πρωί... λέω να τις ξυπνήσω απότομα και με φωνές. Να είμαι μέσα σε πανικό και καθώς φωνάζω να τους πω να πάρουν γρήγορα απο ένα αντικείμενο η κάθε μια γιατί πρέπει να φύγουμε.
Και να φύγουμε... όχι όμως οδηγώντας αλλά με τα πόδια κουβαλώντας η κάθε μια το αντικείμενο της, όποιο και αν ειναι αυτό. Και να αρχίσουμε να περπατάμε και να περπατάμε και να περπατάμε. Λέω επίσης να τους απαγορεύσω να κάνουν ερωτήσεις ή αν κάνουν η μόνη απάντηση που θα παίρνουν να είναι " προχώρα και μη σταματάς ..."
Στο σημείο που θα διψάσουν να τους πω ότι δεν έχω λεφτά για νερό. Στο σημειο που θα πεινάσουν να τους πω ότι δεν έχω λεφτά για φαγητό. Στο σημείο που θα κουραστούν να τους πω ότι δεν έχουμε κάπου να ξαπλώσουμε. Στο σημείο που θα μου ζητήσουν να πάμε πίσω στο σπίτι μας, να τους πως ότι δεν έχουμε πια σπίτι ... στο σημείο που θα φτάσουμε σε θάλασσα να τους δώσω ένα φιλί που θα είναι ίσως το τελευταίο ...
Σκέψου λίγο αυτό μαλάκα ελληνα την επόμενη φορά που θα νιώσεις ότι "ασφυκτιάς" απο τους μετανάστες ...
Και λίγες μέρες αργότερα, σε ύφος ψυχρό, πλάγιο, εντέχνως #αντισηπτικά αλληλέγγυο:
ελάτε παιδιά μου, σήμερα Κυριακή δεν θα σας πάω στο Πλανητάριο... λέω να πάμε στο στέκι μεταναστών, να δείτε αυτά τα παιδάκια που σώθηκαν απο τους πνιγμούς, να τους δώσουμε και τα παλιά σας ρούχα, τα παλιά σας παιχνίδια και γενικά ότι δεν μας χρειάζεται πλέον, να τους πάμε και μια σοκοφρέτα που δεν έχουν να φάνε και μετά να πάμε Goodys ... αλλά προσοχή, εκεί που θα πάμε δεν ακουμπάμε τίποτα, δεν αγκαλιάζουμε κανεναν, δεν πιάνουμε κανενός το χέρι. Θα τους τα δώσουμε και θα φύγουμε... #αντισηπτική_αλληλεγγύη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου